güzel bir gün ölmek için

«5»

                   Sufle - Pus

"Senin şarkın mı?"

Gözlerim hala dolu doluydu. Sesi eşsiz di neden bu kadar mükemmeldi. Hele ki o sözler onları nasıl yazmıştı? Ne yaşamıştı ki bunları yazmıştı?

"Evet benim şarkım. Sen iyi misin? Ağlıyo musun?"

"Hayır, ışıktan öyle gelmiştir sana. Birşey sorucam bu sözleri kime yazdın, nasıl yazdın, ne zaman yazdın?"

"Hülya'ya yazdım.
1 sene önce falan."

"Hülya kim?"

"Sevgilimdi"

"Hala seviyo musun onu?"

"Aslına bakarsan seviyorum."

"Hülya'yla neden ayrıldınız?"

"Öldü..."

Gözlerimiz doldu ikimizinde...
Meğer ne büyük acıları varmış...
Keşke izin versende yaranı sarabilsem...

"Çok üzüldüm. Keşke açmasaydım bu konuyu.."

Buruk bir tebessümle cevap verdi.

"Üzülme . Çünkü bir başkası için intihar etti. Çok ağladım onun için. Çok üzüldüm. Yanına gitmeyi düşündüm. Ama sonra beni başkası için terk edişi geldi."

Onur'a hiç düşünmeden sarıldım. Ağladım, çektiği acılar için ağladım. En çok da kendisini öldürme düşüncesine ağladım.

"Ağlama. Ben ağlamıyorum."

"Sen ağlama zaten güzel adam. Ben ikimizin yerine de ağlarım."

Saçlarımı okşayıp beni sakinleştirmeye çalıştı. Oysaki bunları benim yapmam gerekiyordu.

"Tamam. Artık ders çalışalım olur mu?"

Kafamı salladım.

"Olur"

Bana ders anlatıyordu ama benim tek düşünebildigim onun bu acıyla nasıl başa çıktığıydı.