güzel bir gün ölmek için

«10»

Günlerden pazardı. Annemler evdeydi ama kahvaltı ettikten sonra çıktılar. Arkadaşlarıyla buluşacaklarmış.

Bazen anne ve babam olduğunu unutuyorum. Çünkü o kadar yoklar ki.

Yatağıma uzandım. Ve telefonumdan dizi izlemeye başladım.

Dizi izlemekten de sıkılmıştım. Artık hiç birşey cazip gelmiyordu.

Artık yaşamaktan keyif almıyordum.

Evde durmaktan çok sıkılmıştım.
Sürekli sıkıldığımda yaptığım şeyi yaptım.

Kulaklıklarımı takıp kendimi sahile attım.

Çünkü maviler benim ilacımdı.
Onların güzelliğinde kayboluyordum.
Hatta eğer bir gün ölürsem bunun maviler yüzünden olmasını istiyordum.

Sahile geldiğimde çok yorulmuştum çünkü evimize uzaktı. Ama onların manzarası için her şeyi göze alırdım.

Sonra bir şarkı çalmaya başladı.
Sözlerinde onu bulduğum...

Aklıma o gelince yine gözlerim doldu. Sürekli sahilde gözlerim doluyordu. Ve çoğunlukla bu şarkıda. Bizim şarkımızda.
Tamam bizim şarkımız olduğunu henüz o bilmiyor olabilir.

Telefonum çaldı. Onur arıyordu;

"Efendim Onur."

"Nasılsın."

"İyiyim..."

"Nerdesin?"

"Sahilde oturuyorum."

"Aynı bankta mı?"

"Evet"

"Bekle geliyorum."

"Tamam."

Telefonu kapattım zaten pek telefonda konuşmayı seven bi insan değildim...