In love with a Slytherin

6 September 2001

Blijkbaar was hetgene van gisteren een beetje doorgelekt. Ik werd aan de Slytherin tafel tijdens het ontbijt vest vies aangekeken door alle meiden. Die een crush hadden/hebben op hem. Oftewel alle meiden. Vandaag was ook Luuks eerste Quidditch wedstrijd als beater. Hij was best zenuwachtig. Ik zei dat het hem wel zou lukken met nummer 3 op z'n rug. Luuk voelde nog steeds meer als beste vriend dan als vriendje. Dus het voelde nog steeds raar. De wedstrijd verliep best goed. Voor een Griffoendor - Slytherin wedstrijd dan. Het fijne was dat ik hoorde bij de griffoendor kant dat Luuk de netste beater ooit was geweest bij Slytherin. De wedstrijd was met als eindstand 90-120 we hadden verloren. Doordat ene Harry Potter de snitch had gevangen, in z'n mond! Het was wel een mooie wedstrijd. Wel jammer dat Slytherin had verloren. Die avond bij het avondmaal waren ik en Luuk aan het praten over de wedstrijd toen er een meisje bij ons kwam en tegen me zei: Bitch! En ik kreeg weer een klap. Boem weer een bloedneus. Ik was er klaar mee. Ik zat 1 week op Zweinstein en had al 5 klappen in m'n gezicht gekregen. Als dit soort dingen gebeurde werd ik heel verlegen en durfde ik niks te doen. Op de basisschool was dat het dan en ging ik naar het toilet om papier te pakken voor m'n neus. Hier was het niet klaar. Lucas stond op en vroeg aan het meisje waarom ze dt deed. Het meisje probeerde te flirten met Luuk en zei dat ik een freak was door m'n ogen en ze vroeg of Luuk tijd had om iets samen met haar te doen. Lucas was niet zo dom dat hij niet zag dat ze met hem aan het flirten was. Dit had hij dus al vaker meegemaakt en pakte m'n hand en we liepen naar de zieken zaal. Hand in hand zodat het voor het meisje duidelijk was dat ik écht met Luuk iets had. Ik vroeg toen we naar de zieken zaal liepen of ik z'n eerste vriendin was. Ik kreeg een heel verhaal. Typisch iets voor hem, als je een simpele vraag vroeg kreeg je een uitgebreid antwoord, maar Luuk had dus al 3/4 relaties gehad. Het ging altijd hetzelfde. Het meisje was al verliefd op Luuk deed alsof ze dat niet was en wachtte tot ze het eindelijk durfde te vragen hij antwoorde eigenlijk altijd ja. De relatie duurde dan een week totdat Luuk er toch (alweer) achternaam dat het om z'n uiterlijk ging. Dus dit was z'n eerste relatie dat hij verkering vroeg. Ik vertelde dat ik eigenlijk nooit iets überhaupt qua vriendschap had met een jongen en dat m'n eerste echte vriendin Franciska was. Luuk vroeg zich af hoe ik nooit iets had gehad met een jongen. Hij zei ook dat ik geweldig was van de binnen én buitenkant. Ik voelde mezelf weer rood worden. Om het ongemakkelijke te vermijden begon Luuk weer grappen te vertellen totdat we bij de zieken zaal kwamen. Madam pleister vroeg waarom ik voor de 2e keer hier was in m'n eerste week van zweinstein. Ik durfde haar wel te vertellen dat ik allemaal klappen gad gekregen door m'n ogen. Ze had ze blijkbaar m'n ogen nog niet goed gezien. Ze zei dat ze hetzelfde had. Ze deed haar lenzen uit. Ik schrok gewoon. Ze zei dat ze net zoals mij altijd werd gepest door haar ogen. Pas vanaf haar twintigste Kon ze lenzen kopen. Het prikte als een idioot, later werd het minder. Ze vroeg of ik al lenzen had geprobeerd. Ik zei ja, ze wist er zelf ook niks anders op en deed haar lenzen weer in. Ze zei wel dat professor Perkamentus er misschien iets op wist. Dus nadat de bloedneus was gestopt gingen Luuk en ik naar het kantoor van professor Perkamentus. Sommige leerlingen waarvan Perkamentus wist dat ze vaak bij hem zouden komen vragen voor hulp ofzo. Het wachtwoord was: Serbet lemon. Het was volgens mij z'n favoriete dreuzel snoep. Ik liep met Lucas naar boven, naar het kantoortje van Perkamentus. Hij vroeg wat er was. Ik vroeg of hij misschien een oplossing had: Hij liep naar me toe en zei dat leven niet draaide om uiterlijk, maar om innerlijk en hij wees naar m'n hart. Dus geen oplossing? Vroeg ik, geen oplossing zei hij. Het was wel jammer, maar ik had in elk geval Luuk, Franciska en Cedric en ik wist dat geen van hun 3 me ooit in de steek zouden laten. Perkamentus wist dat we weinig had gegeten en zei dat we langs de huiselfen mochten om wat eten te halen. Ik vroeg huiselfen? Werken die hier dan? Perkamentus gaf een klein knikje. Dus we liepen naar de keukens toe en kregen wat overig eten. Het was nog best veel wat over was. En we hadden wat gesprekjes met de huiselfen ze waren echt heel aardig! Die avond vielen Luuk en ik best snel in slaap.