lover

senin yüzünden

başladı mı baharın pembe?
ben severim, gel ya da gelme
yanıyorsam sana ne, korkmam
korkma sen de
--

Ünlü Amerikalı muggle yazar ve şair olan Charles Bukowski der ki;

"Eğer iki kişi arasında kalıyorsanız; ikinciyi seçin. Çünkü birinciyi gerçekten sevseydiniz, ikincisi olmazdı."

Albus Dumbledore her zaman hayatımıza giren her insan bir amaç uğruna girer, derdi. Hayatımız bir sinema filmiydi aslında, başrol bizdik ama hayatımızda bulunan bazı insanların rolü ömrümüzün sonuna kadar sürerken bazılarının rolü bir yere kadardı. Blaise öyle bir zamanda girmişti ki hayatına, rolünün ne olduğunu da, ne kadar süre yanında olacağını da kestiremiyordu ama biliyordu ki, o öylesine birisi değildi.

Yıllardır boş duran bir evin penceresinde unutulmuş bir çiçekti Ron Weasley, her şeyden vazgeçtiği ve artık solmuş olan dallarını kaldırmaya mecali olmadığı bir anda Blaise gelmiş, o eve taşınmış ve o çiçeğe özenle bakmıştı.

Üç Süpürge'de esmer olana kendisine zaman tanımasını söylemişti ama şimdi fark ediyordu ki düşünmeye ihtiyacı yoktu. Blaise Zabini yavaşça önce zihnine sızmış, daha sonra kalbinin kapılarının önüne tüm inatçılığıyla oturmuş ve onu içeriye almasını beklemişti. Şimdi Ron'un yapması gereken tek şey solmuş yapraklardan kurtulmak ve yemyeşil yeniden doğmaktı.

Bu sebeptendir ki Oliver'ı koridorda gördüğünde derin bir nefes alarak kolundan tuttu ve genç adamı durdurdu.

"Seninle bir şey konuşmam gerekiyor." dedi kararlı bir ses tonunda. Oliver önce şaşırmış, sonra gülümsemişti. Bahçeye açılan koridorun duvara dayalı banklarından birine oturdular ve kar Hogwarts'ı terk ederken soğuğun hala tüm gücüyle suratlarına vurmasına izin verdiler bir süre.

"Büyük bir heyecanla başladığımızda birbirimizi sevdiğimize emindim." dedi Ron. Kafasındaki düşünceler, kalbi tarafından destekleniyordu o yüzden içi rahattı. "Ama şimdi anlıyorum ki, bu aşk değildi Oliver. Bu sadece hevesti."

Oliver da son konuşmalarından sonra iyice kendisini sorgulamış ve Ron'la aynı fikre varmıştı o yüzden kafasını sallayarak onayladı. "Artık benim için vicdan azabı çekmene gerek yok. Seni affediyorum, umarım hayatında mutlu olacağın seçimler yaparsın."

Oliver gözleri dolu dolu gülümsedi.

"Gerçek aşkı bulduğunda, öncekilerin doğru olmadığını görüyorsun." Yutkundu, şimdi birbirlerine tamamen saydamlardı. "Görüyorum ki, sen de aşkı birinde bulmuşsun." dedi Oliver.

Ron kafasını sallayarak onayladı. Aralarındaki sessizlik huzursuz eden türden değildi, aksine rahatlamış ruhlarını temsil ediyordu.

"O halde umarım sen de hayatında mutlu olacağın seçimler yaparsın Ron Weasley."

Aslında, Ron o seçimi yapmıştı bile.

--

Harry Potter bir şeye karar verdiğinde onu kararından vazgeçirmeye çalışmak, hortlak Peeves'e söz geçirebilmek kadar imkansızdı. Tabii Weasley ikizleri veya Kanlı Baron falan değilseniz. Draco onun cesaretli ve inatçı olduğunu biliyordu ama kendisine karşı daha önce hiç böyle olmamıştı ki.