AŞK SARMAŞIĞI+18

RÜYA

Günün ilk ışıkları ile uyandığımda kirpiklerimi kırpıştırarak yatakta doğruldum. Ama başım çatlıyordu. Hem dün yaşananlar neydi öyle. Ben ne yapmıştım. Emre bana neler anlatmıştı?
Herşey o kadar tuhaftı ki...
Lavaboya gidip işlermi halledip mutfağa indim. Gece ve İrem'in sesini duymamala bir şok daha yaşadım. Hem ben dün yatağımda yatmamıştım ki!
Birisi neler olduğunu anlatabilir mi?
Mutfak kapısından içeri girince kuzlar hemen beni fark etmişlerdi. Ama yüzlerinde ki anlamlandıramadığım ifade canımı sıkmaya yetmişti.
"Defne iyi misin?"
Konuşan Gece'ydi.

"Başım ağrıyor ve dün çok saçma şeyler yaşadım beni ne zaman eve getirdiniz. Beni nasıl buldunuz club'ta yuk"

Dedim fakat kaldım çünkü sözümü kesen İrem oldu.

"Defneciğim tamam sakin ol nefes al herşeyi anlatıcağım. Hem ne clubü neden bahsediyorsun sen?"

"Dün beraber gittik ya"

İkiside birbirine bakıp sonra bana şüpheyle baktılar. Gece tepeden tıranağa beni inceledi. İrem ise gözlerime bakmaya devam ediyordu.

"Artık anlatacak mısınız!!"

Biraz sesimi yükselttim ki ikiside kafasını itaatkar bir şekilde sallayıp beni onayladılar.

"Salona geçelim."
Dedi İrem.

" Gece herşeyi anlat sen bende kahve yapmaya gidiyorum."
İrem gittikten sonra Gece konuşmaya başladı.

" Bebeğim sen dün Emre ile buluşmaya gitmişsin. Emre sana karşı yoğun hisler beslediği için evlenme teklifi etmiş. Ama sen heycandan ve başka bir nedenden daha bayılmışsın."

" Başka bir neden derken?"

"Bekle her şeyi anlatacağım.Sonra seni apar topar hastaneye kaldırmış. Sonrada senin telefonundan bizi arayıp durumu bildirdi. Çok endişelendik hemen hastaneye gelip senin durumu öğrendik. Bir kaç tahlil yapılmıştı ve sen hamilesin!!"

Yüzüne aval aval bakmaya devam ettim son söylediği cümle aklımda dönüp dururken beynim yeni algılamış gibi sinyaller verdi.

"Yok hayır olamaz ben ben..."

" tamam sakin ol sonra konuşacağız bu konuyu sana dünü anlatayım sonra ayrıntılı üçümüz konuşmalıyız. İşte sonra Emre biraz bozuldu çünkü senden çok hoşlanıyordu. Bizde İremle bende şok olduk yaklaşık 1 aylık hamile olduğunu söyledi doktor. Sana vitamin verdi. Ve uyutmanın daha iyi olacağını söyledi. Sonra Emre'nin yardımıyla da eve getirdik. Kıyafetlerini giydirdik ve sonuç bu."

Peki benim yaşadıklarım. Bir cadı karışımı birşey olmam tüm bunlar neydi. O kadar gerçekçiydi ki. Kafam allak bullak olmuştu.

"Benim bebeğim mi var?"
Soru ağzımdan istemsizce çıkmıştı.

"Evet güzelim. Bebeğin babasının kim olduğunu biz tahmin ediyoruz. O değil mi?"

Kalbime hüzün yerleşti.başım öne eğildi ve omuzlarım düştü. Ama gerçek buydu.

" Evet."

"Peki ne yapacaksın. Onu istiyor musun?"

" Ben bilmiyorum bir canlının daha doğrusu bebeğin ve benim bebeğimin canına nasıl kıyarım ki"

" Evet güzelim zor ama onun sorumluluğunu almak ta zor bunu biliyorsun değil mi?"

Söylediği şeyle göztaşlarım istemsizce akmaya başladı. Elimi göbeğime koyup sarsılarak ağlamaya başladım. Kızlar ağlamama dayanamayıp yanıma gelip bana sarıldılar. Onların yanımda olması bir nebzede olsa iyi gelmişti.

"Tamam ben biraz düşüneceğim kızlar ama şimdi sıcak bişeyler içmek istiyorum ve bişeyler yemek."

İrem,
" Ben kahve yapmıştım zaten içelim hadi sonrada bir tost yaparım sana bir güzel yersin."

Yüzüme istemsizce yerleşen gülümseye engel olmadım. Kahvelerimizi yudumlarken kızlar moda kanalı açıp seyrediyorlardı. Bende aklımdaki düşüncelerle boğuşuyordum. Onlar benim hep yanımdaydı. Şuan bile...
Ateşten bir bebeğimin olmasını asla beklemiyordum. Ama son zamanlarda o kadar çok şey yaşadım ki gerçek ve rüyaları bile karıştırır oldum. Gördüğüm rüyalar o kadar saçmaydı ki.
Rüya, ilaç ve gebelik hakkında araştırma yaptım ama olabilecek birşeymiş. Hormonlarım biraz olayı abartıp rüyamda beni etkilenmişler. O saçma şeylerde gerçek yaşadığım şeylerin devamını ilacın etkisi ile saçmalayıp noktalamış. Ama brnim en önemli konum bebek... Bir canlıya, karnımda ki bebeğe kıyamazdım. Katil olamazdım. Ama ya babasız büyütmek? Aileme ne derdim. Benim bir kariyerim vardı. Henüz çok gençtim. Tüm bu sorumlulukları nasıl üstlenecektim ki?
Hayır. Ne olursa olsun yapamazdım. O benim bebeğimdi. Benim...

"KIZLAR!"
Sesimin yüksek çıkmasıyla kular yerinde hopladı. Kafalarını bana çevirp baktıklarında,
" Teyze oluyorsunuz dedim tebessümle."

"Yaaaaa"
"Ayyyy"
Gibi mıtıltılarla oda dolarken ikiside çoktan bana yapışmış beni seviyorlardı. İkisininde tek eli karnımdaydı.

" Senin en doğru kararı vereceğini biliyorduk."
Dedi Gece.

" Sen çok güzel bir anne olacaksın" diyede devam etti İrem.

Anne olmak... çok uzak bir kavramken şimdi gerçeğin ta kendisiydi. Hiç böyle hissetmemiştim. Sanki içimdeki varlığı küçücük olsada hissediliyor gibiydi.

" Ben ona bunu yapamam bu yüzden doğuracağım"

Şefkat ve gururla bana bakan arkadaşlarımın yanaklarını öpüp ayağa kalktım.

" Ama bir sorunumuz var ben hala bebeğime doktor bulmadım."

Gece-" Ha şey ben bir tane ayarladım. Çok iyi bir doktormuş."

" Tamam o zaman gidip bakalım ne yapmamız gerekiyormuş.  Bebeğim için nasıl beslenmem lazım değil mi? Hadi hazırlanın çıkıyoruz."

Ne kadar zaman geçtiğini bile fark etmediğim anlarda özel kliniğe gelmiştik. Uzman jinekolog doktor Aslı ERTAŞ'ın muayenehanesine gelmiştik.
Yeni doktorumdu. Asistan kız içeri geçebileceğimizi haber verince hep birlikte içeriye geçtik.

" Merhabalar hanımlar hastamız kim?"

Kadın kibar bir konuşması vardı. Aksanı düzgündü. Elimi uzatıp sıktım.
"Benim doktor hanım. Kan testi yapıldı hamile olduğum söylendi. Bir aylık kadar ama biz size daha ayrıntılı bilgi almaya geldik."

" Çok güzel o zaman sizi ultrasona alalım"
Gösterdiği yatağa uzanıp karnımı açtım. Soğuk bir jel döküp bir aleti üzerinde gezdirmeye başladı. Ekranda siyahlıktan başka birşey görünmüyordu fakat doktorun gözleri kısılmış vr yüz hatları sertleşmişti.

" Her şey yolunda mı doktor hanım?"

" Siz dış gebeliksiniz."

"O-o ne demek?"

" Bebeğinizi almamız gerekiyor demek"