✔She Writes

TPM.65

"Okay ka lang?" Tanong niya.

Dinapuan na naman ako ng kaba pero pinilit kong labanan yun. Hindi ko sya nakausap kahapon at kanina, kahit ngayon manlang sana ay magawa ko ang bahay na yun bago ko pagsisihan.

"Uh.. yeah, yes"sagot ko.

Napangiti sya sakin. And God know how great it feels like to recieve that wonderful smile of her.

"Uh.. I thought you already left"

"Dito na ako pinatulog ni Tita Ruan para hindi na ako bumiyahe"

"Ah.. is that so.."

"Congrats nga pala, graduate kana sa senior high"she said.

"Thanks. And so you too"

She chuckled.

"Hindi pa ako graduate, sa June pa yung graduation namin"

"Oh.. well congrats parin"

"Thank you"

Hindi ko alam kung ano na ang sunod kong sasabihin, naba-blangko ang utak ko ngayon! Wala ako maisip na topic!

"So... saan ka pala mag aaral ng college?"tanong niya.

"Uh.. I still don't know. As well as the course, I don't know which course I will take"

"Hanggang ngayon hindi mo parin alam kung anong gusto mong maging?"taas kilay nyang tanong.

Tumango ako at napakamot sa batok.

"Wala akong maisip eh, hindi ko talaga alam kung anong gusto ko"
Ikaw lang naman ang gusto ko.

"Well.. may ilang months ka pa naman para makapagdecide, importanteng malaman mo kung anong gusto mo sa buhay mo, future mo yan Caspian"

Napangiti ako sa kanya. Ewan, gumaan bigla yung loob ko eh. At ramdam kong nabawasan ang kaba ko kanina. Gusto ko ang pag uusap naming ito, chill lang, walang pag tatalo o kung anuman.

"Bukas ng umaga aalis na pala ako. Alam mo na? Kailangan kong pumasok sa school"she said.

"Hmm... sayang naman"halata ang disappointment ko.

Tinitigan nya ako ng matagal, bigla akong nailang at napaiwas ng tingin sa kanya. Takteng yan, nakakaakit ang mga mata nya, hindi nya ba alam yun?

"Alam kong iniiwasan mo ako kanina pa. I don't know why you're avoiding me pero hindi mo na kailangan gawin yun. Okay na ako Caspian, I am totally fine now"she said.

"That's good to hear. And... I'm sorry for.... you know... all the things that I've.... done..."I said and gave her a little smile.

"May ibabalik nga pala ako sayo"

Sandali syang pumasok sa kwarto at bumalik din naman kaagad. Dala-dala nya ang notebook kung saad nakalagay ang mga kantang isinulat ko para sa kanya.

"Here..."

Dahan-dahan kong inabot yun mula sa kabilang veranda. Magkalapit lang naman kami, actually ay kaya kong talunin ang veranda nya para makapunta sa kanya.

"B..bakit mo binabalik?" May bahid ng lungkot ang boses ko.

Ibig sabihin ba nito... wala na talaga akong pag-asa?

"Binasa ko na lahat yan, at aaminin ko na mas magaling kang magsulat kesa sakin. I feel the every lyrics that was written there. And I am very much thankful dahil may isang tao na nagsulat para sa akin. Thank you Caspian, ngayon binabalik ko na yan sayo"

Ramdam ko ang pamumuo ng luha sa gilid ng mata ko, pero sinubukan kong ngumiti at tumingin nalang sa kalagitan para pigilan ang luha ko.

Ayos lang naman sakin kung wala na syang nararamdaman para sakin, atleast hindi ako umasa. But damn, it hurt so much.