𝐈ʼ𝐌 𝐍𝐄𝐕𝐄𝐑 𝐄𝐕𝐄𝐑 𝐆𝐎𝐍𝐍𝐀 𝐋𝐄𝐓 𝐘𝐎𝐔 𝐆𝐎 , one direction

1. Ik red me wel

Louis Tomlinson
"Uhm hallo mevrouw, ik vroeg me af of er toevallig al nieuws is over Charlie Tomlinson.", vraag ik aan de vrouw bij de receptie. Intussen kent ze me wel, ik ben hier elke dag en vraag haar elke dag dezelfde vraag. Ze schud haar hoofd. "Het spijt me meneer Tomlinson, maar er is niks verandert." Als ze mijn gebroken blik ziet glimlacht ze naar me. "Maar misschien is dat wel positief; ze gaat ten minste ook niet achteruit." Ik knik afwezig. "Bedankt.", mompel ik voor ik terug loop naar Charlie's kamer. Mijn telefoon gaat. Ik kijk op het scherm en zie dat het Liam is. Ik neem op en ga naast Charlie's bed zitten. "Hey Tommo.", zegt Liam rustig. "Hey." "Ik kom je halen dus zorg ervoor dat je klaar staat.", zegt hij. Ik frons. "Liam, ik heb al gezegd dat ik niet weg wil.", zeg ik terwijl ik Charlie's hand pak en met mijn duim over haar knokkels wrijf. "Weet ik, maar je zit daar al zo lang. Ik weet dat je trouw bent aan Charlie maar nonstop bij haar zitten verbeterd haar toestand niet.", legt Liam uit. Misschien heeft hij gelijk. Ik zit hier nu al vier weken elke dag. Ik verwaarloos Freddie ook nog eens; die is al vier weken bij mijn moeder en zussen. Hij vermaakt zich wel maar ik weet dat hij zijn ouders mist. Ookal ben ik dan wel oké, ik ben altijd in het ziekenhuis en ben nooit bij hem. "Goed. Maar dan wil ik dat je me naar mijn moeder brengt. Ik wil wat leuks doen met Freddie.", geef ik dan eindelijk toe. "Is goed, Lou. Ik ben er over tien minuten, zorg dat je klaar bent." Wanneer Liam heeft opgehangen ga ik naar WhatsApp. Ik heb Eleanor nog niks geantwoord. Eigenlijk hoop ik dat als ik niet antwoord, ze het vergeet en me niet meer appt. Ik wil niks van haar, ik ben getrouwd en heb een zoontje. En dan nog iets; ik zou nooit vreemdgaan.
Ik neem afscheid van Charlie en loop naar de parkeerplaats aan de voorkant van het ziekenhuis. Nog geen twee minuten later komt Liam al aanrijden. Hij zet de auto voor me stil en ik stap naast hem in. Ik omhels hem voor hij de parkeerplaats afrijd. "Wat gaan jij en Freddie doen?", vraagt hij. "Ik weet het niet, ik vraag hem wel wat hij wilt doen. De afgelopen weken heb ik geen tijd voor hem vrijgemaakt en daarom vind ik dat ik het goed moet maken met hem. Ik douche eerst bij mijn moeder thuis en dan gaan we.", vertel ik terwijl ik mijn hoofd tegen het glas aanleg.

Als we aankomen bij het huis van mijn moeder bedank ik Liam voor de lift en omhels ik hem voor ik naar de voordeur loop. Ik zwaai naar Liam die wegrijd. De deur word open gedaan door Felicité. Ze glimlacht warm als ze me ziet en trekt me in een knuffel. Ik sla mijn armen om haar heen en begraaf mijn gezicht in haar nek. "Je bent zo sterk.", fluistert ze. Meer is er niet voor nodig om me te breken. Tranen beginnen over mijn wangen te stromen en ik trek haar nog wat dichter tegen me aan. "Je haalt dit wel, Lou. Jullie alle drie." Ze wrijft met haar kleine hand over mijn rug. Na even zo gestaan te hebben laat ze me langzaam los. Ik pak haar handen en kijk haar aan. "Dank je, Fizzy. Dank je dat je er altijd voor me bent." Ze glimlacht. "Natuurlijk, Lou. Daar zijn we broer en zus voor." We lopen de woonkamer in, waar Daisy met de tweeling en Freddie een blokken toren aan het maken is. Phoebe zit met Lottie op de bank een serie te kijken en mam leest een boek in een van de grote fauteuils. Als ze ons binnen hoort komen kijkt ze op. Een grote glimlach siert haar prachtige gezicht en ze zet haar leesbril af waardoor haar gezicht een nog jongere uitstraling krijgt. "Hey, lieverdje." Ze staat op en trekt me in een knuffel. "Wat ben ik blij om jou te zien. Hoe gaat het met je?" Ik glimlach naar de vrouw voor me. "Het gaat wel, mam. Charlie gaat ten minste niet meer achteruit. Maar nu moet ik nog even wat verloren tijd met mijn mannetje inhalen, hè Freddie." Ik til mijn zoontje op en draai een rondje met hem stevig in mijn armen. Hij giegelt en kijkt me glimlachend aan. "Wat gaan we doen, papa?", vraagt hij enthousiast. "Eerst ga ik even douchen, maar daarna gaan we wat doen wat jij wilt.", antwoord ik. Freddie fronst. "Zullen we dan naar mama? Ik ben al twee dagen niet meer bij haar geweest.", zegt hij. Ik slik en schud mijn hoofd. "Nee, lieverd... Wil je niet naar een pretpark?" Freddie schud zijn hoofd. "Nee. Ik wil naar mama." Ik zucht en trek hem nog wat meer tegen me aan. "Weet je wat, Freddie. We gaan eerst wat leuks doen en dan gaan we daarna naar mama en kan je haar vertellen wat we allemaal hebben gedaan vandaag, wat vind je daarvan?" Freddie knikt enthousiast. "Mooi. Dan ga ik nu even douchen." Ik zet Freddie op de grond, geef mijn broertje en zusjes een kus en loop naar boven. Ik pak een zwarte trui en een spijkerbroek uit de kast in de logeerkamer en een handdoek uit het kastje en loop naar de badkamer. Ik trek mijn kleding uit en stel te temperatuur goed af. Ik laat het warme water over mijn lichaam glijden en zucht diep. Zie je wel dat Freddie zijn ouders mist. De laatste tijd is er niemand voor hem. Alleen de Tommo's, eexclusief mij en Charlie. Harry, Niall, en Zayn zijn er ook niet, die zitten of bij Charlie of ze zijn hele dagen weg. Liam is vooral veel bij mij om me te steunen. Ik wrijf de shampoo in mijn haar en spoel het er daarna uit. Ik red me wel...