Αγάπη ή Προξενιό?

15° Real Kiss?

Η σουπιά δεν απαντάει. Εχει καθησει απλά και χαμογελάει με ένα βλέμμα του τύπου μην με κάνεις να απαντήσω.

- Για μιλα Αλεξουκο. Γιατί τόση ζηλεια?

- Δεν ζήλεψα

- Ζήλεψες

- Δεν ζηλεψα

- Ζήλεψες. Λάκη πες

- Ναι Λάκη πες. Ζήλεψα?

Ωχ έχει βάλει μπροστά αυτό το βλέμμα το ακαταμάχητο. Λάκη μην πέσεις μωρή.

- Εγώ... Εγώ. Ααααα να τα βρείτε μόνοι σας. Δεν μπορώ να απαντήσω

- Γιατί δεν μπορείς?

- Γιατί μαρη Ελπίδα εσύ είσαι φίλη μου και ο γκομενος σου κούκλος

- Αααα Λάκη μου θα τα χαλάσουμε. Μην με νευριάζεις και εσύ τώρα. Κάτω τα κουλά από τον γκομενο μου

- Γιατί μωρή θα τα απλωνα?

- Οπα της τι έγινε Ελπίδα ζηλεψαμε?

Χαχ νομίζεις κύριος ότι θα παίξουμε το ίδιο παιχνίδι? Γελασμένος είσαι μου φενεται.

- Ναι ζήλεψα υπάρχει πρόβλημα?

- Τι έκανες?

- Ζήλεψα και το λέω ξεκάθαρα δεν έχω τίποτα να κρύψω

Βλέπω με την άκρη του ματιού μου τον Λάκη να μου κάνει νόημα πως φεύγει και ότι θα τα πούμε μετα.

- Και εγω ζήλεψα πριν

- Και γιατί ρε Αλεξ δεν το παραδέχεσαι?

- Γιατί μερικά πράγματα είναι δύσκολα να τα λέμε μωρό μου για αυτό.

Κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου και τα χείλια μας είναι έτοιμα να ακουμπήσουν. Έχω κλείσει τα μάτια και περιμένω επιτέλους αυτό το πρώτο αληθινό φιλί μεταξύ μας.

- Ελπίδα είσαι σίγουρη πως το θες? Γιατί μετά τα πράγματα μπορεί να γίνουν περίπλοκα

- Αν δεν το ήθελα δεν θα ήσουν τόσο κοντά μου αυτή την στιγμή

Με το που τελειώνω την φράση μου με τραβάει στην αγκαλιά του και αρχίζουμε να φιλιομαστε με τόση ένταση που αν δεν με κρατούσε γερά θα είχα πέσει κάτω. Κάποια στιγμή σταματαμε για να πάρουμε ανασα. Με κοιτάει με ένα έντονο βλέμμα το οποίο με κάνει να ανατριχιάζω ολόκληρη

- Αλεξ εγώ

- Μην πεις τίποτα σε παρακαλώ απλά έλα να καθησουμε

Με πάει στον καναπέ και με βάζει να καθησω επάνω του, στηρίζει το κεφάλι του πάνω στο ώμο μου και απλά μένει εκεί χωρίς να κάνει τίποτα.