Αγάπη ή Προξενιό?

34° I will kill her

Σκοτάδι. Μόνο με αυτή την λέξη μπορώ να περιγράψω το πως είναι οι σκέψεις μου και αυτά που γνωρίζω.
Πέντε μέρες. Πέντε μέρες και δεν ξέρω που είναι. Αν είναι ζωντανός ή αν πέθανε. Αν είναι καλά η όχι. Αν απλά με παράτησε και δεν θέλει να μου το πει.

Χάος. Αυτή η λέξη επικρατεί γύρω μου. Οι γονείς του τον ψάχνουν. Οι φίλοι του είμαι σίγουρη πως ξέρουν αλλά δεν μιλάνε. Εγώ? Εγώ προσπαθώ να κρατηθώ όρθια με ότι μου έχει απομείνει. Μια αγκαλιά γάμωτο, ένα φιλί, κάτι τέλος πάντων από αυτόν για να τον θυμηθώ. Κοντεύω να ξεχάσω την μυρωδιά του τόσες μέρες στο σπίτι της Ναταλίας. Προσπάθησα να φύγω αλλά δεν με αφήνουν. Μου λένε πως είναι καλύτερα να μείνω εδώ καθως είναι και οι σωματοφυλακες.

Θέλω να τον βρω. Να ακούσω αυτό το Σαγαπω που μου λέει, να με αγκαλιάσει, να με φιλήσει. Πολλά ζητάω ρε πουστη μου?

- Ελπίδα μου έλα να φας σε παρακαλώ

- Δεν πεινάω

Κάθε μέρα αυτό γίνεται μου λέει έλα να φας και εγώ της λέω δεν πεινάω.

- Ελπίδα ο Αλεξ είπε πως πρέπει να τρως

Γυριζω το κεφάλι μου απότομα προς το μέρος της

- Μίλησες με τον Αλεξ?

- Εμ

- Ναταλία μιλά

- Με πήρε ο Αντρέας τηλέφωνο και μίλησα για λίγο και με τον Αλεξ

- Τι? Και γιατί δεν με φώναξες να του μιλήσω και εγώ? Εε γιατί?

- Είπε πως πρέπει να φας

- Γιατί δεν ήθελε να μου μιλήσει?

- Ελπίδα τα πράγματα είναι σοβαρά από ότι καταλαβα

- Τι εννοείς?

- Άκουσα κάποιους να μιλάνε από πίσω όση ώρα μιλούσα με τον Αντρέα

- Και τι έλεγαν? Ο Αλεξ είναι καλά?

- Ναι καλά είναι. Άκουσα περίεργα πράγματα πως θα την σκοτώσουν και ότι θα πρέπει να δράσουμε γρήγορα και πως το πρόσχημα με την εταιρία δεν θα κρατήσει για πολύ και για ένα γκαλά στο οποίο θα πρέπει να πάρε βρεθούν κάτι τέτοια

- Ναταλία

- Τι?

- Μάζεψε βαλίτσα

- Τι? Τι είναι αυτά που λες

- Φεύγουμε για Λονδίνο τώρα

- Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό και το ξέρεις

- Δεν με νοιάζει θα πάω μόνη μου