Αγάπη ή Προξενιό?

41° It's madness

ΈΝΑ ΜΉΝΑ ΜΕΤΑ

- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΣΟΥ ΛΕΩ

- ΕΛΠΊΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

- ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?

- ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΆΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ

Με κοιτάει με ένα βλέμμα τρελού που όμοιο του δεν έχω ξανά δει. Ξέρω, το ξέρω πως όλη αυτή η κατάσταση τον έχει φοβησει όπως και εμένα δηλαδή αλλά προσπαθώ να παραμεινω ψύχραιμη. Τα έχω μάθει όλα εδώ και 2 εβδομάδες. Τα απειλητικά μηνύματα, γιατί έφυγε ο Αλεξ για Λονδίνο πριν λίγο καιρό και για τον πατέρα της άλλης της γελαδος. Από τότε έχει τρελαθεί έχει γίνει άλλος άνθρωπος, εννοείται πως στην αρχή δεν του μίλαγα αλλά μετά ως συνήθως μου πέρασε κατευθείαν.

Οι μόνοι άνθρωποι που με αφήνει να δω και είναι ήρεμος είναι οι γονείς μου, η Ναταλία με τον Ανδρέα, η Ελιζ με τον Μιχάλη οι οποίοι τα έφτιαξαν κιόλας να τα λέμε αυτά και ο γλυκούλης μου ο Λάκης.

- Δεν θα πας

- Ναι θα πάω

- Ελπίδα έτσι και πας θα

- Θα τι? Θα με κλειδώσεις έξω από το σπίτι ή δεν θα μου δώσεις να φάω? Τι θα κάνεις μωρό μου?

- Ελπίδα μην παίζεις γιατι δεν είμαι στα καλύτερα μου οσο αναφορά θέματα ψυχραιμίας

- Πφ και τι θα γίνει τώρα έτσι θα συνεχίσει το πράγμα?

- Πως έτσι δεν καταλαβαίνω. Εγώ μια χαρά περνάω

- Ναι εσύ περνάς καλά γιατί δεν σου εχω βάλει 15 φρουρούς πάνω από το κεφάλι σου. Αααα επίσης πας ήσυχος τουαλέτα εμένα μέχρι και εκεί με ακολουθούν.

- Τι κάνουν λέει?

- Οπα άντρα ηρεμία. Απέξω είναι οι άνθρωποι, αλλά και πάλι με εκνευρίζει.

- Κάνε λίγο υπομονή ρε αγάπη μου και θα φτιάξουν τα πράγματα

- Τι υπομονή χριστιανε μου. Εσύ θα μπορούσες να ζήσεις έτσι?

- Ανετα

- Μην με προκαλείς εμένα γιατί δεν το έχω και σε πολύ να σε βάλω να περάσεις αυτό που περνάω