ငန်းတော်၏ တေး

အခန္း (၉)

The General’s Manor Young Concubine Survival Report

Author: Feng De Lingdang (Wind’s Little Bell)

______

အခ် ဳပ္​ခန္​းထဲ မဝင္​ခင္​ကတည္​းက သူ အျမင္​မေစာင္​း အထင္​ေကာင္​းရေအာင္​လို႔ ဘယ္​လိုေတာင္​းပန္​ရမလဲလို႔ ငါ ေတြးဆလာခဲ့တယ္​။ တကယ္​စိတ္​ရင္​းက အႏူးအၫြတ္​ ေတာင္​းပန္​ခ်င္​တာကို သိသာေအာင္​လို႔ သူ ရိုက္​ခ်င္​ရိုက္​လို႔ ရေအာင္​ ႀကိမ္​လံုးပါ တစ္​ခါတည္း ယူသြားရေကာင္​းမလားလည္း စဥ္​းစားမိတယ္​။ ငါ လြီေရႊ႕ကို သစ္​ကိုင္​းေျခာက္​ ၄ ၅ ေခ် ာင္​းေလာက္​ ေဆာင္​လာခိုင္​းလိုက္​တယ္​ေလ။ အဲ့ဒါေတာင္​ အလုပ္​မျဖစ္​ဘူးဆိုရင္​ေတာ့ ငါ ေနမေကာင္​းခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး သနားေအာင္​ ေနျပရေတာ့မွာပဲ။ 

တစ္​ခုေတာ့ရွိတယ္​..... ေဘာ္​ဒါေဆာင္​အခန္​းလို အခန္​းက်ဥ္​းေလးနဲ႔ ထားတဲ့ ကိစၥတစ္​ခု။ ကုတင္​တစ္​လံုးရယ္​၊ စားပြဲရယ္​၊ စာအုပ္​စင္​တစ္​ခုရယ္​ပဲရွိတာ။ စုတ္​တံေတြ၊ စာ႐ြက္​၊ မင္​တုံးေတြနဲ႔ စာေရးကိရိယာအစံုအလင္​ေတာ့ ရွိတာေပါ့။

ငါ့ကို ပတ္​ပတ္​လည္​ ဝန္​းရံထားတဲ့ သံတိုင္​ေလးေတြသာ မရွိခဲ့ရင္​ ဒီမွာ အလည္​လာတည္​းတယ္​မွတ္​ေနမိမွာပဲ။

…… ကြၽတ္​၊ ငါ ရည္​႐ြယ္​ထားတဲ့ အစီအစဥ္​ေတြေတာ့ ပ်က္​ကုန္​ပါၿပီ။ ငါက ငါ့ဗားရွင္​း "ၾကင္​နာ ႏူးညံ့ သိမ္​ေမြ႕လွေသာ ျဖဴ စင္​ႏုလံုးသား"ကို ထုတ္​ေဖာ္​ျပသေတာ့မလို႔ဟာကို။ 

ငါ့ရဲ႕ ဝမ္​းနည္​းေနာင္​တမ်က္​နွာထားက နည္းနည္းမ် ားသြားတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ခြၽီရွန္​းက ေလွာင္​သလို ခနဲ႔သလိုနဲ႔ ရယ္​တယ္​။ ငါ သူ႔ကို လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​ေတာ့ သူက အခ် ဳပ္​ခန္​းေရွ႕ကိုေတာင္​ ေလ်ွ ာက္​သြားနွင္​့ၿပီ။ "ရွန္းထ်န္းေကာ... မင္​း ၾကည္​့ရတာ သက္​ေသာင္​့သက္​သာေတာ့ ရွိပံုပဲ..."

ရွန္​းထ်န္​းေကာက ကုတင္​ေပၚမွာ ထိုင္​ရင္​း မ်က္​လံုးေတြ မွိတ္​ကာ အနားယူေနတယ္​။ ခုတိုင္​းလို ဘာအပြင္​့ရိုက္​မွ မပါတဲ့ အနက္​ေျပာင္​ဝတ္​စံုသာ ဝတ္​ဆင္​ထားတယ္​။ သူ မ်က္​လံုးကို ျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​း ဖြင္​့လာတယ္​။ "ခြၽီရွန္း ကြာရွင္​းစာခ် ဳပ္​ပို႔လိုက္​တာ ရၿပီး ျဖစ္​ေလာက္​ရဲ႕ မဟုတ္​လား..."