Creepypasta/horror verhalen NL

een avond alleen

Het was zaterdagavond, mijn ouders waren naar het theater dus ik was alleen thuis. Ik had net de kliekjes van de vorige dag in de magnetron gezet toen ik een raar geluid hoorde, het kwam van boven dus ik liep de trap op om te gaan kijken. Het geluid kwam uit de logeerkamer, de kamer waar mijn broer vroeger sliep. Ik deed de deur open en zag dat de ramen openstonden. ze klapperde door de wind, dat was het geluid dus! Ik deed de ramen dicht en ging weer naar beneden. Ik zette de magnetron aan en… ik hoorde weer een geluid! Dus ik ging weer naar boven en ik zag dat het licht op de gang uit was! Ik snapte er niks van, ik wist zeker dat het licht daarnet nog aan was, zou ik het uit hebben gedaan? Nee ik weet echt zeker dat het licht net nog aan was! Biep biep biep, o het eten is opgewarmd. Toen ik weer beneden was pakte ik het eten uit de magnetron en ging aan tafel zitten maar toen hoorde ik het gepiep van de trap dus ik ging kijken maar er was weer niets, ik wilde terug lopen maar er sprong iets of iemand op me, na heel even een soort gevecht te hebben gehad met het ding voelde ik een steek in mijn nek en werd alles zwart. Ik werd wakker in… de logeerkamer! Hoe kan dit? Oja… ik werd besprongen onder aan de trap! Maar hoe ben ik hier dan gekomen? Ik sta op en kijk op de klok, shit het is al half twaalf, ik had afgesproken met mijn ouders dat ik om elf uur in bed zou liggen. Dus ik doe mijn pyjama aan en poets mijn tanden maar terwijl ik dat doe kijk ik in de spiegel en ik zie… niets, geen spiegelbeeld en ik zie opeens dat mijn hoektanden zijn gegroeid, hoe kan dit? Wacht eens even zouden vampiers dan toch bestaan? Precies op dat moment komt er een persoon uit het donker, ik kon geen gezicht onderscheiden. De gedaante zegt: blij me te zien, broertje? Ik val zowat flauw, het is mijn broer! hij zegt: ik weet wel wat je denkt “je was toch vermist?“ en ja dat was zo, maar ik ben vrijwillig weggegaan. “M-maar waarom?†zeg ik. Mijn broer antwoord: ik was gebeten, net zoals jij nu.
ik wist niet hoe ik moest reageren, boos of verdrietig. Wat! Jij was gebeten door een vampier en daarom verliet je ons! Waarom?
Het was te gevaarlijk! Voor jullie en voor mij!
m-maar waarom heb je mij nu gebeten?
Onze ouders zijn vermoord tijdens de voorstelling, dus ik moet nu voor je zorgen en dit was de enige manier, een vampier mag geen mens onder zijn hoede nemen. Maar nu moeten we gaan dus kleed je snel aan.
Waarom moeten we gaan?
De politie kan elk moment komen om jou te vertellen dat pap en mam zijn vermoord en ik denk niet dat ze heel blij zullen zijn als ze twee vampiers zien.
Daar heb je een punt…
Schiet nou maar op!
Nadat ik me had aangekleed zij mijn broer dat we door de achterdeur naar buiten zouden gaan en dan naar zijn huis toe zouden gaan. ik vroeg aan hem of we niet konden vliegen. hij antwoorde dat dat alleen maar in de verhalen kan. Toen we aangekomen waren bij het huis van mijn broer was het al weer ochtend dus gingen we slapen. Ik protesteerde eerst maar toen hij vroeg of ik liever verbrande was ik overgehaald. Nadat we ’s avonds waren opgestaan vroeg ik aan hem of we elke dag moesten drinken, hij zij dat je als vampier ook gewoon eten moest eten net als een mens maar dat je ongeveer iedere week moet drinken.