CHAPTER 27

1.5K 30 5
                                    

HINIHINTAY NIYA ang ina sa pagbibihis ng damit. Siya kasi ang nakatoka ngayong araw dahil may importanteng aasikasuhin ang kapatid niyang si Abrianna na hindi niya matanggihan.

She should not have a soft spot for her but knowing that she did those things in order to get money and help their mother is another story. Alam niya na nahihirapan si Abrianna sa sitwasyon nito ngayon. Wala na itong pera para ipampagamot ng ina ngunit ayaw din naman nitong magpatulong sa kaniya

Ika nga nito, 'Help our mother. Not me. I could work my ass off to live.' Nang bigyan niya ito ng posisyon sa kumpanya.

"Thank you, Xanthrus." Saas ng ina pagkababa nito kasama ang binata na umalalay dito

"Come on. I'll drive. I'm not a guy who could carry my mother. It will be easier for us to take her for a walk if you will help her." Walang emosyon niyang sabi ay binuksan ang pinto para makadaan ang ina na inaalalayan pa rin ng binata

Her mother mouthed 'thank you' but she just responded with nodded and a blank face. Well, it is not easy to forgive and forget.

"Sigurado ka bang hindi ako istorbo sa inyo, anak? Ayos lang naman kung sa makalawa pa ak---"

"Stop talking. We need to take to to Kannika. I asked her to check you herself so I would not worry."

"I know that it is still hard for you but thank you, Xaia, anak ko." Her mother said with a genuine smile plastered on her face

"Don't mention it. Tara na."

Sumakay na siya sa driver's seat habang inaalalayan naman ni Xanthrus ang ina sa passenger seat. Halata rito ang pag-aalala na nagpalambot lalo sa puso niya. How could she not give her mother a chance when Xanthrus is there, taking care of her like she is his own mother.

"We're okay now, honey. You could just stay here at the back while I drive. I don't mind." Muling panngungumbinsi nito sa kaniya

"It will be a lot more comfortable in here." Hindi niya tinignan ang ina pero alam niyang nasaktan ito sa sinabi niya "So you need to undergo chemotherapy next week. Dadalhin ka rin namin sa Cardiologist, which is Kannika, to know your condition."

"Hindi na kailangan. Alam kong magiging okay ako, anak. Huwag ka na mag-alala."

"I'm not worried. I'm worried about Dad. He will be devastated." She sighed and just drive "Mahigit isang buwan ka na palang hindi nakakabalik ng doktor. Bakit hindi ko sinabi?

She looked at her in the rear view mirror but her mother looked away and sighed.

"I don't want Abrianna to be worried."

"Without thinking that she was really worried because you told her not to go to me? Or seek for help?" Hinilot ni Xaia ang sentido habang nagmamaneho

"Nahihiya akong humingi ng tulong sayo. Ang dami kong kasalanan sayo. Ayaw kong isipin mo n--"

"You're still my mother. Dammit. Tignan mo ang lagay mo ngayon." She let out a loud sigh before looking at her in the mirror "Sana nanghingi ka ng tulong para maagapan agad."

Gusto niya pang sumigaw sa sobrang frustrasyon pero pinigilan niya ang sarili. Naiinis siya sa katotohanan na unti-unting lumalambot ang puso niya sa ina. She wanted her to suffer. She wanted her to feel na pain, guilt and her hatred. But why is she feeling that she's slowly forgiving her for what she did when she was a child?

"May schedule ka for chemotherapy next week. May check-up ka rin for diabetes." Muli siyang nagpakawala ng isang malalim na paghinga "There are complications. Last week daw nalaman ko na na-diagnose ka na may U.T.I."

"Those are the reasons why I don't expect myself to live longer, anak. But I will. Until your forgive me." Her mother genuinely smiled, not minding the pain that she's feeling

"Tinawagan ko na si Kannika. Doon ka muna sa ospital para ma-monitor ka. I will hire some doctors from Kannika's Hospital in Thailand."

"Hindi na kailangan, anak. Marami ka pang magagastos kung kukuha ka pa sa ibang bansa. Hindi na rin naman ako mag tatagal, anak. Tanggapin man natin o hindi, ang dami ko ng komplikasyon." Nawawalang pag-asa nitong pahayag habang may namumuong luha sa mga mata nito

"Stop. Please. Just stop." Malamig niyang tugon at inihinto ang sasakyan sa harap ng ospital "May nakaabang na dyan sa entrance para sa wheelchair. Kannika will admit you to a private room. Please, fight for you life. Fight for something just this once."

"Anak..."

"Honey, help her. I will park the car somewhere. Please, leave." May mabigat na kung ano sa dibdib niya na gusto niyang pakawalan. At alam niyang malalabas niya ito kung wala ang dalawa.

They both got out from the car. Xanthrus is helping her mother walk towards the entrance where the hospital staff was waiting. Habang tinitignan niya ang ina, hindi niya mawari kung anong hirap nito ngayon. She has many complications and God knows that she will be gone very soon.

Ayaw man niyang maging negatibo, inihahanda na niya ang sarili sa maaaring mangyari. She called Kannika and told her the condition of her mother. Her friend said that they might cure her leukemia but the other complications would make it difficult for her to survive. Her body is slowly giving-up.

"Where are you? I already admitted your mother. We will run some test and see if there's something more going on. She's telling me about the shortness of her breath." Kannika sighed and continued talking "As a friend, I don't want you to regret anything. I am a doctor... I saw what happened to her. I saw how she got thin over the years and I am definitely sure that she won't stay long."

"Fuck you." Marion siyang saad at pinigilan ang mga luhang nagbabadya na tumulo mula sa kaniyang mata "That's why I am hiring your best doctors. That's why I'm spending shits just to save her."

"I want to save her, Xaia. God knows I want her to live just for you to spend time with each other." Humina ang boses nito na parang nawawalan ng lakas "Seeing her fighting before she dies means something. And we both know what it is."

"Tangina naman, Kannika. Hindi ko kailangan ng sentimyento mo. Ang kailangan ko," She emphasized the words "iligtas mo ang mama ako."

"I will try. I won't give any assurance for something that has a low chance. Please, do something before it is too late. Just for once," Tumigil ang kaibigan at pinahiwatig na gusto nitong marinig niya ang bawat salita "Do something for her. Forget the fucking past and cherish the moments with her."

Pinatay niya ang tawag habang nagsisimula nang magsilabasan ang mga luha na kanina pa niya pinipigilan. Mula na kay Kannika ang balita. Mula sa kaibigan niyang doktor ang salitang 'yon. If she's not her friend, Kannika would probably give her false hopes.

"Ma, mabuhay ka para sakin." She wiped her tears as she made her decisions

Fuck past. I will give her everything. Fuck hatred. Fuck anger. Just fuck everything.

Pumasok siya sa kwarto na okupado ng kaniyang ina na ngayon ay mahimbing ang tulog. Mas natitigan niya ang pangangayayat nito maging ang malalim nitong paghinga.

"The nurse said that they will run an ECG later." Saad ni Xanthrus at tumayo para puntahan siya "Honey, I can say that you're really affected. But I want you to know that I am here. Okay?"

"Thank you, Honey."

"No need to thank me. It's my job to keep you happy." Hinalikan nito ang tuktok ng kaniyang ulo at hinaplos ang balikat "There's a bed in that room for visitors. Suit yourself there. I'll be here outside for you mom."


BC #1: Seeking Vengeance (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon