BC #1: Seeking Vengeance (COMPLETED)

CHAPTER 36

DID Xanthrus really kidnapped and violated her? Is it why he was so caring and asking her to stay even if she hates her? Ito ba ang dahilan kung bakit mahal siya nito at gumagawa ito ngayon ng paraan para mapatawad niya?

"Alam kong marami kang napagdaanan nitong mga nakaraang araw pero alam natin na matagal mo ng hinahanap ang taong gumawa sayo nito." Bungad ni Kent pagkapasok nila ng sasakyan "Mahirap tanggapin pero ito ang totoo, Xaia."

"How?" Her voice was soft and hoarse. She wants to cry, making her feel that there is a lump in her throat

"May nakapagsabi sa amin ng lokasyon ng lalaking isa sa mga dumukot sayo. Maging si Raven Pineda ay pumunta sa istasyon para maghain ng sinumpaang salaysay," He started the engine and step on the gas "lahat kami nagulat sa ipinasang salaysay nito. Direct order ang paghuli sa kaniya dahil kamag-anak mo ang heneral ng istasyon."

"Nasa interrogation unit ang dalawa. Puwede mo silang makausap kung handa ka na." Kinabig nito ang manibela habang siya naman ay nakatingin sa labas ng bintana, hinahayaan na tumulo ang luha dahil sa pighati

Kailan ba siya tatantanan ng kamalasan? Thinking that Xanthrus did that horrible thing pains her. She thought that he might take away her sorrow and anger away but he didn't... Because he was the one who brought her into that place. She almost lose herself five years ago... That horrible event that made her numb, angry and emotionless.

Ginusto niya noong mamatay para hindi na maisip na binaboy siya nang paulit-ulit. He violated her and treated her like an animal. He raped her. He did. And when he came back, he told her lies. He told her those things so she would forgive him once she finally knew about his secret. But no, even if she loves her and let her in his life, she will do anything to make him suffer.

Wala na siyang pakialam sa nararamdaman niya sa binata. Gusto niyang maramdaman nito ang sakit at pagdadalamhati niya noong nagdaang-taon. Oo, sa maikling panahon ay napalapit sa kaniya inyo. She even let him touch her but it does not mean that she will let this slide. Kung nasa libro lang sana sila, hahayaan niya na makasama ang binata kahit sukdulan ang ginawa nito ngunit wala sila sa libro kung saan madaling kalimutan ang lahat. Nasa realidad sila kung saan kailangan nilang harapin at tanggapin ang sakit at gumawa ng paraan upang maibsan ito.

"Sinabi ko sa heneral na tayo na ang bahala. Hindi ko makausap ang Papa mo dahil may sarili siyang imbestigasyon pero sa pagkakataong may witness na, alam kong magiging kaisa rin natin siya rito." Hinawaan nito ang kamay niya at inihinto ang sasakyan "I wish I could do some thing with your pain that you are feeling right now."

Marahas niyang binawi ang kamay dahil sa galit na namumutawi sa kaniyang puso. Wala siyang ibang maramdaman kundi ang nag-aalab na galit para kay Xanthrus. He fooled her and she let him.

"I want to talk to the witnesses. Bring me to them."

Sa pagkakataong iyon, ang Xaia na gusto niyang ibaon sa limot ay mulinf bumalik. Ang Xaia na puno ng galit, lungkot, pagkamuhi at paghihinagpis sa mundo. She has been through a lot these past few days and knowing about this might be the reason to lose her sanity.

"Nasa interrogation room sila, Xaia. Pinayagan ng heneral kung ano ang gusto mong gawin." Bungad ng kasamahan na agad niyang tinanguan

Agad siyang naglakad papunta sa basement ng istasyon kung nasaan ang interrogation room. Iminuwestra niya ang kamay para paalisin ang mga bantay sa pintuan. And at that moment, her heart became numb. She cannot feel anything but anger and God knows what she could do if she feels something like that.

Tumabi ang mga lalaki at pinagbuksan siya ng pinto. Bumungad sa kaniya ang isang lalaki na naka-sumbrero, may posas ito at nakayuko sa lamesa.

"It's been years since I last saw you. Remember me?" Malamig niya Saad at sinipa ang lamesa na naging dahilan para mapatingin ito sa kaniya

"Nandito ako para sumuko. Pakasalan ninyo ako at sasabihin ko ang lahat. Parang awa mo na." Nagsusumamo nitong saad ngunit hindi pa rin siya natinag

"Magsalita ka. Ano ang alam mo?" Inilabas niya ang kutsilyo na kinuha niya kanina at ipinaikot ito sa lamesa habang nakatingin sa lalaki "I am not really patient with people like you so I suggest you speak now."

"Si Xanthrus ang gumahasa sayo! Siya ang nag-utos sa amin na dakipin ka sa bar na 'yon. Binayaran niya kami para dalhin ka sa kaniya." Panimula nito dahil sa takot sa kaniya "Akala namin ay kidnap for ransom lang ang gagawin niya pero nagulat kami nang gahasain ka niya. Wala kaming magawa dahil damay na kami sa ginawa niya kaya walang naglakas-loob na nagsumbong."

"And why should I believe you?" May katiting na pag-asa na sana'y nagsisinungaling ang lalaki sa harapan niya ngunit nakita niya ang paglabis ng luha mula sa pisngi nito

"Nakita ko na kinukuha niya ang loob mo at hindi kaya ng konsensya ko na makitang nasa tabi mo lang ang lalaking sumira sa pagkatao mo. Patawarin mo ako kung nahuli ako. Hindi ko alam kung paano haharap sayo dahil alam kong mahirap patawarin ang nagawa ko..."

She smirked, making him tremble in fear. Oo, nasasaktan siya ngayon pero hindi niya hahayaan na maging sagabal ito sa galit niya. She is emotionally in pain right now.

"Wala akong pakialam kung humingi ka pa ng tawad." Tumalikod siya at akmang bubuksan ang pinto ngunit isang malamig na tingin ang ibinigay niya rito "I promised myself to kill anyone who caused me pain and it includes you."

Mabilis niyang ibinato ang kutsilyo direkta sa noo nito. Tumulo ang dugo mula sa noo ng lalaki kasabay ng paglitaw ng ngisi sa kaniyang mga labi. Her conscience won't win against her anger. Matagal na niyang gustong patayin ang mga tao na nasa likod ng pangbababoy sa kaniya.

Lumabas siya sa silid, wala pa ring emosyon ang kaniyang mga mata. Sinalubong siya ni Kent at itinuro ang pintuan na nasa kaliwa. Alam niyang naghihintay doon si Raven. She has plans for him and killing him would be an easy way for him to die.

"Don't worry, Xaia. I will take care of everything once you're done." Saad nito at binuksan ang pinto "Hindi na kita sasamahan sa loob. Hihintayin nalang kita rito. Tawagin mo ako kung kailangan."

Tumango siya at nagtungo sa kaparehas na silid. Matapang na nakatingin sa kaniya si Raven ngunit bakas dito ang takot na kaniyang itinatago.

"Mag-ingat ka sa mga taong pinapapasok mo sa buhay mo, Akiyama." Paunang sabi nito na kasabay ng pagsipa niya sa panga nito para patigilin sa pagsasalita

"Anong alam mo?"

"Alam ko na may maling tao kang pinapasok sa buhay mo." Pagak itong tumawa na naging dahilan para mas manggalaiti siya "I thought you're smart? But why did you let someone destroy you?"

She smirked so she could hide her emotion, "Pineda, you're one of the people who's behind this. And I won't think twice destroying you and your father."

Nawala ang mapaglarong emosyon sa binata at napalitan ng pagiging agresibo.

"I'm the CEO of Pineda Architectural Firm if you forgot. I could make your family suffer in a snap and you know I could definitely do that."

"You bitch! Huwag mong idamay ang pamilya ko!" Galit na turan nito

"I suffered for years and I won't afford of causing you that suffering too." Nagkibit-balikat siya "Ang unfair naman kung ako lang ang nasaktan, hindi ba?"

"Fuck you, you wench!" Akmang tatayo ito nang sipain niya ang mesa na nasa pagitan nilang dalawa

"Come near me and I will fucking show you what I can do, you motherfucker." Inilabas niya ang baril na kinuha niya kanina kay Kent at itinutok sa noo nito "I won't think twice blowing-up that shitty head of yours. Kaya kung ako sayo," Kinasa niya ang baril at ipinaputok sa hita nito "iingatan ko lahat ng sasabihin ko."

Hinayaan niya lang na humiyaw sa sakit ang lalaki kasabay ng paglabas niya sa pasilyo kung saan naghihintay si Kent.

Fuck love. Fuck affection.

"Bring me to him."