My Black Loneliness~ (GXG) -texting-

1.4

Adımlarını sayarak yürüyordu genç kız. Soğuktan yüz kaslarını hissetmiyordu.

Kaldırmıyordu bakışlarını botlarından.

Ellerini ısıtma umuduyla beyaz montunun cebinde yumruk yapmış, yürüyordu.

Hızlı adımlarla onun evinin önünden geçiyordu.

Evine yaklaştıkça insan çığlıkları, konuşmaları duyuluyordu.

Merakla başını kaldırdı genç kız.
Gözleri şaşkınlıkla açıldı.
Karşısında gördüğü şey kül olmuş bir binaydı.
Itfaiyeciler Gece'nin dairesine su püskürtüyordu.
Ellerini cebinden çıkartarak binaya doğru koştu.
Tam binaya girecekken yüzü is olmuş bir görevli elini Melodi'nin göğsüne koyup engellemeye çalıştı.
Genç kız kollarını öne uzatıp ilerlemeye çalışıyordu.
İşe yaramıyordu. Gece'ye ulaşamıyordu.

Itfaiyecinin yüzüne baktı.

"Lütfen... Lütfen içeri girmeme izin verin, lütfen."

Sona doğru sesi yoruldu.

"Hanımefendi, içeri girip ne yapacaksınız, yetkili değilsiniz. Lütfen uzaklaşır mısınız?"

Belki onu son görüşü olacaktı. Adamın dediklerini beyni basmıyordu, diretmeye devam etti.

"İçeride ki benim kız arkadaşım, lütfen görmeme izin verin."

Adam tiksinir gibi baktı.

"Umarım kurtaramazlar, sizin gibi hastalıklıların soyu tükenmeli."

Genç kız debelenmeyi bıraktı. Ne diyordu bu aptal?
Adamın yüzüne şok olmuş bir ifade ile baktı.
Adam cık cıklayarak kızı bıraktı.
Melodi olduğu yerde kala kalmıştı.

Yanan binaya bakıyordu.
Yanan binaya bakan insanlara bakıyordu.

Binanın içinden çıkarılan simsiyah kızı gördü.

Kıza doğru koşmaya başladı.

Yanına ulaşamadan yine biri onu tuttu.
Bu insanların onunla derdi neydi böyle?

"Bırak!"

Kükremesini ambulansın içindeki yetkililer bile duymuştu.
Gece ambulansa kaldırılırken bir kadın araçtan aşağı indi.

"Afedersiniz."

Eliyle Gece'yi gösterdi.

"Yakını mısınız?"

Genç kız başını salladı.

"A-Arkadaşıyım."

Sevgilim diyemiyordu. Kadının düşüncelerinden korkuyordu çünkü.

"Anlıyorum.. Şuan yanına gidemezsiniz üzgünüm. Zehirlenmeniz söz konusu. Bir kaç gün sonra arkadaşınızı ziyarete gelebilirsiniz."

Melodi'nin elini tutup avucu yukarı gelecek şekilde çevirdi. Avucuna bir kağıt bırakıp parmaklarını avucuna doğru kıvırdı.

"Hastanenin adresi, tehlike geçince gelebilirsiniz. İyi akşamlar diliyorum."

Kadın gülümseyerek ambulansa yöneldi.
Melodi hâlâ havada duran eline bakıyordu.
Ambulans sirenini duyunca başını kaldırdı. Ambulans gözden kaybolunca gözlerini eve çevirdi.

Nasıl becermişti bunu. Nasıl yakmıştı? Ne yaşamıştı o kadar?

Ah, saçmalıyordu. Zaten o, Gece'nin yaşadıkları yüzünden yanında kimse yok nedeniyle intihar eder düşüncesi kafasında olduğu için yazmıştı ona.

Muhtaç, kırık kalbini sevmişti onun.

Muhtaç, kırık kızının kendi gibi olan kalbini sevmişti.

Şimdi o güzel kız, o güzel kalbini de yakıp gitti.

Küçük kızının kalbini yaktı...

-İblis