My anarchy girl || ✓

Κεφάλαιο 1

Ακούω το ξυπνητήρι μου και μουγκριζω

Ανοίγω τα μάτια μου και σηκωνομαι ορθια

Τι ωραία μερα-

"Ρε ηλιθιο που είναι το φούτερ μου!" ουρλιάζει ο αδερφός μου και μπουκάρει στο δωματιο

"Πρώτων..να χτυπάς πόρτα μπορεί να ήμουν γυμνή, δεύτερων ποιο από όλα τα φούτερ σου?" ρωταω

"Αυτό που μου ζήτησες χθες και δεν στο έδωσα αργόστροφο"αι ξέρω με αγαπάει πολυ

"Ααα αυτό...το δανείστηκα...για να το βάλω σήμερα στο σχολείο" λέω με ένα σατανικό χαμογελο

"Δωστο πίσω τωρα"λεει

"Αλλιώς τι?Θα το πεις στη μαμά?"κοροϊδεύω

"Όχι θα το πάρω μόνος μου"λεει

Ανοίγει την ντουλάπα μου και ξεκινάει να πετάει τα ρούχα μου στο πατωμα

"Εεε σταματά!"φωναζω

Πηδαω στην πλάτη του και με πιάνει με το ένα του χέρι για να μην πεσω

"Καλά αυτό κατασχεται"λεει και σηκώνει ψηλα μια κοντή μου μπλουζα

"Μαρκ!"τσιριζω

"Παιδιά τι-" ακουγεται ο μπαμπάς μας και γυρνάω μαζί με τον Μαρκ

"Μου πήρε το φούτερ μου!"φωναζει ο Μαρκ

"Μου ψάχνει την ντουλάπα!" φωναζω κι εγω

"Εεε ηρέμηστε!Ελπίδα κατέβα από την πλάτη του...Μαρκ δωστης την μπλούζα της" λεει και κοιτάω τον Μαρκ με ένα ηλιθιο χαμογελο

"Οπα όπα...αυτο...δεν το φοράς αυτό.."λεει καθως προσπαθεί να δει πως φοργεται η μπλούζα μου που κρατούσε ο Μαρκ

"Φύγετε θέλω να ντυθώ Γαμωτο!"φωναζω

Ευτυχώς βγαίνουν αμέσως και δεν χρειάζεται να μιλήσω αλλο

Γενικά έτσι είναι τα πρωινά μας τα τελευταία 3 χρονια

Φοράω μια αμανικη μπλουζα από μέσα και από πάνω ένα φούτερ και ένα τζιν

Δένω τα μποτάκια μου και αφού πάρω την τσάντα μου βγαίνω εξω

"Μαρκ τελείωνε θέλω να φύγω" λέω όταν τον βλέπω απλά να χαζευει

"Σιγά ρε φυτό" γελαει και ξεφυσαω

"Δεν έχω όρεξη, για αυτό τελείωνε" ξεφυσαω

Σηκώνεται ορθιος και βγαίνουμε από το σπίτι

Αφού φτάσουμε στο σχολείο πάμε προς την παρέα μας και χαιρεταμε

"Δεν ήρθε ο Αλεξ?"ρωτάει ο Μαρκ και τον αγριοκοιταζω

"Τι τον θες αυτόν? Απορώ γιατί καν του μιλάς"απανταω ειρωνικα

"Κρίμα που δεν θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα" ακουγεται η φώνη του ανθρώπου που αντιπαθώ όσο τίποτα άλλο στον κοσμο

"Μην το λες..."ψιθυριζω

Η Μαρία δίπλα μου με σκουνταει και στριφογυριζω τα μάτια μου

...

Καθως παρακολουθώ στο μάθημα...δηλαδη προσπαθώ να παρακολουθήσω κάποιος πετάει ένα χαρτακι στο κεφάλι μου και πέφτει μπροστά μου

Γυρνάω να κοιτάξω πίσω μου και ο Μαρκ με τον Αλεξ γελανε

"Αν δεν σκάσετε θα σας το βουλωσω εγώ η ιδια" λέω αφού πάει η καθηγήτρια να πάρει κάτι που ξεχασε

"Θα μου κλασεις αλλά τέλος πάντων" λεει ο Αλεξ και ο αδερφός μου τον χτυπάει στο κεφαλι

"Μην ξεχνάς ότι είναι αδερφή μου μαλακά" του λέει και γελαω

Μωρέ όταν θέλει γίνεται καλουλης

...

"Και που λες μαλακά είναι θεός" λεει η Μαρία καθώς απομακρυνομαστε από το σχολειο

"Ε Ελπίδα περίμενε!" φωναζει ο Σταύρος και γυρναω

"Ξέχασες αυτό στην ταξη"μου δίνει το τετράδιο της φυσικής και χαμογελάω ντροπαλα

"Ευχαριστώ" βάζω μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω στο αυτί μου

Αφού φεύγει γυρνάω και βλέπω την Μαρία με ένα ηλιθιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου

"Άσε μην πεις...ειναι κούκλος" λεει αυτό που θα της έλεγα και γελαω

Όταν φτάνω σπίτι ανοίγω την πόρτα και καταλαβενω πως είμαι μόνη μου μιας και επικρατεί ησυχια

Ωραία θα διαβάσω με την ησυχία μου

Ξαφνικα η πόρτα ανοιγει και ο Μαρκ με τον Αλεξ εμφανιζονται

"Γειά"λεει ο Μαρκ και περνάνε από δίπλα μου

"Κλείσε το στόμα σου κορίτσι μου...ξερω ότι είμαι όμορφος" λεει ο Αλεξ και πειράζει τα μαλλιά μου

Ωω θα περάσουμε πολύ ωραία...

Γεια

Πρώτο κεφάλαιο λοιπον

Ελπίζω να σας αρεσε

Ξερω πως είναι αρχή ακόμα αλλά...

Ποιος μοιάζει περισσότερο στον Λουκ και ποιος στη Νεφέλη..? Η Ελπίδα η ο Μαρκ?

Τα λεμε💞