Το πρωί ξυπνάω στο πατωμα από το δωμάτιο μου
Βλέπω ότι η ώρα είναι 7 το πρωί και σηκώνομαι ορθια
Κάνω ένα μπάνιο και βάζω μια γκρι φόρμα με ένα κοντομάνικο μπλουζακι
Πάω στην κουζίνα και βάζω σε ένα ποτήρι νερο
"Ελπίδα" ακουω μια φωνή από πίσω μου
Τρομάζω και πέφτει το ποτήρι στο πατωμα με αποτέλεσμα να σπάσει σε μικρά κομμάτια
"Αμάν ρε μπαμπά" γκρινιάζω και Σκύβω να τα μαζεψω
"Τι έγινε?" τον ρωταω μετά από λιγο
"Χθες το βράδυ...οταν ήρθες δεν εισουν καλά, τι συνεβει?" ρωτάει και αφηνω μια ανασα
"Τιποτα απλά δεν είχα πολλή διάθεση" ψευδομαι
"Δεν περνάν τα ψέματα για αυτό πες την αλήθεια"απανταει σοβαρα
"Δεν θέλω να το συζητησω" λεω
Σηκώνει ψηλα τα χέρια του και χαμογελαει
"Εγώ γιατί νομίζω πως ξέρω?"γυρνάω να τον κοιταξω
"Τι ξες?" τον ρωταω
"Ότι συνάντησες τον Μαρκ...του έσπασες την μύτη και κατά κάποιο τρόπο συζητησατε"λεει
"Ωραία αυτό έγινε" παραδινομαι
"Θα σου πω κάτι"συνεχιζει
"Ο Μαρκ έχει περάσει πολλά στην ζωή του...αν σου πει σε αγαπώ σημαίνει ότι θα κάνει τα πάντα για εσένα αν πει δεν σε θέλω σημαίνει ότι δεν σε θέλει...γενικα είναι ειλικρινής "ξεκιναει να μιλαει
"Αλλά ότι και να κάνεις μην του δώσεις την ιδέα ότι δεν νοιάζεσαι για αυτόν...τον έχω ζήσει από όταν ήταν 16 και δεν φαντάζεσαι πόσο ασχημα έχει περάσει...δεν λέω να τον λυπάσαι σου λέω να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι σημαίνει για αυτόν" συνεχιζει
"Τι εννοείς έχει περάσει άσχημα χρόνια?Δηλαδή πόσο χάλια?"ρωταω την απορία μου
"Αυτό θα σου το πει αυτος όταν και αμα θελει"πιανει τον ώμο μου
"Α και παιξτο λίγο δύσκολη...ετσι να δει τι χανει"λεει πριν φύγει από την κουζινα
Χαμογελάω και ανοίγω το κινητό μου καθώς προχωράω προς το δωμάτιο μου
"Ε γαμω τις αναβαθμίσεις σας!?" ακουω τον αδερφός μου να ουρλιαζει από το δωμάτιο του
"Παιδί μου Σκασε ακόμα δεν ξύπνησαν οι γειτονες" ανοίγω την πόρτα από το δωμάτιο του γελωντας
"Φύγε Ελπίδα" λεει χωρίς να ξεκολλήσει την φάτσα του από την οθονη
"Άμα θελω"τον τσιγκλαω
Κάθομαι στο γραφείο του και γυρνάει να με κοιταξει εχθρικα
"Πως σου φενεται το να σε πετάξω από το παράθυρο και να το κάνουμε να φανεί σαν ατύχημα?" λεει ειρωνικα
"Ξερω ότι καταβαθος με αγαπάς" πειράζω τα μαλλιά του
"Παιδιά ελάτε λίγο!"φωναζει η μαμά μας μετά από λίγη ωρα
Αφού πάμε στο σαλόνι μας βάζει να κάτσουμε δίπλα-δίπλα στον καναπέ...οπως κάνουν για να μας περάσουν από ανακριση
"Δεν την ερηξα από το παράθυρο τελικά"λεει γρήγορα ο καλός αδερφός μου
"Τι?" ρωτάει ο μπαμπάς μου
"Λοιπόν...μολις μίλησα με τους γονείς μου...δηλαδη τους παππούδες σας και θα έρθουν εδώ αύριο" λεει η μαμά μας
"Θα έρθει ο Αρης εδώ?!" σοκαρεται ο μπαμπάς
"Για να λεω οι γονείς μου"απανταει ειρωνικα η μαμα
"Ο Παναγία μου..." ξεφυσαει εκεινος
Η μαμά τον σπρώχνει από τον ώμο και αυτός γελαει
Αν και 38 κάνουν σαν έφηβοι που ζουν τον έρωτα τους
"Έχουμε να τους δούμε...3 χρόνια...και δεν εξελίχθηκε τόσο καλά" λεει ο Μαρκ
"Αφού ο Αρης ήταν έτοιμος να πνίξει τον μπαμπά συνεχίζω
"Πάντα ήθελε να με πνίξει...αλλα δεν τα κατάφερε και ούτε πρόκειται"λεει αυτός περιφανος
Μπορεί οι γονείς μου να είναι λίγο τρελοί και να κάνουν σαν έφηβοι...η να έχω έναν ηλιθιο αδερφό αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα την οικογένεια μου
Γειαα
Λοιπόν είχαμε μια συζήτηση Λουκ και Ελπίδας..
Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε τον Άρη με την Εύα 😍
Θα έχει σίγουρα κάποιες αστείες στιγμές ανάμεσα στον Άρη και τον Λουκ😂
Τα λεμε σύντομα 💘
YOU ARE READING
My anarchy girl || ✓
Short Story"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
