Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μεσα στο σπίτι...
Βγάζω τα παπούτσια μου και προχωράω στο σαλονι
"Αποφάσισες να έρθεις?" ρωτάει ο Μαρκ και ξεφυσαω
"Που είναι ο μπαμπάς?" ρωταω και δείχνει στον διάδρομο
Πάω έξω από το δωμάτιο τους και ανοίγω την πορτα
Γυρνάει να με κοιταξει και μπαίνω στο δωματιο
"Καλώς ήρθες" ειρωνεύεται και στριφογυριζω τα μάτια μου
"Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη" λεω
"Να βγεις πάλι με τα κορίτσια?"ρωτάει κατευθειαν
"Όχι...θελω."με διακοπτει
"Να βγεις με τον Μαρκ?Οχι" λεει και ξεφυσαω
"Όχι!Θέλω να με βάλεις στην συμμορία" λεω
Με κοιτάει σοβαρά χωρίς να μιλάει και σηκωνεται ορθιος
"Οχι"λεει ξερα
"Γιατί?"ρωτάω κατευθείαν
"Γιατί είσαι μικρη"απανταει
"Κι ο Μαρκ με τον Αλεξ στην ηλικία μου είναι!Αλλά τους έβαλες στην συμμορία" του λεω
"Αυτοί είναι άγορια" δικαιολογεί την επιλογή του
"Στο ζητάω 2 χρόνια!Και λες συνέχεια το ίδιο" παραπονιέμαι
"Η αναρχία δεν είναι για κορίτσια"λεει και νευριαζω
"Η μαμά πως ήταν σε συμμορία"λεω
"Η μαμά σου μπήκε στην συμμορία γιατί ο μπαμπάς της ήταν αρχηγος"μου λεει
"Δηλαδή εσύ τι είσαι?" επιμενω
"Ελπίδα τέλος...ειπα δεν μπαίνεις στην συμμορία" παει να φύγει από το δωμάτιο αλλά κρατάω την πορτα
"Πες έναν λόγο που δεν με βάζεις...εκτος από την ηλικία μου"του λεω
"Ωραία...δεν ξες να χρησιμοποιείς όπλο, δεν ξες καμία πολεμική τέχνη, δεν έχεις τον κατάλληλο χαρακτήρα γιατί είσαι πολύ ευαισθητη και δεν μπορείς να προσαρμοστείς σε τέτοιες καταστάσεις" απανταει
"Εντάξει τοτε"βγαινω πρώτη από το δωματιο
Μπαίνω στο δικό μου και κλείνω την πόρτα πίσω μου
Φυσικά και θα ελεγε ότι δεν μπορώ λόγο χαρακτήρα...ή επειδή δεν ξέρω πολεμικές τεχνες
Φτιάχνω την τσάντα για το σχολείο μου και μετά ανοίγω το κινητό μου
Γκρινιαρα💞:
Τελικά δεν μπορώ αύριο μετα
Το σχολείο... Άλλαξε η ώρα της προπόνησης μου
Ξινός αρκουδος🙈:
Μα αφού αύριο δεν έχει βόλεϋ...
Γκρινιαρα💞:
Το ξερω απλά αντί για την Τετάρτη
Θα κάνουμε αυριο
Ξινός αρκουδος🙈:
Καλά τότε, καληνυχτα😋
Κλείνω το κινητό μου και ξαπλωνω στο κρεβατι μου
Κοιτάω το ταβάνι μέχρι που η πορτα ανοίγει
"Ολα καλα?" ρωτάει ο Μαρκ και μπαίνει στο δωματιο
"Τι θες?" ξεφυσαω
"Ήρθα να δω τι κάνει η αδερφή μου...πολυ ησυχία είχε" λεει και γελαω
"Καλά είμαι" απανταω και κάθεται δίπλα μου
"Δεν είσαι" χαμογελαει
Γυρνάω να τον κοιταξω με ένα λυπημένο βλεμμα και κατευθείαν σοβαρευει
"Τι έγινε?" ρωταει
"Απλά...ο μπαμπάς δεν θέλει να με βαλει στην συμμορία "απανταω
"Και που είναι το κακό?" ρωταει
"Του το ζητάω 2 χρόνια!" παραπονιέμαι
"Δεν μπορείς να τα καταφέρεις...και δεν σε βάζει γιατί φοβάστε για εσένα" λεει
"Μα δεν με έχει δοκιμάσει για να μπορεί να γνωρίζει αν θα τα καταφέρω!"φωναζω
"Ελπίδα...ξες ότι το κάνει για να σε προστατέψει" λεει και γυρνάω να τον κοιταξω νευριασμενη
"Φυσικά και θα τον υποστηρίζες!"φωναζω
"Κυριολεκτικά δεν μπορώ να συζητήσω μαζί σου"λεει και αυτός νευριασμενος και βγαίνει από το δωματιο
"Γαμωτο Μαρκ!" φωναζω
Πιέζω το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι μου και αφηνω μια βαθιά ανάσα...
Μετά από λίγη ώρα κοιτάω το ταβάνι με τα βλέφαρά μου να είναι έτοιμα να κλείσουν..
Από το μυαλό μου περνάει για λίγο ο Αλεξ...
Δεν μου αρέσει που με εκβιάζει...αλλα δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο...
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Η Ελπίδα ζήτησε από τον Λουκ να μπει στην συμμορία αλλά αυτός δεν το επέτρεψε..
Τι λέτε να γίνει στην συνάντηση της Ελπίδας με τον Αλεξ?
Τα λεμε ❤️
YOU ARE READING
My anarchy girl || ✓
Short Story"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
