Σταματάει λίγο πριν εκείνη την αποθηκη
Βγαινω εξω από το αυτοκινητο και προχωραω
Σφίγγει το χέρι του γύρω από το δικό μου και με γυρνάει να τον βλέπω
"Τι πας να κάνεις?" ρωτάει
Να πω την αλήθεια...ουτε εγώ ξερω
"Θα σου πω εγώ τι πας και κάνεις!Θες να πας να σκοτώσεις εκεινους επειδή χτύπησαν τον αδερφός σου!" λεει
"Δεν σκέφτεσαι όμως...αν τους σκοτώσεις τι θα γίνει?Θα μπεις φυλακή!Και εγώ δεν θέλω να μπει φυλακή!Όπως και κανένας άλλος" συνεχιζει
"Δεν μπορείς να τους σκοτώσεις Ελπίδα, δεν είσαι σίγουρη αν είναι αυτοι"λεει πιο ηρεμα
"Ξερω όμως ότι ο αδερφός μου μπορεί να πεθάνει γιατί κάποιοι από εκεί του επιτεθηκαν"λεω
Τα μάτια μου ξανά γεμίζουν με δακρυα
"Δεν θα πεθανει ο αδερφός σου Ελπίδα"σηκώνω το κεφάλι μου να τον κοιταξω
"Που το ξες?"ρωταω
"Δεν το ξες... "του λεω
Αφήνει το χέρι μου και βάζει τα χέρια του μέσα στα μαλλιά μου μετά στα μάγουλα μου
"Ολα στο τέλος θα πάνε καλά...αν δεν πάνε καλά...τοτε δεν είναι το τελος" σκουπιζει τα μάτια μου
Ακουμπάει τα χείλια του πάνω στα δικά μου και μετά από λιγο απομακρυνεται όταν το κινητό του χτυπαει
Όταν το βγάζει από την τσέπη του Πρόλαβενω να δω το όνομα του μπαμπά μου να φέγγει στην οθονη
Απομακρυνεται από εμένα για να μιλησει
Αυτό δεν είναι καλό σημαδι
Γυρνάει να με κοιταξει στιγμιαία και μετά μου ξανά γυρνάει την πλάτη του
Λίγο πιο μετα με πλησιαζει και τον κοιταω κατευθείαν στα ματια
"Τι σου είπε?" ρωταω
"Ποιος?" ρωταει
"Ο μπαμπάς μου Μαρκ" λεω
"Δεν ήταν ο μπαμπάς σου" ψευδεται
"Είδα το όνομα στις κλήσεις" απανταω
Αφήνει μια ανασα και κοιτάει γύρω μας
"Είπε ότι δεν έχει συνέλθει ακόμα, αλλά να μην πάμε ξανά εκεί...κι ότι θα μας ειδοποιήσει για νεότερα"μου λεει
Προσπαθώ να συμπεριφερθω ψυχραιμα
"Τι εννοείς να μην ξανά πάμε εκεί?"ρωταω
"Να μην σε πάω ξανά στο νοσοκομείο..να πάμε σπίτι μου να ξεκουραστείς "εξηγει καλύτερα
"Δεν θέλω να πάω πουθενά αλλού εκτός από το νοσοκομείο, θέλω να είμαι δίπλα του"γκρινιαζω
"Ελπίδα κάνεις σαν μωρό τώρα" λεει αυτος
"Αυτός όμως πάντα ήταν δίπλα μου...κι εγώ τώρα δεν μπορώ να είμαι γιατί είναι σε ένα δωματιο νοσοκομείου με καλώδια πάνω του, δεν ξέρουμε πότε θα ξυπνήσει και αν ξυπνήσει"λεω
"Πάντα όταν χτυπούσα η πάθαινα κάτι αυτός με βοηθούσε...θελω κι εγώ να τον βοηθήσω τώρα "συνεχίζω
"Αν μπορούσε να σου μιλήσει τώρα πιστεύω ότι θα σου έλεγε το ίδιο που είπε και ο Λουκ..να ξεκουραστείς"μου απανταει
"Καλα"λεω μετά από μερικά λεπτά σκεψης
...
Μαρκ pov
Παρκάρω τι αυτοκίνητο έξω από το σπίτι μου και γυρνάω να την κοιταξω
Τα μάτια της είναι κλείστα και τα χαρακτηριστικά της ηρεμα
Ανοίγω την πόρτα της και την κουβαλάω στα χέρια μου
Ανοίγω την πόρτα προσπαθώντας να μην την ξυπνήσω και την σπρώχνω με το πόδι μου για να κλεισει
Την ακουμπάω στο κρεβατι και γονατιζω δίπλα της
Χαϊδεύω τα μαλλιά της καθώς την παρατηρω
Χαμογελάει αχνά και γελάω
Όταν πάω να σηκωθώ πιάνει το χέρι μου και με τραβαει ελαφρα
"Μην φύγεις" παρακαλάει σχεδόν ψιθυριστα
Πηδαω από πάνω της και ξαπλωνω δίπλα της στο κρεβατι
Τυλιγω τα χέρια μου γύρω της και την τραβάω πάνω μου
Ακουμπάω τα χείλια μου στα μαλλιά της και κλείνω τα μάτια μου
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Τελικά ο Μαρκ σταμάτησε την Ελπίδα από το να 'πάρει εκδίκηση' για τον αδερφό της
Είχαμε τρυφερές στιγμές μεταξύ Μαρκ και Ελπιδας😍
Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια?
Πείτε μου ιδέες γιατί δεν ξέρω τι να γραψω😅
Τα λεμε💕
YOU ARE READING
My anarchy girl || ✓
Short Story"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
