Με κοιτάει και δεν λέει τίποτα
"Δεν θα πεις τίποτα?" τον ρωταω
Δεν λέει τίποτα..απλα ξεκινάει να γελάει δυνατα
"Καλή πλάκα αλλά όχι" μου απανταει χωρίς να έχει σταματήσει να γελαει
Χαμηλώνω το βλέμμα μου και μπλέκω τα χέρια μου μεταξύ τους
"Δεν είναι πλάκα Μαρκ.."τον κοιταω διστακτικα
Σοβαρευει και γυρνάει να με κοιταξει, το βλέμμα του πέφτει έντονα πάνω μου
"Και αν όντως είσαι...ποιανου είναι, γιατί δικό μου δεν είναι" λεει
"Πως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν ειναι δικό σου?" τον ρωταω
"Γιατί Ελπίδα πρόσεχαμε..."απανταει
"Μήπως με τον φίλο σου Τον Αλεξ δεν πεχτηκε μόνο φιλί?" ρωτάει ειρωνικα
"Πιστεύεις ότι θα έκανα κάτι τέτοιο?Σοβαρά τώρα?"λέω νευριασμενη πλεον
"Δεν ξέρω εισουν μεθυσμένη τότε"ανασηκωνει τους ώμους του
"Ξες κάτι Μαρκ?Οκευ εσύ νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα..πιστευεις ότι θα έκανα ποτέ πλάκα με ένα τέτοιο θέμα?"τον ρωταω ειρωνικα
"Ούτε εσύ είσαι σίγουρος για το τι πιστεύεις"του λέω αφου δεν απανταει
Ξεφυσαω και πάω προς την πόρτα...φοραω τα αθλητικά μου και αυτός με πλησιαζει
"Που πας τώρα?"ρωταει
"Όπου θελω"τον κοιτάω
"Ρε Ελπίδα! Τι έπαθες τώρα?"λεει δυνατα
"Τι έπαθα?Σου λέω ότι είμαι έγκυος...και αντί να μου συμπαρασταθει η να πεις κάτι να νιώσω καλά έρχεσαι και μου πετάς ένα 'ποιανού είναι το παιδι'! Πως θες να αντίδρασω εγώ μετά!"του φωναζω
"Τουλάχιστον πες μου που πας"λεει
"Δεν νομίζω να σε Ενδιαφέρει" λέω ειρωνικα
Ανοίγω την πόρτα και αφού βγω έξω την βαράω πίσω μου
Όταν βγαίνω από το κτήριο προχωράω προς το σπίτι των γονιών μου
Όταν φτάνω περνώ μια ανασα πριν χτυπησω την πορτα
"Ελπίδα?"λεει έκπληκτη η μαμά μου μόλις ανοίγει
"Γειά..."λεω και χαμογελαω ψεύτικα πριν μπω μεσα
"Πως και από εδώ?" χαμογελαει
"Εμ..ειχα καιρό να έρθω και σκέφτηκα γιατί όχι" σηκώνω το βλέμμα μου να την κοιταξω
"Ελπίδα, όλα καλά?" Κάθεται δίπλα μου ανησυχα
"Ναι" απανταω
Με κοιταει ύποπτα και σηκώνει το φρύδι της
"Ελπίδα...εγινε κάτι με τον Μαρκ?"ρωτάει ξανα
"Όχι!Γιατί πρέπει όλα να γυρνάνε γύρω του!"ξεφυσαω τσατισμενη
Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς το παλιό μου δωματιο
Πριν μπω μέσα πέφτω πάνω στον μπαμπά μου αλλά τον αγνοώ και κλεινομαι στο δωματιο
Λουκ pov (χεχε😈)
Ξαφνικά όταν βγαίνω από το δωμάτιο βλέπω την Ελπίδα μπροστά μου να μπαίνει γρήγορα στο δωμάτιο της
Παραξενευομαι και πάω στο σαλονι
"Αυτή ήταν η Ελπίδα?" ρωταω την Νεφέλη και γνεφει
"Τι έπαθε?" ρωταω
"Δεν ξέρω...δεν έχει πολλή ώρα που ήρθε...παντως δεν φενεται να είναι κάτι συνηθισμένο" Έρχεται δίπλα μου
"Μήπως μάλωσε με τον Μαρκ?" ρωταω το πιο προφανες
"Την ρώτησα αλλά πήγε στο δωματιο"ξεφυσαει
"Τι της έκανες πάλι?" ρωταω πιο άγρια από ότι ηθελα
"Λουκ!Δεν ξέρουμε αν έγινε κάτι μεταξύ τους"μου λεει
"Πάω να της μιλήσω"αποφασίζω
Χτυπαω την πόρτα από το δωμάτιο που βρίσκεται, δεν περνώ απάντηση αλλά ανοίγω την πορτα
Μπαίνω μεσα και την βλέπω ξαπλωμένη στο κρεβατι, κάθομαι δίπλα της και περνώ μια ανασα
"Ολα οκευ?"ρωταω
"Μπορείς να φύγεις...παρακαλω?"λεει χωρίς να γυρίσει να με κοιταξει
"Ελπίδα τι-" με διακοπτει
"Είπα φύγε!?"
⚠️Κατ⚠️
Γειαα
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?
Ο Μαρκ δεν το πήρε καθοοοολου καλά το θέμα της εγκυμοσύνης 😩
Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια?
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι pov θα θέλατε? (Νεφέλη, Μαρκ, Λουκ ή Ελπίδα?)
Τα λεμε💞
YOU ARE READING
My anarchy girl || ✓
Short Story"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My an...
