Burn // Ricci Rivero FF

Chapter 9

I finished writing the last part of my first homework for the night bago nag-inat muna. Sisimulan ko na sanang gawin ang ikalawang homework nang tumunog ang door bell ng unit.

I grudgingly stood up. Ayaw ko kasi talagang ma-disturbo sa gitna ng pag-aaral ko. Binuksan ko na ang pinto at bumungad sa akin si Ricci.

Kakagaling pa siguro ng training dahil suot niya pa rin ang head band at may dala pa siyang bag sa isang kamay.

"Finally! Gutom na ako!" I exclaimed at binuksan ang pinto ng mas malaki para makapasok siya.

Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko befote he folded his shoulders in fron of me. My eyes roamed on his biceps na kitang-kita dahil sa ginawa niya pero agad ko naman iyong iniwas, knowing how easily this guy jumps into conclusions. "Hindi ka pa nag-dinner?" tanong niya, his head slightly tilted to the side.

Sinarado ko na ang pinto bago bumalik sa posisyon ko kanina bago niya ako dinisturbo. Tuluyan na kasi naming nakasanayang dalawa na sabay talaga kaming mag-dinner kada Martes at dahil noon huling kain nami'y ako ang nagluto ay siya na naman ngayon.

Umiling ako sa sinabi niya at sinalubong ang tingin niya, nalilito. "You should be the one cooking tonight," ani ko.

Naglakad siya palapit sa akin at dahil naka-squat ako'y kinailangan ko pang tumingala para makita siya ng maayos. "Mag-aalas diyes na," seryoso niyang wika.

"Oh," gulat kong sabi at tiningnan nga ang wall clock. "I forgot." I chuckled lightly. Nanatiling seryoso ang kanyang expression walang nakikitang nakakatawa sa sinabi ko.

He continued to meet my gaze kaya hindi rin ako umiwas. Sa huli, siya ang unang umiwas kasabay ng buntong hininga. "Don't wait for me if matatagalan ako ah? I'm sorry, I came home late." Umalis na siya at dumiretso na sa kusina para magluto.

His words sounded like they meant something else.

Natigilan ako dahil sa sinabi niya, wala sa sarili kong sinundan siya ng tingin hanggang sa hindi ko na siya nakita. I saw my reflection on the mirror at naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko nang makita ang mamula-mula kong mukha.

I shook my head at ipinatuloy na ang pagsasagot sa mga assignment ko. After a few minutes ay dinalaan niya na ako ng luto niya.

It took almost all of my willpower para hindi siya pansinin. Alam ko kasing kapag makikipag-usap ako sa kanya'y magaganahan lamang ako't makakalimutan na may kailangan pa akong gawin.

Ricci, as if sensing that I was busy let me be. Tahimik ko siyang pinasalamatan nang pagkatapos ko ring kumain ay kinuha niya na ang pinagkainan ko.

Pagkatapos niyang maghugas ay sakto ring natapos na ako sa ikalawang assignment. So I decided to rest a while, I turned to look at him na gaya ko't naka-squat rin sa katabing gilid ng table namin sa sala.

Wala siyang ginagawa't nakatingin lang sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay. Ang lakas ata ng trip ah?

"How was training?" pangunang tanong ko.

"It was fine, nakakapagod like the usual," he cheerfully said. Kitang-kita sa mga mata niyang pagod na siya. Napatingin ako sa mga kailangan ko pang gawin na mukhang matatagalan pa talaga and I can't really entertain him today.

"Magpahinga ka na." I slightly nudged his folded knees using mine, at nginuso ang direksiyon ng pinto. May laro pa kasi sila bukas laban ang NU and he should be well-rested lalo na't umaga iyon.

"I'm already well-rested here," bulong niya. My brows scrunched up in confusion. Bahagyang naniningkit ang kanyang mata dahil sa ngiting bumuo sa kanyang mukha nang makitang nalilito ako.