Burn // Ricci Rivero FF

Chapter 12

Maaga pa lang ay nakarating na kami. I watched Ricci habang kinukuha niya ang mga bag namin. Marami na ring tao ang nandoon, sisimulan na rin ang trail.

Tinanggap ko na ang bag na inabot niya at sinimulan na nga namin ang pagha-hike matapos mag-register.

Ricci kept on talking the whole time habang ako nama'y sa una lang. Nang tumagal kasi ay napagod na ako habang si Ricci naman ay parang wala lang. Damn his athleticism.

Napagdesisyunan naming magpahinga na muna bago nagpatuloy. This happened more often kaya tuloy ang bagal ng naging progress namin.

Nang malapit nang gumabi ay inayos na namin ang tents namin sa camping site. Tapos na kaming mag dinner at ngayo'y hawak ko lang ang sketchpad ko habang mag-isang nakaupo.

I really wanted to sleep pero nasasayangan ako sa atmosphere at view ko ngayon at alam kong iba ang kalalabasan kung guguhit ako ngayon din at kung guguhit ako base sa naaalala.

I was in the middle of drawing nang maramdaman ko ang presensiya ni Ricci sa aking likod. "I've never seen you draw before," he thoughtfully said.

Tiningala ko siya bago umusog para bigyan siya ng space na mauupuan. Tumabi nga siya sa akin. "Not anymore."

"Kaya ba nag-Arki ka? Kasi gusto mo ang pag-guhit?" Sinalubong ko ang tingin niya. He looked so attentive habang hinihintay ang sagot ko na para bang wala pang mas importante sa magiging sagot ko.

Umiling ako na ikinalito niya. "Truth is, gusto ko talagang mag-doctor. But my parents want me to be an Architect para sa kompanya namin."

Architect kasi ang Mom at Dad. Naalala ko pa noong bata pa ako na palagi nila akong ipinagmamayabang sa mga business partners, how I was going to be an Architect like them someday, how I was going to run the company. May mga pagkakataon pa ngang aangal ako but Mom would give me that pointed look at tatahimik na lang.

"Ayos lang rin naman, I enjoy what I do now." Hanggang sa umabot ang panahong nagustuhan ko na rin ang kurso ko. I was able to create a new world on paper using only a pencil. I flipped the pages para bumukas iyon sa page na may dream house ko. "At least I know what I need to improve when drawing my dream house."

Inabot ni Ricci ang sketchpad at hinayaan ko naman siya. His fingers grazed the sides of my drawing na para bang babasagin ito. I leaned into him, the back of my head pressed comfortably on his chest, habang tinitingnan siyang tingnan ang drawing ko.

I watched how his eyes go through every single detail of my drawing. This simple action made my heart beat faster and for the first time in a while, I felt contented.

As if leaning into Ricci under a blanket of stars while he looked at a vital part of my dreams was enough.

"Ilang anak ba ang gusto mo?" seryoso niyang ani. Gulat ko siyang tiningala para salubungin ang tingin niya but he was still looking at the drawing.

"Dalawa lang siguro, a boy and a girl," pagsagot ko. Something about his question made me feel elated. Dahil kasi sa pagsagot ko'y parang naging sigurado ang kinabukasan ko. Bahagya siyang tumango-tango dahil sa sagot ko. "Ikaw? Ilan ang gusto mo?"

This time, bumaling na siya sa akin, his teasing look was gone. Nanatili lamang siyang seryoso habang sinasagot ang tanog ko at dahil doo'y pakiramdam ko'y mas lalo akong nahulog sa patibong niya. "Dalawa lang rin."

I felt my cheeks start to redden, thinking about how intimate our conversation was going. I've always been a softie when it comes to talking about the future.

Umiwas ako sa tingin niya at bumaling na lamang sa camp fire, iilang metro mula sa kinauupuan namin. Halos tulog na ang ibang campers kaya wala na masyadong tao dito sa labas. "Saan mo gustong ikasal?"