UAAP FF 2
Kamila Raye is quite literally a ray of sunshine for the people around her. Everywhere she goes is a happy place. It's safe to say that she has the ability to radiate joy to everyone around her.
Put her in a random group and return an hour...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
It's been a week mula nang palagi na niya akong sinusundo sa office tuwing Lunch para kumain kami sa labas, for the same reason.
Para maayos kong malaman ang mga kailangan kong i-adjust sa design.
Pero tulad ng nangyari nung una'y palagi ko ring nakakalimutang dapat pala'y tinatanong ko siya tungkol sa disenyo. I'd just end up doing my work inside the resto pero this time ay kumakain na.
Madalas ay sinasamaan niya lamang ako ng tingin kapag hindi na ako sumusubo pero minsan nama'y siya na mismo ang naglalagay ng pagkain sa kutsara ko para madali na lang sa akin.
I was thankful though. Dahil sa ginagawa niyang pagdala sa akin sa labas ay doon ko pa napagtantong kulang na kulang talaga ang kinakain kong biscuit lalo na't mahilig pa naman akong kumain.
Malapit nang mag-lunch time at natapos ko na ang lahat ng gagawin. Tanging ang disenyo na lang talaga ng bahay ni Ricci ang hindi ko natatapos kasi kapag tinatanong ko naman siya kapag magkasama kami'y napaka-vague ng mga sagot binibigay niya.
Maaga pa kasi ang flight ko bukas papunta kina Ciera at hindi pa ako nakakahanda ng gamit. Kailangan ko pa namang matulog ng maaga kasi hindi ako basta-bastang nagigising ng alarm kung pagod ako.
Ricci Rivero:
I can't go today, may training kami. Kumain ka.
Bumuntong hininga ako nang mabasa ang text niya. A few days ago, we exchanged numbers para mas madali naming ma-contact ang isa't-isa. Ang totoo nga'y sa text na lang ako nagtatanong kasi napaka-ulyanin ko talaga.
Ayoko namang ipagpaliban ang trabaho kong ito. Nakakatamad kasing isiping may hindi pa ako natatapos habang nagbabakasyon ako. Mas mainam na ring matanong ko siya para naman makahanap ako ng inspirasyon doon.
You:
Where are you? Ako na ang pupunta.
He texted me the address a few minutes after kaya sinimulan ko na ang pagmamaneho papunta doon after buying take outs para na rin sa aming dalawa, just in case hindi pa siya kumakain.
