My Boyfriend Is A Fictional Character[EDITED]

"Ikalabing siyam na Pahina"

Aislinn's PoV

"Naku iha tumahan kana sa pag iyak mo.Mas lalong mag aalala yung papa mo.Lalong lalo na ang mama mo" pagpapahinahon sa akin ni Manang.

"Here drink some water first" bigay sa akin ni Logan ng isang basong tubig.Ininom ko naman ito at nginitian siya.

"Nga pala iho taga saan ka pala?" nagtatakang tanong ni Manang kay Logan.

"Ahmm...Ta-ga d--un la--ngg po--sa...next village from here" pautal utal at slang na sambit ni Logan.

"Englishero-Mayaman-Pogi-Bagay na bagay kayo anak" bulong sa akin ni Manang,napatawa naman ako ng konti dahil sa sinabi niya.

"What is your relationship with my anak anakan?"  tanong ni manang habang ginagaya ang accent ni Logan.Napatawa naman ako pati narin si Logan dahil sa kalokohan ni manang.

"I'm his suitor po--Her man-li-ligaw" nakangising sagot ni Logan.Tinitingnan ko sila Manang at Logan na masayamlng nag uusap.Biglang gumuhit na naman sa ala ala ko ang sinabi ni Anastasia.

•Flashback•

"Anastasia?"sambit ko at napalingon kay Anastasia na lumitaw sa harap namin ni Logan.Nakasuot siya ng mahabang puting damit na palagi niyang suot tuwing makikita ko siya.

"Ang lahat ng lalabas sa libro ay may kapalit na papasok sa libro.Sa tuwing may papasok,may lalabas.Sa tuwing may lalabas,may papasok.Isiping mabuti kung bakit nakalabas.Koneksyon sa libro ng nakalabas,putulin" mahabang lintaya ni Anastasia.Ang ibig niya bang sabihin dahil sa paglabas ni Kyla sa libro, nagresulta ito sa pagpasok ni Papa sa libro.

Dali dali kong kinuha ang libro ng Wanted Boyfriend.Ibinuklat ko ito sa pinakahuling pahina na may sulat.Nanginig ang tuhod ko nang mabasa ko ang pangalan ni papa sa libro.Biglang tumulo ang mga luha na kanina pa nagbabadyang tumulo.Nasa likuran ko si Logan at dahan dahang hinahagod ang likuran ko.Niyakap ko ang libro habang binabanggit ang pangalan ni papa.Ako ang may kasalanan ng lahat ng ito.Ako ang may kasalanan kung bakit nasa loob ng libro si papa.

"Ika'y binalaan pero iyong binaliwala.Emosyon mong dapat pigilan, iyong hinayaan.Emosyong dapat na itago, iyong pinalago.Ang kapalit nito ay buhay.Buhay sa libro at buhay ng taong mahal mo" para akong tinamaan ng pana sa puso ng marinig ko ang sinabi ni Anastasia.Ako ang may kasalanan kong bakit nawala si Papa.

"Tapusin muna to!Ayoko na!Gusto ko nang matapos to,tutal limang chapter nalang kukunin mo na siya.Bakit hindi mo nalang ito tapusin ngayon!Ibalik muna si Papa!Ibalik muna ang dating buhay ko!Yung wala siya!--Yung wala ang lahat ng ito!--Yung walang gulo" bulyaw ko kay Anastasia habang humahagolgol parin. Sinusubukan ako pigilan ni Logan pero hindi ko siya pinapansin.Ayoko!Hindi na tama to!Ayokong madamay ang pamilya ko!Hindi tamang maging masaya ako habang ang pamilya ko ay naghihirap.

"Please Squishcake,stop this--Please--Stop--" bulong sa akin ni Logan habang inaawat ako.Napahinto ako sa pagwawala nang mapagtantong umiiyak narin siya.Nakayakap siya sa akin ng patalikod.Hindi ko man makita na umiiyak siya, naririnig ko naman ang mahihina niyang hikbi.I can't explain it pero nasasaktan ako.Alam kong nasasaktan rin siya sa mga sinasabi ko.Pero kasi--Nadadamay na ang pamilya ko.Mahal na mahal ko siya pero nadadamay na ang pamilya ko.I love Logan but I value my family the most.

"Ikaw ang pumili ng iyong tadhana.Ikaw ang siyang nagsimula.Ikaw ang siyang nagbukas sa pinto ng pantasya." makahulugang sambit ni Anastasia.Alam kong ako ang dahilan kung bakit nangyayari ang lahat ng ito.Pero ayoko na!Ayoko na nito.Biglang naglaho si Anastasia pagkatapos niyang sambitin ang mga katagang iyon.Naiwan akong nakatulala habang tumutulo sa pisngi ko ang mga butil ng luha.

•End of flashback•

"Are you okay?" tanong sa akin ni Logan.

Andito kami ngayon sa may balcony.Napalingon ako sa kaniya ng sabihin niya iyon.Tumango lang ako at tumingin ulit sa malayo.

"I'm sorry" mahinang sambit ni Logan.Napalingon ako sa kanya ng marinig ko iyon.Nakayuko siya at nakapako ang tingin sa baba.

"I'm sorry--It's my fault--All of this won't happen if I didn't exist" sabi niya na halata sa boses nito ang lungkot.Gusto ko siyang sumbatan na mabuti alam mo!Mabuti alam mo na ikaw ang may kasalanan.Pero hindi--Hindi ko kaya--at hindi rin tama--Hindi tamang sa kaniya ko lang isumbat lahat ng sisi.Gusto ko siyang pagsalitaan ng kung anu-anong masasakit na salita.Pero hindi ko kaya--Dahil alam ko sa sarili ko na ako lang rin ang masasaktan.Tumayo ako sa kinauupuan ko at pumunta sa harap niya.Nakaupo siya habang nakayuko parin.Nang mapansin niyang nasa harapan niya ako napa angat siya ng tingin.I saw tears forming on the side of his eyes.I felt a little pain ng makita ko siya sa ganoong sitwasyon.

"It wasn't your fault.Your right that,all of this wont happen if i haven't made you exist.But you know, one of the best moments that i would cherish for the rest of my life are those moments that we shared.And I think i don't regret making you exist" sabi ko with a bright smile plastered on my face.A sweet smile was formed on his face and his eyes twinkled out of happiness.

"Really squishcake?" pasweet na tanong ni Logan.Tumango ako habang ngumingiti ng sobrang tamis.Nagulat ako ng bigla niya akong hinila at pinaupo sa lap niya.He then hug my tightly.

"I love you squishcake" sambit niya.His voice was like music to my ears.Humiga ako sa chest niya at pinikit ang mga mata.

~You're my painkiller
When my brain gets bitter
You keep me close
You keep me close ~ he started singing while I'm mumbling the song.He was singing Pain Killer by Ruel.I do really need a pain killer right now.Yung tatanggalin yung sakit na nararamdaman ko ngayon.Cause seriously,ang sakit mawalan ng isang ama.Papa was my shield.Bata palang ako si Papa na ang karamay ko sa tuwing papagalitan ako ni Mama.And now that he wasn't here.I feel like im not safe.I feel empty inside.

~I got front row seats for the park side livin'
Feel like the one but I'm one in a billion
Teenage cynical, and I don't really know
What's the point of living if my heart gets broken?
Driving on the road, waiting for head-on collision
Springtime funeral, I miss you but I'd rather be alone ~ He continue singing.His husky yet soothing voice tends to calm me down.It somehow lessen the pain I'm feeling.I guess Logan is my Pain killer.

~To keep me from Heartbreaks, headaches
The doctor says I'm diagnosed with Shit days, mistakes
But I'll be fine (fine)
But I'll be fine~

~Cause you're my painkiller
When my brain gets bitter
You keep me close
When I've been miserable
And it takes forever
To let my brain get better
You keep me close
You keep me close~ this guy really never fails to make my heart flutter.Every time I'm with him my heart beats so fast.I feel euphoric.

~You're my painkiller
When my brain gets bitter
You keep me close
When I've been miserable
And it takes forever
To let my brain get better
You keep me close
You keep me close~

"Sleep tight Squishcake" Logan mumbled after singing.It was a magic word that made my eyes closed letting me into dreamland.

*Katapusan ng Ikalabing siyam pahina*

▪Follow my other Social Media Accounts:

FB:Timothy Jeon

TWT: @timothyjeon23

Other Wattpad Account: RA_wizard