The CEO Possession

CHAPTER 23

Third Person:


Pinagbabalatan ni Maximus si Avery ng mansanas habang nakaupo naman si Avery at pinagkatitigan sa Maximus. Dalawang linggo na simula ng magising siya, halos hindi siya pinapakawan ni Maximus simula ng siyay magising. Di niya alam na ilang linggo pala siyang nakaratay sa ospital. Masyado kasi siyang na trauma dahil sa nasaksihan.

"Baby, you okay?" tanong ni Maximus sa kanya habang nagbabalat pa din.

Natahimik naman si Avery gusto niyang mag tanong kung ano ang nangyari sa pulis na iyon pero alam niyang hindi magandang isipin iyon.

Ngumiti siya ng marahan at tumango.

"Oo naman" ngiti niya.

"You sure?" ulit ni Maximus.

Natawa naman siya agad.

"Oo nga"

Agad naman siyang sinubuan ni Maximus ng mansanas.

"Wanna go for a ride?" nakangiting tanong ni Max.

Agad naman na-excite si Avery sa isiping iyon. Agad siyang tumango na nagpalawak sa ngiti ni Maximus.

"Right, go change your dress I'll just prepare the car" he said and winked at her.

Agad naman siyang na pailing.

Nagbihis siya agad.

Pababa na siya ng hagdan nang tumunog ang cellphone niya, a smile plastered on her beautiful lips as she saw the caller.

"Mama" pagbati niya.

Miss na niya ang mama niya gusto niya itong puntahan kasi nga hindi pa sila nagkikita nito simula nang maospital siya.

"Anak, kamusta ka na?" mahina nitong tanong.

Nangunot naman ang noo niya, mahina ang mama niya.

"Ma, ayos lang po ba kayo? May nararamdaman ba kayong masama ma?" nataranta agad siya.

Natawa naman ang kanyang ina sa narinig.

"Mahina naman na talaga ako anak ah" parang winasak ang puso ni Avery nang marinig ang sinabi ng kanyang ina.

"Ma ano ba, wag nga kayong ganyan ma. Ang lakas niyo kaya, binuhay niyo ako sa sarili ninyong sikap at sariling lakas" masakit talaga ang puso niya.

Natahimik ang kanyang ina sa kabilang linya.

"Anak naman eh, ayos lang Yan. Sige na dahil kakain pa kami ni Dalia ingat ka palagi, mahal na mahal kita" mahinang sabi ng ina.

"Okay po ma, mahal na mahal din po kita" sabi niya bago pinatay ang tawag.

Kinalma niya muna ang sarili bago tuluyang bumaba sa hagdan.

Agad niyang nakita si Maximus at Thrace na nag uusap. Tatawagin sana niya sila nang lumutang si Alas na humahangos.

"Boss!" tawag niya kila Max.

"Oh bakit?" sagot ni Thrace.

Agad namang binunot ni Alas ang baril na nagpalaki sa aking mga mata.

"What the fuck Alas!" Maximus shouted.

"Boss, we shouldn't let our guard down. May nalaman ako" sabi ni Alas.

Di rin makagalaw si Avery sa kanyang kinatatayuan dahil sa takot. Kitang kita niya ang kinang ng baril na hawak hawak ni Alas.

"What do you mean?" Thrace asked.

Matigas ang anyo ni Maximus.

"Boss, Thrace. Vladimir is here in the Philippines. And he's now making his move to get us" sabi nito.

"Damn! Ambilis naman yata, the last time I checked he's just there in Russia dealing with his shitty stuffs" Saad ni Thrace.

Tumango naman si Alas.

"What should we do boss?" Thrace asked.

Ngumisi naman si Maximus.

"Well, I'll make sure na pagsisisihan niya ang pag punta niya rito at ang pag bangga sa isang katulad ko" Maximus said while his jaw tightened.

Namamawis ang noo ni Avery. Natatakot siya, nararamdaman niyang may mangyayaring hindi maganda.

"Lord, keep us safe" panalangin ni Avery. Masama talaga ang naramdaman niya tungkol dito.

Avery:

Parang wala lang akong narinig kanina. Kinalma ko ang aking sarili. Diko alam kung saan kami pupunta ni Maximus.

"Baby, are you hungry?" tanong niya sa akin.

Umiling lang ako.

"Hindi pa naman, kakakain ko lang ng mansanas hindi ba?" tawa tawa siya.

Ano ba talaga ang nangyayari.

"I have something to tell you babe" sabi ni Maximus.

This is it.

"Ano iyon babe?" I asked.

He sighed.

Tinigil niya saglit ang sasakyan sa gilid. He cupped my face and kissed me deep. I closed my eyes and kisses him back.

"Damn! Parang ayoko ng ituloy ang plano ko" natagawang saad niya.

"Ano ba kasi iyon Maximus?" tanong ko ulit. Gustong gusto ko na talagang malaman.

"I'm going to Russia next week, may aasikasuhin lang ako. At gusto kong doon kana muna kila Dalia, okay? Masyadong delikado. I can't lose you, you know that. I will do everything just to make things right baby" I knew it. May problema nga.

Hinawakan ko ang kanyang kamay.

"Gawin mo ang kailangan mong gawin Maximus. And please, be careful di ko kakayanin na mawala ka" he kissed me again.

"Yes I probably will. May lilinisin lang ako sa Russia babe" sagot niya.

I just smiled at him.

All I have to do is to trust him. We will get through this.

Maximus:

"Boss sigurado kaba talaga sa gagawin mo?" tanong ni Alas.

I stared at him.

"Bakit, may problema ba?" tanong ko naman.

Kanina pa kasi to eh.

"Kasi naman boss, dimo ba ako isasama?" agad naman akong napangisi sa sinabi niya.

"Tumahimik ka nga Alas! You stay here, bantayan at alagaan mo si Avery at pamilya niya" saad ko.

Ito naman ang napangisi.

"Mahal na mahal mo talaga boss no? Wag kang mag-alala boss, gagawin ko ang bilin niyo" tumango lang ako.

I sipped my coffee, nandito kami ngayon sa opisina ko at pinag-uusapan ang aming plano.

"Pero boss, bat kapa pupunta sa Russia eh nandito naman na si Vladimir" kunot noo itong bumaling sa akin.

I just smiled at him.

"What do you think Alas?" tanong ko sa kanya.

"Pambihira ka naman Max eh! Nagtatanong ako ng maayos, kaya sagutin mo ako! Wag mo akong sagutin ng tanong, punyeta!" Natawa akong tumingin sa kanya.

He's pissed!

"Ang hina talaga ng utak mo eh no? Punyeta ako? Mas punyeta kang gago ka!" kita ko kung paano umasim ang mukha niya.

I breathed heavily. Makikita mo Vladimir kung sino ang binabangga mo.

Hindi ako papayag na sirain mo kung ano ang mayroon ako ngayon.

Lahat ng taong may koneksiyon sa Russia ay tiyak na masisira ang buhay.

Lulumpuhin ko ang organisasyon na bumubuhay sayo. AZKOV'S ASSASSIN ORGANISATION pala ah pwes mag handa sila dahil makikilala nila ang sisira sa ka ilang mga buhay.

Pagsisisihan niyo na binangga niyo ang isang katulad ko. I am not Maximus Kerrington for nothing. Kung iniisip ng Vladimir na yun na luluhod ako sa kanya hindi iyon mangyayari.

I, Maximus Kerrington would bow to no one. Kung kailangang babaha ng dugo para sa kapayapaan sa buhay namin gagawin ko.

I'm a demon! And the Organisation of Vladimir in Russia will witness how evil I am. Pinalaki akong demonyo at wala ng magbabago doon.