The CEO Possession

CHAPTER 19

Avery:

Agad akong tumalikod at hinanap si Maximus, ano kaya ang problema ni Maximus kay lola.

"Manang si Max po" tanong ko.

Nagbuntong-hininga naman si manang. Kita ko ang lungkot sa nga mata nito. Ano ba kasi talaga ang nangyari?

"Baka nandoon sa kwarto niyo Avery, puntahan mo na muna siya at baka ano na ang ginagawa non" malungkot na saad ni manang.

"Sige na anak puntahan mo na si Maximus" saad ulit ni mama.

Mabilis naman akong naglakad at pumuntang kwarto.

I knocked first bago pumasok, Salamat sa Diyos at hindi ito nakakandado.

Pagpasok ko ay agad kong nakita si Maximus na nakaupo sa kama habang madilim ang mukha nito.

Dahan dahan akong lumapit, agad naman niya akong nilingon. Kita ko ang pag bago ng awra nito.

"Baby" he called me.

Mabilis akong pumunta sa kanya at agad siyang niyakap. I just wanted him to know that I am always here for him.

Niyakap din niya ako at siniksik niya ang kanyang mukha sa aking leeg.

"Damn this life!" rinig kong mura niya.

"Shhh" saway ko sa kanya.

Kahit kailan talaga ang isang to.

Pagkatapos ko siyang yakapin ay umupo ako sa gilid niya. Tinitigan ko siya na para bang nagtatanong.

"Lola" sabi niya.

Nagsalubong ang aking kilay sa sinabi niya.

"Ano?" tanong ko.

"That old hag is my grandmother" sabi niya.

Agad sumikip ang dibdib ko. Lola pala niya iyon pero bat ganoon ang trato niya?

"Lola mo pero bakit mo siya ginanon?" I asked him.

He hold my hands and put it in his shoulders.

He looked me straight in the eye.

"Baby, she used to be the best woman in my sight when I was a kid, pero lahat ng iyon nagbago" sabi niya na hindi inaalis ang tingin sa akin.

Hindi ako nagsalita I just listen to what he's saying.

"Nagbago lahat ng iyon simula ng magka-isip ako. Masaya kami nila mama noon, hanggang sa lumaki ako. Everything has changed, ang daddy na mahal ako ay naging marahas sa akin, ang lola na mahal ako ay naging masama sa akin. And I don't know why" he added, nanlamig ako nang makita ko ang emosyon sa mga mata ni Maximus.

Pain, anger, ang longing.

Di ako makahinga dahil sa mga nakikita kong emosyon sa mga matang nakatitig sa akin.

"Pag umuuwi ako galing eskuwelahan naaabutan ko palagi sila mom and dad na nag aaway. I'm really puzzled dahil hindi naman kami ganito dati pero ngayon ang sama na. Lahat ginawa ng daddy ko, ang mambabae, ang saktan si mommy physically. And you know the worst thing? Sinabihan niya ako na hindi ako anak niya dahil anak ako ni mommy sa ibang lakaki" nagulat ako nang makita ko ang mga luhang masaganang naglalabasan sa mukha ni Maximus.

Nasasaktan ako, di ko alam na pinagdadaanan pala to nii Maximus.

Mas lalong humigpit ang hawak ko sa kanyang balikat.

"And my lola? Tinakwil niya ako dahil hindi ako tunay na Kerrington! Anak daw ako ni mommy sa isang Russian. I'm fucking hurt. Pero palaging sinasabi ni mommy sa akin na, I shouldn't hate my dad, ang sakit lang punyeta! After that, nagpaalam si mommy na may pupuntahan siya di ko alam kung saan. Tapos I was in the school nang dumating umuwi siya, I was so excited dahil makikita ko na si mommy ulit but then-" he paused.

Humugot siya ng hininga bago nagsalita ulit.

" Baby, pagbukas ko ng pinto ay agad akong pumasok, nakarinig ako ng sigawan sa ikaapat na palapag ng aming bahay. Agad akong tumakbo pataas, but then hindi pa ako nakaabot sa fourth floor, nakita ko ang katawan ni mommy na pabagsak papuntang ibaba. I was being nailed, I don't know what to do, ang mommy ko nahulog galing fourth floor hanggang sa ibaba ng aming bahay. And then, I saw blood, blood from my mother's head" naiiyak na saad ni Maximus.

Agad ko siyang niyakap dahil sa sinabi, nanghihina ako sa aking narinig.

"Shh tama na yan Babe, wag mo ng ituloy" naiiyak kong sabi.

Akala ko titigil na siya pero nagulat ako ng magsalita siya ulit habang yakap yakap ko.

"Akala ko panaginip lang ang lahat. Pero hindi, I raised my head and there I saw lola and dad with a pale and shocked face. I become weak. They killed mom!" hagulhol ni Maximus na nagpahagulhol din sa akin.

I can't bear seeing him like this.

"Shhh tahan na babe, tahan na" saad ko at mas lalong hinigpitan ang aking yakap.

He cried on my shoulder.

It pains me seeing my love suffering.

We shouldn't really judged people dahil hindi natin alam kung gaano kabigat ang kanilang pinagdadaanan.