Sweetest Lie (COMPLETED )

Chapter III

Chapter Three

"K-kei? Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong ko sa kanya. Hindi ko naman inaasahan na bigla na lang syang susulpot dito.

"Syempre dito ako nakatira, ikaw? Anong ginagawa mo dito sa kwarto ni Cross?" Malamig pero may halong sarkasmong tanong nito sa akin. Napahawak ako sa batok ko at tumingin sa kanya.

"Ah!" Teka? Ano nga ba ang isasagot ko? "Dito daw kase ang magiging kwarto ko sabi ni Boss." I said.

"Leave." Madiing sabi ni Kei na ikinatanga ko. "Ha?"

"I said leave." May diin pa rin ang pagkakasabi nya. "Bakit mo ba ako pinapaalis?" Tanong ko sa kanya kaya naman lalo syang nainis. "You are not allowed here. Kaya kung maaari umalis kana." Matigas na sabi nya kaya napabuntong hininga ako.

"Okay." Walang gana kong sabi at kinuha na ang bag ko sa may tabihan nang kama. Wala rin namang pupuntahan ang pagtatalo namin kung papatagalin pa.

Lumabas na ako sa kwarto at nilagpasan sya. I sigh again at bumaba na ulit bitbit ang bag ko. Lumapit ako kay boss na nakaupo sa napakagandang sofa.

"Oh?! You should rest Krane. Bakit na dito ka pa?" Takang tanong nito sa akin at tumingin sa bag nabitbit ko. "At bakit kasama mo pa ang bag mo?" Dugtong nito na ikinahinga ko nang malalim.

"Pinaalis ako ni Kei sa binigay nyong kwarto sa akin." I straightly said.

"Darn! Sakit talaga sa ulo si Kei." Stress na sabi ni boss at tumayo. "Nandoon pa rin ba sya sa kwartong blue?" Tanong ni boss sa akin kaya tumango ako.

Tumungo na si boss paakyat kaya sumunod na lamang ako sa kanya. Nang makarating na kami ay nakita namin si Kei na nakatayo parin sa may bandang pintuan kung saan ko sya iniwan kanina. Hindi ba sya nangangawit kakatayo?

"Kei, Magusap tayo ngayon din." Matigas na bungad ni boss kay Kei.

"Kung hindi mo papatulugin dito 'yang bisita mo, Edi sana hindi na tayo maguusap." Inis na sabi ni Kei kaya i let out a deep sigh at frustrated na tumingin sa gilid ko. Ang tigas nang ulo ng babaeng ito.

"Wala si Cross ngayon. Pamamahay ko 'to Kei kaya Wala kang karapatan na kontrahin lahat ng desisyon ko." Inis na sabi ni boss kaya napatingin ako kay Kei. Nakita kong lumukot ang mukha nya.

"Hindi mo naman 'to pag-aari eh! Isa ka lang ganid na matanda na gustong kunin lahat nang kayamanan nang pamilya namin!" Sigaw sa kanya ni kei kaya napakunot ang noo ko. Namin? Diba daddy nya si Boss? "And Correction, this is our palace. Not yours." Matigas na dugtong ni Kei.

"Manahimik kana lang kung wa ka rin naman maganda ng sasabihin." Sabi ni boss at napahilot pa sya sa sintido nya.

Damn! Kailangan ko ba munang umalis?

Dahil sa nasaksihan ko, napagdesisyunan ko na umalis muna doon at hayaan silang mag kagalitan habang ako ay bumaba papuntang Sala.

Ang lawak nang Mansy-- erm Palasyo pala para sa kanilang dalawa. Wala na ba silang Ibang relatives? Oo wala silang relatives pero hindi lang naman talaga silang dalawa ang nakatira dito. Meron pang apat na Maids at may isang Butler, meron din silang hardenero. Masyadong malaki ang pinagawa nilang palasyo. Umupo ako sa may magarang sofa at tumingin sa paligid. Sobrang tahimik. Maganda ang loob at labas pero sobrang lungkot at tahimik nang paligid.

"Who are you?" Napatigil ako sa pagtingin sa paligid nang may magsalita sa may bandang likuran ko.
Humarap ako doon at nakita ko ang isang lalaki.

"I said who are you?" Madiing tanong nya sa akin kaya tumayo ako at humarap sa kanya ng maayos.

"I'm Krane, ako ang inatasan ni Boss para bantayan si Kei." pagpapakilala ko at ginawaran sya nang isang pekeng ngiti.

"Dad Hires you? Seriously? A man?" Parang hindi makapaniwalang bigkas nito at tinignan ako mula ulo hang gang paa. Damn! Who's this guy?

"Why do you care?" I asked at tinignan rin sya mula ulo hanggang paa. "I'm the son of the owner of this Palace, kaya matuto kang rumespeto. Ang mga basurang katulad mo ay dapat tumatabi pag dumadaan ang taong kagaya ko." Mayabang na sabi nito at nginisian ako. Taas noo pa syang naglakad at nilampasan ako pero bago yun binangga nya muna ang balikat ko kaya napabuntong hininga ako. That man is damn irritating.

Sinundan ko ito ng tingin at makikita mo sa bawat habang nito at sa bawat tingin nito ay mayabang. I don't like him. He irritates the hell out of me. Umismid na lamang ako at tumingin na lamang sa gilid.Umupo ulit ako sa sofa at tahimik na bumalik sa ginagawa kong pagtingin sa paligid  kanina.

----------------

"Sorry Krane, pinagantay pa kita." Hinging paumanhin ni Boss kaya tumango na lamang ako. "You shouldn't say sorry dad. he's just a trash that you can throw away  whether you want." Singit nang isang epal na bosses. Ang lalaking sobrang yabang.

"Damn, Vaughn. Can you please leave us alone? Pasakit ka rin sa ulo ko katulad ni Kei." Inis na sabi ni Sir Anthony sa lalaking nagngangalang Vaughn.

"Chill Dad, I'm just stating the fact." Natatawang sabi ni Vaughn at iniwan na kami. Nakita kong napabuntong hininga si boss bago bumaling nang tingin sa akin.

"Sorry about Vaughn's Attitude, Ganun lang talaga ang batang iyon." Sabi ni boss. "Okay lang po." I said at tumingin sa sapatos na suot ko.

"About sa kanina, doon kana nga lang pala matulog sa isang kwarto, Ayaw kasi ni Kei na patulugin ka sa kwarto ni Cross." Sabi ni boss kaya napakunot ang noo ko. Kanina ko pa naririnig ang pangalang Cross ah? Sino ba kasi yon? "Okay lang." I said at kahit gusto kong itanong kung sino si Cross ay nanahimik na lamang ako. Masyadong na akong chismoso.

"Ipapahatid na lang kita kay butler John. Magsisimula na nga pala ang trabaho mo bukas, since pumayag na si Kei na may magbantay sa kanya." Sabi ni boss at tinawag ang butler. Pinahatid ako ni Boss sa magiging kwarto ko daw. Nang makarating na kami sa kwarto na sinasabi ni boss ay napamaang ako. Bakit ba ang gaganda nang kwarto nila dito? Nang makaalis na ang Butler na si John ay sinarado ko na ang pinto, at inilagay sa gilid ang aking bag.

Umupo ako sa kama at pinagmasdan ang paligid, katulad pa rin ito nang kaninang kwarto pero kulay Green na ang kulay ng dingding, maaliwalas tignan kahit gabi na.

I let out a deep sigh at humiga na sa napakalambot na kama. Tinatamad ako kumain. Tutulog na lang muna ako since pagod naman ako. I sigh again at tumingin sa kisame, hanggang sa unti unti nang pumikit ang aking mga mata.

------

So lame!
Enjoy reading? Kung meron man haha!

-Levi