Sweetest Lie (COMPLETED )

Epilogue

Last Part

'Toot' Toot'Toot'

"Dok! Dok! Gumalaw na ang daliri nya! Nakita ko."

"Okay lang ba sya, Dok?"

"Krane? Krane? Naririnig mo ba ako? Okay ka lang ba?"

Where am i? Hindi ko alam kung nasaan ako. May mga taong nagsasalita sa paligid ko pero hindi ko makilala kung sino ba 'yon. Dahan dahan kong iminulat ang aking mata at bumungad sa akin ang puting kisame at maliwanang na ilaw. Napapikit rin agad ako at in-adjust ang mata ko sa liwanag na dulot nang ilaw.

Sinubukan kong igalaw ang aking kamay at paa pero hindi ko iyon maigalaw. Where am i? Where's Keizara? Nasaan si Kei? Natataranta ako sa kalooblooban ko pero hindi ko magawang makagalaw ni makapag salita dahil tuyo ang lalamunan at labi ko.

May narinig akong nagbukas na pinto at may narinig akong mga nagmamadaling yabag. Who is that? Lumapit sa akin ang mga naririnig kong yabag at may biglang dumungaw sa akin na babae. I don't know her. But she is very familiar.

"Ma, Pa, gising na si krane." Natutuwa ang boses na sabi nito pero ang mga luha nya ay patyloy na umaagos sa kanya mga mata. May lumapit ulit sa akin na yabag at biglang dumungaw sa akin ang isang lalaking medyo may katandaan na at isang babaeng may katandaan na din. Who are they?

"W-wh-o---" Napatigil agad ako sa pagsasalita dahil hindi talaga kaya nang lalamunan ko, masyadong tuyo.

"Hon, Tumawag ka ulit nang doktor, Vanessa kumuha ka nang tubig." Dali daling sumunod ang mga ito at ang babaeng medyo may katandaan ang naiwan. May luha sa mga mata nito at bigla na lamang akong niyakap na ipinagtaka ko. Why is she hugging me?

Dumating ang babaeng inutusan kanina na magdala nang tubig at ngayon may dala na ito kaya dali dali itong kinuha nang babaeng yumakap sa akin kanina. Pinainom nila ako nang tubig pero hindi pa rin sapat ang  isang baso nang tubig kaya humingi pa ulit ako. Hanggang sa humupa na ang uhaw at pagkatuyot nang lalamunan ko.

"Whe-where am i?" Tanong ko sa kanila kaya tumulo na naman ang luha nila na ikinakunot nang noo ko. Kanina pa sila naiyak. Ano bang meron?

"Nasa Hospital ka Anak, Naalala mo ba ang nangyari Three years ago?" Tanong nito kaya lalong lumalim ang gatla sa nuo ko. 3 years ago?

"Teka, where is Keizara? Where is she? I need to see her." Matigas na sabi ko at tinanggal ang kung ani mang nakakabit sa may kamay ko. At sakto din namang dumating ang doktor kasama ang lalaking medyo may katandaan na.

"I need to see Keizara. Where is she?" Ulit na tanong ko sa kanila at bumaba na pero pagtungtung ko pa lang nang mga paa ko sa sahig ay agad akong napaluhod. Nanlalambot ang mga tuhod ko. What the fuck is wrong with me?

"Sino bang Keizara anak? Tatlong taon kang nakaratay di yan sa kamang yan at walang kahit na sinong keizara ang pangalan ang bumisita sa iyo." Umiiyak na sabi nang babae kaya umiling iling ako at gumapang na lamang. I need to--. Napatigil ako sa paggapang nang may bigla na lamang itinurok sa akin ang doktor. At ilang segundo lamang ay bumigat na agad ang talukap nang aking mga mata.

-----------------------

Iminulat ko agad ang aking mata at tumingin sa paligid. Where the fuck am i? I just need to see kei if she's okay.

Lumapit sa akin ang babae at tinignan ako. "Wag kana magwala Anak." Hirap na saad nito kaya nanahimik na lamang ako at hanggang sa tumawag ulit sila nang doktor at sinabing gising na ako. Nang makapasok ang doktor ay lumapit ito sa akin at may kung anong chineck sa aking katawan. "Okay na naman ang katawan mo, pero may naaalala ka ba, last three years ago?" Tanong nito sa akin kaya napakunot ang nuo ko. "What the fuck are you saying? Three years ago? Sa pagkaka alala ko, kaaalis lamang namin ni keizara para pumunta sa states dahil magpapagamot sya pero naaksidente kami. So where the fuck is Kei?" Inis na tanong ko sa doktor kaya hindi makapaniwala nya akong tinignan.

"Hijo, last three years ka pa nandito, at wala kang kasama nung isinugod ka, nabaril ka at 3 years kang nakaratay diyan." Paliwanag sa akin nang doktor kaya inis akong napahilamos sa aking mukha."So, you're saying na wala si Keizara? What the fuck is your problem huh? Sinasabi mo bang hindi totoo si kei huh?!" Inis na sigaw ko sa kanya kaya pinakalma muna nya ako pero sa kalooblooban ko ay hinding hindi ako kumakalma.

"Naaalala mo ba sila?" Tanong nya sa akin at itinuro ang lalaking may edad na at gayun din ang babae, at katabi nito ang babaeng dalaga. Kumunot ang nuo ko at pinasadahan ulit sila nang tingin. "Who the fuck are they? Hindi ko sila kilala, wala akong pake, ibigay mo lang sa akin si keizara." Inis na sabi ko at rinig na rinig ko ang paghagulhol nila pero wala akong pakealam.

"Makinig ka muna hijo, kumalma ka muna para maalala mo sila."pagpapakalma nya sa akin kaya kumalma muna ako at tinignan ang mga itinuro nya. Tinignan ko silang mabuti at inisip kung saan ko nga ba talaga sila nakita,and a fast memory flash into my mind kaya agad kong naalala kong sino nga ba ang mga taong ito na kinalimutan ko.

"Ma? Pa? Ate?" Di makapaniwalang yawag ko sa kanila kaya tumingin sika sa akin at agad akong niyakap nang mahigpit. "Akala namin hindi mo na kami maaalala." Naiyak na sabi ni Ate kaya niyakap ko sya nang mahigpit. "I'm sorry, kung kinalimutan ko kayo."

----------

Mabilis lumipas nag araw at maaga akong nakalabas sa hospital at sa araw ngayon, ngayon ko malalaman kung bakit nga ba ako nasa hospital nang napaka-tagal na panahon.

"Three years ago, Nabaril ka ni James Henderson. Ang kaaway mo. Natamaan ka nya sa dibdib at nung natagpuan ka namin naghihingalo ka na at halos tumigil na ang tibok nang puso mo, buti na lang narevive ka pa na napakalaking himala. Dineklara nila na comatose ka matapos mong maoperahan at tanggalan ng bala. 3 years kang nkaratay sa kama at hindi namin alam kung kailan ka gigising, pero ngayon heto ka,nakikinig sa kwento ko at buhay na buhay. "Naiiyak na salaysay ni mama kaya tumulo ang luha sa mga mata ko.

" But the truth is... Hindi talaga totoo si keizara? "Naluluhang tanong ko sa kanila kaya nang tumango sila ay hindi na talaga tumigil sa pagbagsak ang aking mga luha.

So, all happiness at lahat ng pinagsamahan namin ay kasinungalingan lamang? It was all lie.

"Pero Anak, totoo talagang tao si Valerie pero sa panaginip mo lang sya naencounter." Paliwanag ni mama. "Alam mo ba, hinanap nang ate mo ang kapatid nyang si Cross Huizer para makausap mo ito." Nakangiting sabi ni mama kaya napatigil ako.

Cross Huizer? Napatingin ako kay ate na nakangiti sa akin at may tinawag sya sa may labas nang bahay, at pumasok ang isang lalaki. He's Cross Huizer?"Maiwan muna namin kayo." Ani ni papa at tinapik sa balikat si mama at ate para sumama na din aila kay papa.

"You're Cross Huizer?" Tanong ko sa kanya kaya tumango tango sya. "Yes, ako nga pala ang kapatid ni Keizara." Nakangiting sabi nya kaya napabuntong hininga ako. Kaya pala sabi sa akin ni Kei na buhay pa ito pero patay na. "Is Keizara is still alive?" Tanong ko agad sa kanya kaya naman lumungkot ang mukha nito kaya napapikit ako nang mariin. Alam ko na ang sagot.

"No, she died at the car accident, 7 years ago, with her boyfriend, Landon."

Bumagsak ang mga balikat ko at napapikit nang mariin. Dito na lang siguro magwawakas ang kwento ko. I thought that with keizara is all perfect. Hindi ko alam na may malalalim na ibig sabihin pala ang mga sinasabi nya sa akin nuon. Well? Dito na lang ba magtatapos ang kwento ko? A painful ending for me.

--------------

END.