Bir Avuç Hüzün

~18~

Muratın gözlerine baktım bana yapma demek istiyordu, başını sallıyordu ama onun iyiliği için boyun eğecektim. Bundan sonra Murat değil ben Muratı koruyacaktım.

"Seni kurtaracağım Gülay."

Korumalardan birisi Muratın gözlerini bağladı ve çekiştirerek konaktan çıkardılar.

Gözlerimden şiddetle yaş akarken pencereyi sertçe vurdum. Masanın örtüsünü çekerken ağzımdan çıktığı kadar bağırıyordum.

"Muraaat."

Avuçlarımı sıkıyordum ki bir anda kapı açıldı ve karşımda Ali belirdi.

"Öldürmediğimize şükür et sen!"

Onun yüzüne bakarken bir anda gözlerim kaymıştı sanki. Ali"den bir tane daha görürken kusasım gelmişti. Ondan bir tane daha fazlaydı bu dünyaya.

Karnıma giren ağrılar bütün vücüdumu kaplarken avludan şiddetli bir ses geldi.

"Şimdi gelelim Sibele!"

Fıratın sesini duyarken göğsümde sıkışıyordu ve daha fazla dayanamadan kendimi karanlığa attım.

"Gülay bayıldı yetişiiin."
              *********************
Gözlerimi o gözlerimi alan ışığın altında zorla açtım. Yavaşça netleşiyordu etraf.

Karşımda Ali'yi görmüştüm. Nurgülle beraberdi.

"Gülay iyi misin?"

Fazlasıyla ağrıyan karnımı tuttum, sanki karnım değilde bebeğim ağrıyordu o derece bir sancıydı.

"Bebeğim."

Ali başını salladı.

"Korkma bebeğimize birşey olmamış."

Bebeğimiz, kusasım geliyordu. Kolumda ki seruma bakmıştım. Hastane kokusuda burnuma geliyordu.

Kapı açıldı ve doktor belirdi.

"Geçmiş olsun."

Diyerek içeri girdi ve elinde ki kağıda baktı.

"Bebeğin riskinden ilk öğrendiğiniz de bahsetmiştim ama annemizin üzerinde ki stres iyi gelmemiş sanırım artık çok dikkat etmesi gerekli en azından bir ay."

Dedi ve kağıtları Ali'ye uzattı.

"Şu an bebek iki aylık. Çok dikkat etmelisiniz."

Dedi ve ilaç yazdığı reçeteyi de verip gitmişti.

"Sizin yanınızda strese girmemek ne kadar kolaysa."

Dedim ve karnımı tutup kalktım. Serumu sökmüştüm.

"Uyandım işte gerek yok seruma." Acıyla yutkundum.

"Bugünde ölmedim."

Ayakkabılarımı giyerken Ali tuttu.