Daha 13 yaşındayım annem çok hastaydı benden birşeyler gizliyorlardı ama ne .Git gide kötü bir hal alıyordu ve annem kanserdi çok ağlıyordum hem de çok . Her anımı ağlayarak geçirmek zordu acımı paylaşacağım kimseye yoktu.Annem yenememişti ve ölmüstü şimdi ise hala onun acısıyla yanıyorum. 18 yaşındayım ve şu an bile küçük bir çocuk gibi sevgiye muhtacım. Yağmur ' un okula gelişinin dördüncü haftasıydı oda hastaydı ona karşı olan duygularımı ben dahi çözememiştim acımak değildi kesinlikle başka birşey vardı ama ne. Hayatım çok berbattı ama belli etmiyordum herkes mutlu olduğumü düşünüyor. Babam annemin ölümünden sonra çok çökmüştü ondan sonra benim üzerime daha fazla titriyordu.
Bir dediğimi iki etmiyordu. Babamı çok seviyorum ve ona birşey olmasına dayanamam oda giderse ölürdüm . Yağmur' unda ölmesine izin vermeyecektim o hayat dolu bir kızdı samimi , dürüst, en önemlisi de herkese yardım edip hayata bağlamasıydı.
Saat çok geç olmuştu. Yatağıma uzandım birkaç dakika sonra uykuya dalmıştım. Yine annem karşımdaydı ona koşuyordum ama yetişemiyordum birden annem kayboldu ve Yağmur yerini aldı şimdi ona yetişmeye çalışıyordum ama yok olmuyor.
" Yağmur gitme gitme".
Yağmur diye bağırarak uyanmıştım ter içinde kalmıştım ilk defa rüyamda Yağmur ' u görmüştüm banyoya gidip bir duş alıp çıktım saat yeni yeni 06: 00' ydı.
