Sonunda hafta sonu gelmişti bugün hiç kalkmak istemiyordum hastalığım yüzünden hemen yorgun düşüyordum . Herşey çok zor ya da bana öyle geliyor hiç birşeyi umursamak istemesemde olmuyordu kanser denilince neden ilk akla gelen ölüm oluyor yaşam inancımız kalmıyor neden hiç bir çıkış yokmuş gibi ...
Yine gözyaşlarım kendini özgür bıraktı ellerimde değildi bu hayattaki tek amacım deseniz yok .
Nedensiz yere aklıma Toprak gelmişti onu neden düşündüğümü bilmiyorum ama onu görmek kendimi iyi hissettiriyordu ona karşı ne hissetiğimi çözmüş değilim birkaç dakika sonra telefonum çaldı arayan"Kurtarıcı Toprak " evet böyle kaydettim onu beni bu durumdan sadece o kurtarırdı depresyon benden kurtarıcı ise Toprak hemen açtım.
Günaydın Toprak.
Günaydın Yağmur kusura bakma bu saatte aramak istemezdim ama ...
Birşey mi oldu söylesene.
Şey konum atıcam oraya gel olur mu?
Tamam.
Ne olmuştu içime bir kurt düştü adeta hemen hazırlanıp çıktım attığı konuma gittim bir kafeyeydi hızlı adımlarla ilerledim kalbim çıkacaktı kimse ortalıkta yoktu gözlerimi arkadan birisi kapattı kimdı bu böyle " kimsin" dedim ama ses yok meraktan ölecektim .
Gözlerimi açtığında şoka girdim ne yani doğum günümü nasıl unuttum ben anlamadım gözlerim mutluluktan yaşarmıştı sonra arkamı döndüm karşımda Toprak vardı hemen yanına gidip sarıldım " çok teşekkür ederim ben ne diyeceğimi bilmiyorum" " birşey deme ".
"Yağmur " seslenmesiyle tekrar arkami döndüm " evet " SENİ SEVİYORUM DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN İYİ Kİ SENİ TANIDIM İYİ Kİ BABAN BURAYA KAYDINI ALMIŞ" adeta dilim tutulmuştu ne diyeceğimi bilmiyordum.
