Slowly || harrystyles.

1.8

Bol bol satır arası yorum lütfen, öptüm. 💋

GRACE;

Üç ay... Onsuz geçirdiğim üçüncü aya girmiştim bugün. Zamanla unutulur diyenlere kesinlikle inanmayın, çünkü ben asla unutamıyordum.
Aksine, onsuzluk gün ve gün sürekli üst üste katlanıyor ve bu bir süre sonra dayanılmaz bir hal alıyordu. Bu süre zarfı boyunca bana ulaşmaya çalışmış ve buna pes etmeden devam etmişti. Ta ki, son bir aya kadar. Artık pes etmiş olacak ki, bana ulaşmaktan, benimle konuşmaya çalışmayı bırakmıştı. Nasıldı? İyi miydi? Ya da günler geçtikçe daha da mı kötüleşiyordu? Yüzünü göremediğim her gün biraz daha ölüyordum sanki. Onu hala ilk gün ki gibi seviyordum. Hatta, daha fazlasıyla.
Ama biliyorum, artık onunla aramızda hiçbir şey kalmamıştı.

Artık ne ben bir adım atabilirdim, ne de o artık bir adım atıyordu. Pes etmişti, tükenmişti belkide.
Artık ona geri dönmeyeceğimi anlamış olmalıydı.
Ama neden şimdi tam şu anda karşımda dursa, bana o sevdiğim, uğruna kendimi bile harcayabileceğim gözleriyle baksa koşarak boynuna atlayacakmışım gibi hissediyordum? Dudaklarım dudaklarının yokluğuyla sızlıyorlardı. Bedenim de, ruhum da, kalbimde, her şeyim onu özlemişti. Her şeyim...

Ben sipariş ettiğim kahvemden içmeye devam ediyorken dışarıda yağan yağmurun pencereye bıraktığı damlaları izlediğim sırada kafenin içerisinde kısık sesle çalan şarkıya kulak vermeye başlamıştım. O an da, kulaklarıma dolan sözleri ile gözlerimin dolmasına engel olamadım, gözlerimi yummadan edemedim ve yumduğum an da bir kaç göz yaşı özgürlüklerine doğru firar etmişlerdi bile.

Tehlikeli bir plan, bu defalık
Bir yabancının eli, elimi kavradı
Şansımı deneyeceğim, bana kör de

Tüm hayatım boyunca bekliyordum
Lütfen bu genç kalbimi yaralama
Sadece elimi tut

Ben seni sevmek içimin yaratıldım
Biz geçip giden umutsuz kalpler olsak bile
Her kemiğim bağırıyor, ne yapmamız gerek bilmiyorum
Tek bildiğim sevgilim, ben seni sevmek için yaratıldım.

Gece boyunca bana sıkıca sarıl
Beni bırakma, iyi olacağız
Ruhuma dokun ve sıkıca tut
Tek bildiğim sevgilim, ben seni sevmek için yaratıldım.

" Tek bildiğim sevgilim, ben seni sevmek için yaratıldım. "  Beni kendime gelmemi sağlayan şey, Liam'ın sesi olmuştu. Gözlerimi araladığımda dolu gözlerimi görmesiyle gülen yüzü solmuştu. Bense şaşkındım çünkü, şarkının devamını getirmişti ve gözlerimi açtığımda an da ise yüzüme çok yakındı yüzü. Geri çekildi ve karşımdaki sandalyeyi çekerek oturdu. Bakışlarımı kaçırdım ondan, biliyordum.
Harry hakkında şimdiye kadar ne kadar da hiç konuşmasak benim bu halimin Harry yüzünden olduğunu biliyordu, hala onu unutamadığımı biliyordu ama hiç konusunu açmamıştı şimdiye kadar.

Sıkıntılı bir nefes verdi, ardından eliyle çenesini sıvazladı ve konuştu. " Kahvaltı yapacağız diye sözleşmiştik ama sen kahveni söylemişsin bile. " dedi gülümseyerek. Biliyordum, ortamın gergin havasını değiştirmek istiyordu. O an da, tam da gözlerine baktım. Biliyordum, rahatça anlayabiliyordum bana karşı duygularının olduğunu. Yaptığı tüm hareketler, az önce de olduğu gibi söylediği her bir sözle kendini ele veriyordu ve şu üç ay boyunca artık gizlemektende çekinmiyordu kendini.

Hafifçe tebessüm ettim o esnada, " Sadece biraz fazla uykuluydum ve belki sen gelene kadar uykum açılır diye içeyim dedim. " Konuştuğumda gülümsedi. Ardından bakışları masanın üzerinde ki telefonuma kaydığında kaşlarını çattı. " Daha önce telefonunun ekranının kırık olduğunu fark etmemişim, ne oldu? " dediğinde anında benimde bakışlarım telefonuma gitmişti. Yutkundum, değiştirmeye bir türlü fırsat bulamamıştım ve her baktığımda aklıma Harry'le o kavga anımız geliyordu. Liam yüzünden, kavga ettiğimiz o an. Başımı iki yana sallayarak kurumuş dudaklarımı yaladım ve gülümsedim. " Bir çekim sırasında düşürmüştüm ve değiştirmeye bir türlü fırsatım olmamıştı, en kısa zamanda değiştirmeliyim. " dediğimde gülümseyerek bana başını sallamıştı.