Chelsea kausap si Lanna sa cellphone.
"At ayun na nga ang nangyari kanina..."
Lanna : "talaga? I can't believe it! May mga tao pa palang ganyan ngayon. Ihhh... Kinikilig naman ako sa sinabi mo. Ahihihi"
Chelsea : "tsss... Anong kayang nakakakilig dun.. Ee ang awkward kaya..."
Lanna : " Wag ka ng mag deny...[Ann kain na tayo- mom ni lanna] ... Ayyish.. Kakain na pala kami . Bukas na lang aa. Bye!"
Chelsea : " Aa sige..sige bye na lang"
Kanina pa kasi ikinukwento ni Chelsea kay Lanna ang nangyari sa kanya sa school kanina. Lalo na yung tungkol sa lalaking naglagay ng band aid sa sugat niya. Sa totoo lang wala talaga syang kahit na anong espesyal na nararamdaman doon sa lalaking yun sadyang nagulat lang talaga siya sa ginawa nito.
----- 11:37pm ----->
Kahit gabi na ay hindi pa rin makatulog si Chelsea lalo na't nagfaflashback yung nangyari sa kanya kaninang umaga.
Lalo na yung batang may hawak ng lobo.
Napayakap si Chelsea sa katabi niyang teddy bear.
Maya-maya pa'y nangilabot na lang siya sa hindi malamang dahilan. Basta ang alam niya nangilabot siya ng muli niyang isipin ang bata.
Sino ba yun?
Tanong niya sa Sarili
Tanong na paulit-ulit na tumatakbo sa kanyang isipan.
Nang biglang isang pangyayari ang nanunumbalik sa kanyang isipan.
***Flashback***
"Ma'am we're really sorry for being late today...I hope you will understand MY reason-" napahinto si Lanna sa pagsasalita.
Kinalabit ko kasi siya. Ikaw ba naman ang kalimutan.
Sinenyasan ko siya ng NAKAKALIMUTAN-MO-AKO look kaya, "uhmm... for Chelsea too Ma'am.."
Thank you Lanna dahil sayo i don't need to speak in English.
Hala! Makatingin naman si Ms. Salenga..Nakataas kasi ang kilay niya pero maya-maya rin ibinaba niy na ito at biglang tumago.
At akala ko tapos na. Yun pala may sasabihin pa siya. Ugh..Ma'am naman.
Napatingin na lang ako sa may likuran niya, doon sa labas ng bintana.
"Next time"
Huh? What is that?
"...attend"
Parang camerang nagzoom ang mata ko sa labas ng bintana.
"on time..."
Wala lang siguro yun. Anyway, ansabe ni Ma'am? Next time...attend...on time...?
Saan tsaka di ko gets.
"CHELSEA DELA CRUZ!!?"
AY BintanA!
"YES MA'AM!!"
huh? tama ba yung sinabi ko?
Aa bahala na. Nasabi na ee...
"OKAY!! turn your books to page 108"
Habang naglalakad ako papunta sa upuan ko, which is near the window, second row on the back. Tumingin ulit ako sa bintana.
If I'm not wrong... yun yung batang nakita ko kaninang umaga.
Yung batang may hawak ng lobo...
***End of Flashback***
Kung siya nga yun. Bakit lagi ko na lang siyang nakikita...?
Nangilabot na naman ang mga balahibo ko sa katawan kaya kinuha ko ang kumot ko at nagtulakbong sa ilalim ng kumot.
Tsaka ba't sa puno pa talaga namin siya nakatayo?. Eh puno ng bulaklak yun at hindi puno ng kung ano mang prutas.
Sa sobrang dami ng katanungan ko sa isip ay pinagpasyahan ko na lamang na matulog.
Unti-unting sumasara ang mata ni Chelsea : "Matignan nga yung puno na yun bukas..."
At natulog na si Chelsea ng hindi pa rin nalalaman kung bakit napapadas ang pagkakakita niya sa bata.
Ano kaya ang mangyayari sa mga susunod na araw?
__________
(A/n: Oh well, nakakatakot din kasi yung mga pangyayaring ganyan)
Vote :)))
Comment :)))
Suggestion ;)))
BINABASA MO ANG
* My Secret Admirer is .....*
Korku"Hangin nga lang ba o may ibig itong ipahiwatig?"
