V LIVER || roségguk✔️

S e v e n t e e n

"Sürekli olarak yanıma gelmenin sebebi nedir?" Dedim masaya koyduğum laptopu açarken.

Annem yarın eve geliyordu.
Bana da bir sürü kıyafet aldığını, hepsini skype dan göstermek istediğini söylemişti.
Sabırsız olmam annemden gelen bir özellikti sanırım.

"Sadece yalnız kalmanı istemedim."

Göz devirerek sandalyeye oturdum ve laptopun güç tuşuna bastım.

"Çok düşüncelisin Jeon ama neden yalnız kalmam senin bu kadar umrunda?"
Kendini çalışma masamın hemen yanındaki yatağıma attı.

Onun odamı istediği gibi kullanması rahatsızlık vermiyordu.

"Aslında...
Başka uğraşacak kimsem yok."

Derin bir nefes alıp beynimdeki 'Beni önemsiyor' düşüncesini sildim.

Nedense birden triplere girmiştim kendimce.

"Annemle konuşacağım."

"Ee?" Derken kollarını başının altında birleştirip gözlerini kapadı ve ben de tekrar göz devirdim.

Hayatımda karşılaştığım en umursamaz kişiydi. Gerçekten ömür törpüsü gibiydi.

"Seni görmesin."
Sadece kafasını salladı bende annemden gelen görüntülü konuşma isteğini kabul ettim.

"Anne?"

Annemin görüntüsü piksel piksel ekrana gelince yüzümü buruşturmuştum.

Sesi de kesik kesik geliyordu.

Yoğun bir cızırdama tüm odamı kaplarken annemin söylediklerini anlamak için bilgisayara biraz daha eğildim.

"Chae-young!
Se-ni
s-on-ra..."

Daha devam edemeden kopan bağlantı ile sinirle elimi masaya vurdum. Telefonda da çok konuşamamıştık. Endişeleniyordum.

Umarım bir sorun yoktu. Yani dışarıdaki fırtına dışında.

"Bağlantı mı kesildi Rose?"