V LIVER || roségguk✔️

T w e n t y N i n e

"LALİSA! YAH, LİSA!"
dedim ağrıyan kasıklarımla peşinden giderken.

Ona sadece babasının Kore'ye gelip gelmediğini sormuştum. Ama anlamadığım bir şekilde bana bağırıp az önce girdiğimiz kapalı spor salonundan geri çıkmıştı.

"Pranpriya Manoban! Dur artık!"
En sonunda okul bahçesinden çıkmadan arkasını döndü.

"Yah! Bana böyle seslenme demedim mi?!"
Yanına vardığımda karanlıktan dolayı gözüm yüzündeki ifadeyi yeni yakalamıştı.

"Lisa, niye ağlıyorsun?!" Diyerek kollarımı beline doladım.

Konu babasıyla alakalı olmalıydı.
Annesiyle çok geçinemediğini bu yüzden çoğu zaman yurt dışına çıktığını biliyordum.

Bende az önce yersiz bir soru sorup acısını falan körüklemiş olmalıydım.

"Ağlamıyorum. Gözüme kar kaçtı."
gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım ve kollarımı çektim.

"Yağmayan kar mı kaçtı?"
Bir süre yüzüme bakıp kafasını gökyüzüne çevirdi.

"Aa, yağmıyormuş."
Sahte bir hayıflanmayla kafasını eğerken kendimi tutamadım ve kahkahamı serbest bıraktım.

"İçeri geçelim mi donmak üzereyim?" Kafasını salladığında elinden tuttum ve spor salonuna kadar çekiştirmeye başladım.

İçeri girdiğimiz de bizi karşılayan renkli ışık cümbüşü ve kenara kurulmuş içecek standı neden burada olduğumuzu bana bir kere daha hatırlattı.

Montumu çıkartıp sandalyelerden birine attım. Lisa'da beni tekrarladığında kenardaki meyve sularından birini kaptım.

Okuldan çoğu üst sınıf buradaydı. Bir kaç öğretmende kenarda kendi hallerinde takılıyordu.

"Chaeyoung şu senin kuzenin değil mi?"
Kafamı Lalisa'nın işaret ettiği yere çevirdim.

Uzun boyu ve güzel fiziği ile okulda ki her kızı baştan çıkaran 'kuzenimle' göz göze geldim.

Onunla konuşmuyorduk. Zaten kendisi eski amcamın biricik çocuğuydu.

Burnu havada ve zengin zübbenin tekiydi.

"Annem ve o adam ayrıldığından beri kuzenim değil."