V LIVER || roségguk✔️

T h i r t y F i v e [Final 2/2]

23.02.2020
Seoul, Korea
17.20

Günler önce kuruttuğum göz pınarlarımı önümdeki tabut bile geri getiremiyordu.

Boştum.

Bomboştum.

Kulaklarımda acı feryatlar dönüyordu.
Çığlıklar kulaklarımı tırmalıyor,
kalbimi ağrıtıyordu...

Ellerimi önümde kavuşturup koyu kahve tabutun önünde son kez eğildim.

"Lalisa!"
Diye bağırdı annesi kızının tabutu tamamen toprağa gömülmeden önce.

Diğer büyüklere selam verip son bir kez daha baktım yakın arkadaşıma.

Bana hiçbir şeyi başaramadın Chaeyoung diye bağırıyor bu görüntü.

Kaybetmemek için çabaladığı herkesi birer birer ve en acı şekilde avucumdan uçup gittiğini anımsatıyordu bana.

Arkamı dönüp orayı terk ettim.
Nereye gideceğimi bilmeden yürüyordum.

Kalbim sızlıyor.

Aklım çalışmıyor.

Hissizlik perdesinin arkasına sakladığım duygularımı da kaybediyorum.
Sanki bana küsüp gitmişler gibi hiçbirini bulamıyorum kendimde.

En yakın arkadaşımın cenazesinde bile bir damla göz yaşı dökememiştim.

Tabutunun önünde bir damla çıkmamıştı pınarlarımdan.

Lalisa...

Merdümgirizdim ben o hayatıma girmemiş olsaydı.
Sessizliği severdim sonra Lisa'yı.

O beni katardı insanların arasına.
O güldürürdü yüzümü.

Lalisa ile durumları değiştirmiş olsaydık diyordum. O ağlardı, üzülürdü.

Benim gibi bencil ve aptalca davranmazdı.

Onun benden sakladığı tonlarca sorunu varken tek düşündüğü benim modumu düzeltmek olurdu, her zaman.

Babasının ona yaptıklarına rağmen benim yanımda oldu. Yasaklarına rağmen ne zaman üzgünsem yanıma geldi.