V LIVER || roségguk✔️

T w e n t y S e v e n

Bir kaç defa göz kırpıştırarak tekrar cama döndüm. Kimse yoktu.

Göz yanılması yaşamış olabilirdim.

Ama içimden bir ses bana yanılmadığımı söylüyordu.

Kafamı eğip önümde yatan bedene baktım.

Zamanı dolduğu için ölmüştü. Benim bir suçum yoktu. Eğer ben yapmasaydım buradan hiç kimse sağ çıkamazdı.

Yeni bir bıçak alıp yüzü yara bere içinde olan Jimin'in yanına ilerledim.

O da ağlamaktan bitap düşmüş gözlerini karşısındaki cansız bedenden bir an olsun ayırmıyordu.

Derin bir iç çekerek bağlı kol ve bacaklarındaki ipleri çözdüm. Ağzındaki bantı çıkarıp kenara fırlattı ve yüzünü sıvazladı.

"Telefon bulup polisi aramalıyız." dedim.

Tam yanındaki bedeni es geçip evi turlamaya başladım.

Giriş katı buram buram kan kokuyordu.
Midem altüst olmuştu resmen.

Üst kata çıkıp uyandığım odaya girdim. Dolap ve çekmeceleri karıştırıp çantamı aradım. Lakin hiçbir sonuç elde edememiştim.

Diğer odaları da kontrol edip aşağı kata elim boş bir şekilde indim.

Jimin hala aynı pozisyonda duruyordu.

İçimde Taehyung'u öldürdükten sonra ortaya
çıkan tuhaf his midemi kasıp kavuruyordu.
Nereye gidersem benimle beraber gelen bu his ile rahatsız bir şekilde kıpırdanıyordum.

"Hole de ki dolaba baktın mı?"
Sesi ağlamaktan kısılmıştı.

Kafamı iki yana sallayıp o tarafa ilerledim.

Taehyung'un ölüsü yerde hala öylece yatıyordu. Yanından geçerken bir an olsun kafamı çevirip bakamadım. Kalbim sızlıyordu adeta.

Dolabı açıp ilk önce çantama bakındım. O an aklıma gelenle gözlerim sevinçle parladı.

Jungkookla mesajlaştıktan sonra telefonumu montumun cebine koymuştum.

Elimi asılı monta attım. Hissettiğim sertlik ile acele edip cebi açtım.

Telefonu elime aldığımda anlık duraksamıştım.