KookieNmilk adlı kullanıcının canlı yayına katılmak için tıklayınız...
(02.59)
Night Fic.
Fantastik-Korku-Gerilim
19.11.19 - 07.01.20
(Wattpad'te ilk. Tüm hakları swagyjungoo'ya aittir.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbimin atışı kulaklarımda yankılanıyor, bana sanki tekrar yaşamaya başladığımı hatırlatıyordu.
O, buradaydı.
Hemen önümde kızarık burnu ve dağılmış saçları ile tam karşımda...
Nasıl? Neden?
Hatıralarımızın toz olup uçtuğunu sanıyordum onun aklından.
Yanılmış mıydım?
Belime bağladığı kolları ittirdim. O sırada etrafa doluşan çoğu kişi düşmediğimi görünce anında dağılmıştı.
Son bir kaç gündür gördüğüm gibi bir kabus mu görüyordum diye anlamak için cimcikledim kolumu. Etimin sızlamasıyla gözlerim dolarken arkamdaki korkuluğa yaslandım.
"Eve gidelim." Dedi sadece, bunu söylerken sesi zar zor ulaşmıştı kulaklarıma.
Her şeyin bitmiş olması gerekiyordu. Devam eden hiçbir şey kalmamalıydı. Jungkook unutmuş, ben de ölmüş olmalıydım.
Neden şimdi bir anda belirmişti ki?
Bileğimden çekiştirip kademlerini seri bir şekilde köprünün ilerisindeki arabasına yönlendirdi. Transa geçmiş gibiydim. Ne konuşa biliyor ne de kendi irademle hareket edebiliyordum.
Aklım hiç durmadan sorular sorarken uzuvlarıma felç inmişti sanki.
Ne ara arabayı sürmüş ne ara evine gelmiştik bilmiyordum.
Koltukta oturduğumu bile Jungkook'un önümdeki sehpaya koyduğu su bardağından sonra fark etmiştim.
"Rose... Şu an konuşup aklını bulandırmak istemiyorum. O yüzden bir süre burada dinlen." Diyip yanımdan kalkıp gideceği sırada sonunda çalışmaya başlamış kaslarım sayesinde yakaladım bileğinden.
Gitmesini istemiyordum. Onun etrafımdaki varlığını deli gibi özlemiştim.
Hiçbir şey demeden kalktığı yere tekrar oturdu.
Uzun bir süre sessiz kaldık.
Sükunet içerisinde düşünüp taşındım. Aklımı toparlayıp kendimi çıldırmadığıma ikna ettim.
