Bugün benim özgürlüğümdü. Yıllardır beklediğim ama bir türlü gelmeyen gündü. Bugün hastahaneden çıkıyordum. Evet, kanseri yenmişim. Bu süreçte 3 kez yoğun bakıma girmiştim, tam 15 ameliyat geçirdim. Ama sonunda ben kazandım. Alin'im hastahanelerde büyümüştü ama çok güzel bir kız olmuştu. İnstagram hesabına fotoğrafını bırakıyorum. Gözlerini anneannesinden almıştı. Boncuk boncuk gözleri vardı.
Bu süreçte saçlarım, kaşlarım, kirpiklerim dökülmüştü ama sonra yeniden çıkmıştı. Çok çirkindim. Ona rağmen umudumu kaybetmedim. Asla korkmadım. Çok güçlüydüm. Tabi bir dayanağımda kocamdı. Her şeyim. Beni bir an olsun yalnız bırakmadı. Annem ve babamlada barışmıştık. Ceren evlenip Ankara'ya taşınmıştı. Onu çok özledim. Bir hafta önce artık iyileştiğimi, bugün çıkacağımı öğrendiğimde Kuzey'le Alin'e sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamıştım, tabi onlarda ağlamıştı. Sonra yeni ev aldık, mobilyada aldık. Evim çok güzeldi. Fotoğraflarını instagram hesabımıza (@bebegiminbabasi.kda) bırakıyorum...
"Herşey tamam. Gidebiliriz." diyip gülümsedim. Hepimiz elimize 2şer bavul aldık ve çıktık. Arabaya binmeyi bile özlemiştim resmen. Radyoda Buray-Tac Mahal çalıyordu. Bu şarkıyı seviyordum.
Önce markete uğradık ve 2 sepet alışveriş yaptık. Evimize geldiğimizde marketten aldıklarımızı yerleştirdik ve şimdide Alin'in odasında oturuyorduk. "Anneciim, babacıım" diyip tatlı tatlı gülümsüyordu. Kuzey "söyle babasının gülü ne isteyeceksin" dedi. Buna hepimiz güldük. Bir kez daha şükrettim sahip olduklarıma. Kızıma, kocama. "Şey, kardeş... Kardeş istiyorum ben" Kuzeyle birbirimize bakıyorduk. Kuzey bana bakarak "sen iste yeter kızım" diyip sırıttı. Gözlerimi devirdim. Bedenim yorgundu ve bunu kaldıramayabilirdim. "Hadi film gecesi yapalııım" dedi Alin. Kalktık ve oturma odasına geçtik.
Alin ve Kuzey Barbie Deniz Kızı Hikayesi filmini izlerken bende onlara meyve hazırlıyordum. Saat te 10a geliyordu. Alin'in uyku saatiydi ama bu gecelik bir kıyak geçecektim artık kızıma.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tabağı hazırladım ve içeri geçtim. İkiside pür dikkat izliyordu. Kuzeyde? Tabağı önlerine koydum ve tam oturacaktım ki kapı çaldı. "Ben bakarıım" diyip gidecekken, Kuzey "otur oturduğun yere gecenin bi vaktinde ne kapısına bakıyosun ya" dedi. Gözlerimi kocaman açıp baktıktan sonra oturdum.
Gelen annemle babamdı. Yanlarına gidip sıkıca sarıldım onlara. "Hoşgeldiniz" "oooyyyy benim kızım kocaman olmuuuuşş" diye annem Alin'e gitti. Pabucum dama çoktan atılmıştı. Gülümseyerek baktım onlara. Kuzey'de gelip kolunu omzuma doladı. Gülumseyerek izledik onları. "Çay yapıyorum" diyerek mutfağa gittim. İçerden Alin'in çığlıkları geliyordu. Yine babamla boğuşuyorlardı anlaşılan. Çayı da alıp içeri geçtim. Ortalık 15 dakikada savaş alanına dönmüş, minderlerden evler yapılmıştı. "Kızıım tamam artık dedeni bırak bi nefes alsın." diyip güldüm.
"İşe ne zaman başlayacaksın kızım?" "Aslında, benim aklımda bişey var baba." dedi Kuzey. Merakla onu dinliyorduk. "Benim Amerika'daki büyük şirketimin moda tasarımı bölümünün başkanı olacak. Orayla o ilgilencek. Derin'in modasına bayılıyorum. Çok güzel fikirleri var. Zeki. Sen ne dersin hayatım? Orda yeni bi hayata başlarız. Daha güzel bi hayata. Daha sağlıklı bi hayata." ne diyeceğimi bilmiyordum. Bu çok güzel ve çok büyük bi teklifti. Babama baktım. Gurur duyar gibi bakıyordu bana ve başını olumlu anlamda yere eğdi. "Tamam, kabul ediyorum." dedim. Alin "oleeeyy" diye bağırdı. "O zamann güzel bayan yeni işiniz hayırlı olsun." dedi Kuzey ve gelip sarıldı. Alnımdan öptü. "Hayırlı olsun kızım. Biz artık kalkalım." "sağol babacım. Yine buyrun gelin" "iyi geceler kızım." diyip öptü annem. "İyi geceler annem." dedim ve onları uğurladık.
Kuzey Alin'i yatağa yatırmaya götürdü. Bende etrafı topluyordum. İşim bittikten sonra kızımın odasına gittim. Iyi geceler öpücüğü kondurdum ve Kuzey'le odamıza geçtik. Pijamalarımızı giydik ve yatağa girdik. "Derin" "efendim" "seni çok seviyorum" kafamı kaldırıp Kuzey'e baktım. "Bende seni hayatım." "Derin" "efendim aşkım" biraz bekledi. Sonra konuştu. "Çocuk yapalım mı?" "yapalım" benden de bu cevabı beklemiyor olacak ki uzaklaşıp baktı. Sonra sırıttı ve yaklaşık dudaklarıma yapıştı...
