Bebeğimin Babası

BB9 "son"

"Tülin kim?.."

Beni beklemiyor olacakki görünce çok şaşırdı. "T-teyzemin kızı" uzun uzun gözlerine baktım. Benden bi şey saklıyordu. Nasıl olsa öğrenirdim. O şirkette bende çalışacaktım. Fazla kurcalamadım ve yatağa girdim.

O da yanıma uzanıp arkamdan sarıldı. Ve huzurlu bir uykunun kollarına kendimi bıraktım...

Sabah Kuzey'in sinir alarm sesiyle uyandık. Ama yinede moralimi bozamadı çünkü bugün 5 sene sonra yeniden çalışmaya başlıyordum. Çok heycanlıydım. Bugün beni neler bekliyordu?

Kahvaltımızı yapıp evden çıktık. Alin'i de yanımızda götürüyorduk. Onu kreşe vermek istemiyordum. Üstün zekalıydı ve ülkelerin bayraklarından kıtalarına her şeyi biliyordu akıllı kızım. Hiç bilmediğim bi ülkede benden uzak kalmasını istemiyordum.

Şirketin önüne geldiğimizde arabadan indik. Alin aramıza girip ikimizinde elinden tuttu. Gözlerinde ürkek bir ifade vardı. Destek olmak istercesine elini sıktım, bana baktı ve gözlerimi kırpıp gülümsedim.

İçeri girdiğimizde herkes Kuzey'e gülümseyip "hoşgeldiniz Kuzey Bey" diyordu. Bende sert bir şekilde bakıyordum çünkü beni görmüyorlardı bile. Kuzey'in ağzına düşeceklerdi. Sinir oldum.

"Hayatım, sana önce benim odamı gösteriyim sonra senin, nerde olduğumu bil" başımı onaylar anlamında salladım.

Benim odamda Kuzey'inkinin hemen yanındaydı. Oda çok güzeldi. Tam benlikti. Alin'le beraber odaya girdik. Bu gün sabahtan beri midem bulanıyordu,kendimi çok halsiz hissediyordum neden bilmiyorum. Kapım çalındı ve içeriye sarışın uzun bacaklı iğrenç giyimli bi kadın girdi.

Sahte bir gülümsemeyle "Selam tatlım, Tülin ben" dedi ve elini uzattı. Tabiki tutmadım elini. "Derin" dedim. Gözlerini devirerek "duyduğuma göre Kuzey'in karısıymışsın" dedi. Tek kaşımı kaldırdım. "Yani?" "emin ol beni çok seviceksin" dedi kinli bi şekilde gülümsedi ve odadan çıktı. İçimde kötü bi his vardı. Ama bi yöndende iyi bi his vardı. Çok garip duygular içerisindeydim bugün. Sürekli aklıma Kuzey'le ve Alin'le birlikteyken anılarımız geliyordu. Kendimi o an şanslı hissettim. Annelik, o kadar güzel bir duyguydu ki... Ve sana bağlı olan bi eşe sahip olmak, seni ölesiye seven... O an bi telefon geldi
- seni defile odasında bekliyorum. 10. Katta, gelmek için asansöru kullan.

Dedi ve kapattı. Bu ses çok tanıdık geliyordu. Tülin olduğunu düşündüm. Alin'e baktım, resim çiziyordu, güzel kızım benim. Yanına yaklaştım ve sıkıca sarıldım ona. Sanki son sarılışımız gibi sarıldım... Neden bilmiyorum ama içimde işte bişeylerin hem sonu hem başlangıcı gibi bi his vardı. "Seni çok seviyorum kızım" dedim ve alnından öptüm. "Bende seni anneciiim" dedi, yanaklarıma kocaman öpücüklerini bıraktı ve ayrıldık. Odanın kapısına geldiğimde son kez baktık birbirimize, gülüşü içimi ısıtıyordu, bende ona gülümsedim ve çıktım. Çıkınca Kuzey'le karşılaştık. "Hayatım?" "10. Kata iniyorum defile odasında bana ihtiyaç olduğunu söyledi Tülin" "tamam, bende toplantıdan geliyorum,biraz kızımızla vakit geçireyim" dedi ve gülümsedi. Bende öyle karşılık verdim. Sıkıca sarıldık birbirimize. "Seni seviyorum güzel karım..." "bende seni seviyorum kocam..." ona ilk defa kocam demiştim. Dudaklarımdan öptü. Son kez baktık birbirimize ve asansöre doğru ilerledim.

Bazen bazı sonlar hissedilir, son dokunuşlar, son öpüşler, son sarılışlar... İçimde kötü bis vardı. Sanki sona yaklaşıyordum. Derin bir nefes aldım ve gelen asansöre bindim. Burası son kattı, 15. Kat, ben 10da inecektim. "10" tuşuna tam basacakken bişey oldu... Çok kötü bişey.

Bu da benim sonumdu... Asansör düşüyordu, 15. Kattan. Kurtulmam imkansızdı bunu biliyordum.  Son kez düşledim kızımı ve kocamı, son kez seslendim onlara, hoşça kalın...