Bebeğimin Babası

BB10 FİNAL

Kuzey

Olay yerinde hayatını kaybetmiş...
Olay yerinde hayatını kaybetmiş...
Olay yerinde hayatını kaybetmiş...

Bu cümle çıkmıyordu aklımdan. İnsanların bana "başınız sağolsun" demeleri çıkmıyordu aklımdan.

En çok ta pamuk şekeri dudakları... Ona son dokunuşum...

Ve...

"Eşiniz 2 haftalık hamileymiş..." cümlesi...

Delirmek üzereydim. Kafayı yemek üzereydim. Aklım almıyordu kabullenemiyordum. Düşünemiyordum.

Düşün... Düşün... Düşün Kuzey... Alin! Alin nerde? Serum takıldı... O iyi... O iyi Kuzey... Peki karın? O nerde?

Bunu düşününce ağlamaya başladım. İlk defa ağlıyordum. Ölmek istiyordum. Onun yanına gitmek... Alin olmasa 1 saniye düşünmezdim ama bende gidersem Alin'e ne olacaktı?..

Yetiştirme yurdunda kalabilir... Hayır! Hayır Kuzey... Bunu ona yapamazsın... O senin biricik kızın... Biricik karının emaneti... Geçicek Kuzey.... Geçicek...

"Kuzey bey! Alin, Alin fenalaştı" duyduğum şeyle hızla yerimden kalktım ve koştum.  Odasına geldiğimde etrafında doktorlar vardı.

Bi dakika... Bi dakika ona kalp masajımı yapıyorlardı... Hayır, hayır onu da kaybedemezdim... Git ona Kuzey!

İçeri daldım. "Alin!" "Alin ne olur sende bırakma beni babacım..." diye ağlamaya başladım. Domtorlar durdular. Ne olmuştu. Ne olmuştu...

"Elimizden geleni yaptık, başınız sağolsun..."

O an göğsüm daraldı ve batmaya başladı. Nefes alamıyordum. Kalbime sanki bıçak saplanıyordu... Elimi kalbimin üzerine koydum ve yere yığıldım... İşte buda benim sonumdu...

Yazardan

Derin gitmişti. Alin gitmişti. Kuzey mi? Ona ne mi oldu..?

Kalp krizi geçirerek olduğu yerde hayata gözlerini yumdu... Yine beraberlerdi işte 4ü birlikte... Kader onları ayırmamıştı... 4.cüyle pek görüşme imkanları olmadı ama ona da kavuşacaklardı cennette...

Yazardan...
Eminim hiçbiriniz böyle bir son beklemiyordunuz ama artık kitabım okunmuyordu ve bende sonlandırmak istedim. Yinede beni yalnız bırakmayan o 715 kişiye teşekkür ederim... İyi ki varsınız...