(1)Yo yo yo bu gerçek olamaz! Nasıl yaptım yaa bunu?! Deliriyo muyum? Bu ne yaa?

☠️108☠️ Mor...

Ev sahibimizin kabusuna geri dönmek için KiritiNamano_TR ' nun gözlerini kapattım. Ona dair bir his, bir korku hissetmek için çabaladım ama olmadı. Ev sahibi yine bastırılmış, kabusun bir köşesine itilmişti. Tüm duygular Mor'a aitti. Sonsuz bir öfke ve acı...

Derin bir nefes alarak gözlerimi açtım ve karşımda gördüklerimle donup kaldım. Sarı Meleğin arkasına geçmiş, elinde tuttuğu bıçağını boğazına dayamış, olmayan gözbebekleri ile karşısında duran Alev'e bakıyordu. Duygu ise yaşadıklarından şaşkına dönmüş hayretler içinde Sarı'yı izliyordu.

Belki de sadece bir saniye içinde karşımda olanları kısaca izledim ve Kırmızı'nın haykırışıyla ona döndüm. "Çiko! Bırak onları! Bana yardım et!"

emredemir00 !.. Yine Kral'ın esiri olmuştu ve bu kez karanlık içinde olan sadece gözleri değildi. Siyahlık göz çukurlarından dışarı taşmış, alnını, yanaklarını da ele geçirmeye başlamıştı. Siyah gözlerinin ortasında kırmızı mühürler ortaya çıkmış merakla Duygu'yu izliyordu.

Beni henüz farkedememişti. Kırmızı'yı ona doğru uzattığı tek elini kullanıp telekinezi ile havada asılı tutuyor ve kemiklerini kırarcasına vücudunu eğip büküyordu. Ama kendi gözlerini ve dikkatinin geri kalanını da Duygu'ya kilitlemiş, Alev'in istediğini yapmaya başladığı andan sonuna kadar izlemeye kararlı gözüküyordu. Onun şifacı yeteneğini artık kopyalayıp kendisini ve binlerce yaratığını iyileştirmek için kullanmak istiyordu.

Kırmızı'yı kurtarmak için yerimden hızla onun yanına ışınlandım ama yeni noktamda belirdiğim anda karnıma şiddetli bir tekme yedim. Hiç beklemediğim bu darbe sonucu acıyla inledim.

Mor... Bana saldırmış, Kral'ın elinden Kırmızı'yı kurtarmama engel olmuştu!

Sinirle kolumu havada ona doğru salladım. Vuramadım ama oluşturduğum güç dalgasıyla metrelerce havada savrulmasını sağladım. Ama Kral'ın beni farketmemesini avantaja çevirmeyi başaramamıştım. Artık benim de orda olduğumu biliyordu. Mor sayesinde beni farketmişti!

Emre'nin ışık gözlerini kullanmak için dikkatimi toplamaya çalıştığım sırada Kral benden önce davrandı ve onun boşta kalan kolunu elleri açık bir şekilde yukarı kaldırdığını gördüm. Ardından parmaklarını hızla kapatarak yumruk yaptı ve aynı anda benim gözlerim de sımsıkı kapandı.

Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım gözlerimi açamıyordum. Geçen sefer yaptığım gibi onu engellememem için benden hızlı davranıp Emre'nin ışık gözlerini kullanmamın önüne geçmişti.

"Duygu! Yapma!" diye bağırdı Kırmızı ama Sarı çoktan hepimizin korktuğu o emri vermişti bile.

"Şifacı! Yeteneğini kullan ve Meleği iyileştir!"

"Hayır! Hayır! Hayır!" diye bağırdım amaçsızca. Korktuğum şey Meleğin iyileşmesi ve Alev'in Sarı'ya verdiği sözü tutmaması değildi. Korkum, Karanlık Kral'ın Duygu'nun gücünü kopyalayabilmesiydi. Onun Arm'a geçtikten sonra güçsüz kalması bizim için bulunmaz bir fırsattı. Ve onu öldürebilmemiz için ihtiyacımız olan en büyük şanstı. Eğer Kral iyileşirse savaş biterdi ve kazanan taraf biz olamazdık.

"Sarı!" diye çığlık attı DuyguNurTunc . Bağlı olduğu adayın ona yapmak zorunda bıraktığı şey canını acıtıyordu. Meleğin üzerinde Sarı'nın bıçağının laneti vardı ve onu bulunduğu yerden çıkarmak Duygu'nun da acı çekmesi demekti. Asker 13 ve Narsi için bu acıya severek katlanmıştı ama... Melek için asla istemezdi. Elindense hiçbir şey gelmiyordu. Sarı'ya karşı koyabilmesine imkan yoktu.