Sweet Creature✓

Chapter 87.

zaterdag 31 augustus 2015

Met een ijsje, dat al bijna op is, in mijn hand loop ik samen met Zayn en Paul terug naar het kanaal. De jongens staan aan de kant. Ze zijn allemaal kletsnat. 

Een meisje komt naar ons toegelopen en zegt: 'Zal ik thuis handdoeken voor ze halen? Ik woon hier tegenover.' 'Nee, laat ze maar lekker', lacht Zayn.

'Zeker? Straks worden ze ziek of zo...' Zayn haalt zijn schouders op en loopt naar de jongens toe. 

'Jij hebt toch een relatie met Harry?' vraagt het meisje dan. 'Ja, klopt', glimlach ik. 'Is hij echt zo lief? En grappig...' 'Hij is heel lief en heel grappig. Soms een beetje irritant, maar dat maakt het op zich wel leuk. Hoe heet je?' 'Emma. Zal ik echt geen handdoeken halen?' 

Ik kijk even naar de jongens. 'Misschien wel... Zal ik even meelopen?' 'Wil je dat?' vraagt ze verbaasd. 'Ja, natuurlijk', glimlach ik. 

'Nou, oké. Het is echt een minuut lopen of zo.' Ik knik.

'Ben je fan van de jongens?' vraag ik aan haar. 'Ja. Tenminste... Ik hou van hun muziek en weet best veel over ze. Maar dat komt vooral door mijn vriendin. Ze is altijd hier, in Londen. Maar vandaag ging ze een dagje naar Manchester. Ze heeft echt geweldige timing...'

'Oh, dat is echt balen. Ik kan straks aan Harry en de andere jongens wel vragen of ze een handtekening met een tekstje voor haar willen schrijven...' 'Dat zou zo lief zijn! Dank je wel! Je bent echt heel lief!' 'Jij ook.'

We lopen een voortuin in en Emma maakt de deur van het huis open. 'Kom maar binnen. Wacht hier maar even, dan haal ik de handdoeken.' 'Is goed.' 

Ik kijk even in de spiegel die aan de muur hangt en mijn ogen worden groot. Ik zie er niet uit...

Snel probeer ik mijn haar een beetje minder warrig te maken en ik weeg wat mascara onder mijn oog vandaan. Waar komt dat vandaan? En waarom zegt niemand er wat over?! Ik hoop niet dat ik op veel foto's sta waarop  ik er zo uit zie...

Emma komt weer beneden en glimlacht naar me. 'Geef mij er ook maar een paar', zeg ik, waarna ze me twee handdoeken aangeeft. 

'Straks, wanneer we bij de jongens... Oh, ik word gebeld, wacht even.' Ik pak mijn telefoon uit mijn kontzak en neem op.

'Met Olivia.' 'Olivia, thank God... Waar ben je?' klinkt Harry's stem in paniek. 'Ik ben handdoeken voor jullie aan het halen. Ik ben binnen twee minuten terug.' 'Zeg het volgende keer! Ik maakte me ongelooflijke zorgen!' Zijn stem klinkt boos.

'Harry, het spijt me. Ik ben zo terug, oké?' 'Ja. Doe dit alsjeblieft nooit meer.' 'Sorry Harry. Dit was echt niet de bedoeling.' 'Kom snel hierheen.' 'Ik kom eraan. Sorry. Love you.' 'Love you.' Dan hangt hij op.

Emma kijkt me nieuwsgierig aan. 'Harry was in paniek, omdat hij me nergens kan vinden...' 'Oh, cute', lacht ze ongemakkelijk, 'Laten we dan maar snel terug gaan.' 'Laten we dat maar doen.'

Snel gaan we het huis uit en ik volg haar richting het kanaal. Zodra ik Harry zie en naar hem zwaai, komt hij op me afgerend. Snel houd ik een handdoek tussen ons in, zodat ik niet helemaal nat word. 

Hij slaat zijn armen stevig om me heen en drukt me tegen zich aan. 'Alsjeblieft, doe dat nooit meer', zegt hij. 'Sorry, Haz.' 

Hij drukt zijn gezicht in mijn nek en houdt me stevig vast. 'Haz... Sorry, maar je stinkt. Naar dat vieze water.' 'Oh, shit. Sorry.' Hij laat me los en ik geef hem de handdoek. 

'Willen jij en de jongens zo een handtekening voor haar vriendin zetten met een tekst erbij? Ze is fan, maar is precies vandaag niet in de buurt.' 'Ja, natuurlijk. Loop maar mee, eh...' 'Emma.' 'Loop maar mee,  Emma.' 

Ik pak Harry's koude hand en Emma's warme hand en zo lopen we door de paparazzi heen naar de andere jongens. Zayn heeft zijn ijsje nog steeds niet op en likt er langzaam aan, terwijl hij glimlachend naar de lucht kijkt.

Ik geef een handdoek aan Liam en Emma geeft er een aan Niall en Louis. 

'Dit is een tas van mijn vriendin. Kun je hier handtekening opzetten?' vraagt ze een beetje verlegen aan Niall. 'Ja, natuurlijk!' glimlacht hij, 'En bedankt voor de handdoeken.' 'Geen probleem.'

Alle jongens zetten hun handtekening. Liam gaat als laatste. 'Welke naam mag ik erbij opschrijven?' vraagt hij aan Emma. 'Ruby.' 'Hoe schrijf je dat? Ik wil geen fouten maken...' 

'Rugby zonder "g"', zegt ze grinnikend. Liam lacht en schrijft een kleine tekst op de tas en geeft 'm daarna terug aan Emma. 

'Echt heel erg bedankt!' Snel geeft ze ons allemaal een knuffel en dan verdwijnt ze tussen de andere fans.

'Misschien kunnen we beter naar het hotel gaan', zegt Louis opeens. ' Hoezo?' vraagt Niall, 'Ik wil nog ijs.' 'Ik denk dat Simon foto's op Twitter en Insta heeft gezien en ik denk dat hij boos is. Hij appte me net.' 

'Oh, fuck... Dat ijsje komt een andere keer wel', zegt Liam, waarna hij snel zijn haar met de handdoek droogt.

'Weet je nog waar ze woonde?' 'Ja...' 'We gooien de handdoeken snel bij haar in de tuin en dan gaan we', zegt Liam zo snel mogelijk.

Ik knik. We lopen langs haar huis en ik leg snel de handdoeken op het bankje in haar voortuin. Harry geeft me een briefje met "bedankt" en die leg ik tussen de handdoeken. 

Dan haasten we ons naar het hotel. 'Moeten wij ook mee naar binnen? We kunnen ook gewoon naar huis gaan.' Harry kijkt Louis aan. Hij zucht en schudt zijn hoofd, 'Ik denk dat het beter is als we allemaal gaan.' 'Mee eens', zegt Zayn snel.

We gaan met z'n allen het hotel in. We lopen naar de kantoor-kamer dinges van Simon. Liam klopt zenuwachtig op de deur en duwt 'm erna open. 

Simon zit achter zijn bureau en kijkt ons woedend aan. 'Jullie zijn echt een stelletje onverantwoordelijke sukkels, weten jullie dat?' roept hij, zodra hij ons ziet, 'Godverdomme. Waarom kunnen jullie je nooit eens volwassen gedragen. Stelletje kleuters!' Harry sluit snel de deur achter ons. 

'Sorry, Simon...' begint Louis. 'Sorry, Simon', praat Simon hem met een kinderachtige stem na, 'Niks "sorry". Jullie menen er toch niets van. Morgen doen jullie het weer.'

'Het is mijn schuld', zegt Niall, 'Ik duwde Louis erin.' 'Maakt niet uit. De enige twee die ik hier kan vertrouwen, zijn Zayn en Olivia. De rest van jullie: allemaal kleuters.' 

'Het spijt me echt heel erg', zegt Louis, 'Maar het is ons leven. Jij kan niet alles beslissen over ons.' 'Dat kan ik wel. Ik ben jullie baas.' 'Ja, je bent de baas van de band. Niet de baas van onze fucking privé levens.' Louis kijkt hem kwaad aan.

Simon staat op en een ader in zijn voorhoofd begint te kloppen. 'Kop dicht, brutale aap!' schreeuwt hij. 

De jongens kijken elkaar aan en schieten in de lach, 'Sorry, Simon. We doen het niet meer.' Dan pakt Liam de arm van Louis en trekt hij hem de kamer uit. We volgen ze. 

'Wat een sukkel', mompelt Harry. 'Nogal.' 

~~~
Omg de musicvideo van Falling van Harry komt zo uit... En ik zat al bijna te janken bij die voorstukjes, dus idk how i'm going to survive this... :(