Sweet Creature✓

Chapter 131.2

donderdag 21 januari 2016

Ik word wakker geschud door Liam, 'We moeten nu naar het ziekenhuis. Briana staat op het punt te bevallen.' 

Ik schiet omhoog en trek zo snel mogelijk een broek met een simpele, zwarte trui aan. Ik ga de badkamer in, waar ik mijn tanden poets en mijn haar op een staart doe.

Snel was ik mijn gezicht en doe ik wat mascara op. Ik pak mijn telefoon en kijk naar de tijd; 05:08 uur. 

Beneden staan Niall en Liam al op me te wachten. 'Hier, eet wat', zegt Liam, terwijl hij een mandarijn in mijn handen duwt. 

Ik pak het fruit aan en stap in mijn laarzen, trek mijn jas aan en volg de jongens naar buiten, richting Liams auto. Zayn staat er al op ons te wachten.

Ik ga achterin zitten naast Zayn en kijk door het raam naar buiten, terwijl Liam op volle snelheid naar het juiste ziekenhuis rijdt. 

De telefoon gaat en Niall neemt gelijk op. 'Oké, we zijn er binnen tien minuten, Tommo... Ja, Liv is ook mee.' Niall draait zich om en geeft me zijn telefoon. 'Louis wil je spreken.'

'Hey', zeg ik met schorre stem. 'Hey, hoe gaat het met je?' vraagt hij. 'Ja, gaat wel.' 'Weet een van de andere jongens het al.' 

'Ja, Niall', zeg ik, 'Hoe gaat het met Briana?' 'Ik weet het niet goed.. Volgens mij kan het elk moment gebeuren.' 'Wens haar succes van mij, ook al kent ze me niet.' 'Zal ik doen', grinnikt Louis, 'Ik zie je zo, oké?' 'Tot zo.' 

Ik hang op en geef de telefoon terug aan Niall. 

Wanneer we bij het ziekenhuis aankomen, haasten we ons naar Louis toe, die op de gang staat te wachten. 'Ga je niet kijken?' vraag ik verbaasd. 'Ik weet niet...' 'Het is je zoon die geboren wordt! Dat wil je toch niet missen? Go!' Ik duw hem zo'n beetje de kamer in. 'Briana mag me nu niet echt en-' 'Ssst! Ga naar binnen!'

Ik plof naast Zayn neer op de plastic ziekenhuis stoel en zucht. 'Je zal maar moeten bevallen van een mens. Imagine the pain...' zeg ik zacht.

Ik zie dat Niall me met een bezorgde blik aan kijkt. 'Lijkt mij ook vreselijk...' grinnikt Liam, 'Ik hoef het in ieder geval nooit te doen.' 

We schieten alle vier in de lach. Opeens hoor ik snelle voetstappen onze kant op komen en mijn hart staat even stil. 

Ik herken het patroon waarop hij loopt. 'Lou, er waren geen donuts, dus ik heb wafels gepakt. Oh.' Harry kijkt ons aan.

Zijn ogen zijn rood en opgezwollen en hij ziet er ongelooflijk moe uit. Er valt een ongemakkelijke stilte, totdat Niall opstaat en zegt, 'Ik lus wel een wafel.' 

Liam grinnikt en Harry geeft snel een wafel aan Niall. Opeens staat Zayn op. 'Ik ga even roken. Liv, loop je mee naar buiten?' 

Ik knik en loop achter hem aan naar de lift, waar we in gaan staan. 'Thanks', zucht ik. 'Ja, sure.'

We gaan naar buiten, waar Zayn een sigaret opsteekt en tegen de muur van het gebouw aan leunt.

'Olivia... Ik weet dat je dit niet wil horen, maar ik maak me zorgen om je. Ik snap dat je hem mist, maar je ziet er anders uit.. Je gedraagt je anders. En ik zie je nooit meer eten. En ik weet dat je het er waarschijnlijk niet over wil hebben, maar ik ben bang dat je een terugval hebt. Ik maak me echt zorgen.'

Ik geef geen antwoord en kijk naar de scheuren in de tegels onder me. Ik weet dat hij gelijk heeft. Ik tel alle calorieën wanneer ik iets eet. En zelfs als er bijna niks in zit, spuug ik het liefste alles er weer uit...

'Ik kan gewoon niet zonder hem...' breng ik zacht uit. Zayn drukt zijn sigaret uit en slaat een arm om me heen. 'Ik wil je zo graag helpen, maar ik weet niet hoe.' 'Je hoeft me niet te helpen', zeg ik zacht, 'I'm a mess.'

Ik voel hoe een traan over mijn wang naar beneden rolt en veeg 'm snel weg. 'Kom, we gaan naar binnen en ik koop een broodje voor je. Al eet je maar twee happen. Oké?' 'Ik heb geen honger', zeg ik zacht.

Ik weet dat hij me niet gelooft; ik heb al dagen niks meer op. 'We spreken af dat we om 08:00 uur samen wat gaan eten, oké? Dan kun je nog even nadenken over wat je wil hebben.' 

Ik knik en zeg, 'Het is moeilijk met Harry hier.' 'I know, love', zegt hij, 'Maar je kan het niet voor de rest van je leven blijven ontwijken. Hij blijft toch een deel van de band.' 'I know. En ik hou van hem. Maar ik haat hem nu ook. Zo erg.' 

'I get it. Maar laten we maar terug naar boven gaan', zegt Zayn, 'Straks denken ze nog dat ik je aan het ontvoeren ben of zo.' 'Jij hebt echt een dark mind, Malik', grinnik ik. 'Yes, I do', lacht hij, waarna we weer het ziekenhuis in gaan.

Ik ga naast Liam zitten. Harry zit twee stoelen verderop. Zijn voet tikt zenuwachtig op de grond en ik rol geïrriteerd met mijn ogen. 

'Hou alsjeblieft op', zucht ik na een paar minuten. Harry kijkt me kort aan, maar stopt gelukkig wel.

Louis komt opeens de hal in en plof neer op de stoel naast Zayn.'Briana loopt alleen maar te zeuren. Ze roepen me wanneer het begint. Kan nog wel even duren, blijkbaar.' 'Komt El ook?' vraagt Harry. 

'Geen idee. Ze mag Bri niet.' 'Ze wordt wel de peetmoeder...' zegt Liam. 'I know. Ik heb haar een berichtje gestuurd en geprobeerd te bellen.' 'Oh. Meer kun je niet doen.' 'Nope.'

Opeens staat Niall op en trekt hij Louis achter zich aan richting de liften. Zacht zegt Niall wat en Louis kijkt hem twijfelend aan en schudt zijn hoofd. 

Ik wend mijn blik van de twee af en zucht. 'Dit wordt een lange ochtend', mompelt Liam.

Een paar uur later ga ik met Zayn de supermarkt in, die naast het ziekenhuis staat. We kopen wat te eten voor ons allemaal. Ik heb uiteindelijk een kip salade gekozen. Ik moet het van Zayn minstens voor de helft opeten...

Wanneer we terug komen, geeft Zayn het eten aan de jongens en eet ik langzaam mijn salade. 'Jongens', zeg ik, 'Ik ga naar de wc.' 'Ik ook', zegt Zayn, waarna hij achter me aan loopt.

'Je hoeft me niet helemaal in de gaten te houden, Zayn...' zucht ik. 'Ik doe het toch.' Hij loopt met me mee het dames toilet in. 'Wil je in het hokje erbij?' vraag ik sarcastisch.

Wanneer ik klaar ben, was ik snel mijn handen en kijk ik Zayn aan. 'Zie je? Niks aan de hand.' Zayn knikt en we lopen samen terug naar de jongens.