"Falling for the wrong prince..."

-21 "Goodmorning sunshine""

Part 21

''Goodmorning sunshine!''

---^.^----

-''Θέλω να σε ρωτήσω κάτι...''

η φωνή του όστιν ακούστηκε σαν μελωδία στα αυτιά μου. Το ύφος του ήταν σοβαρό αλλά μπορούσες ξεκάθαρα να δεις το χαμόγελο που ήταν έτοιμο να εμφανιστεί.

Καθόμασταν στο πάρκο και όλα ήταν τόσο μαγικά.

Σαν να βγήκαν από όνειρο.

Ήμασταν ξαπλωμένοι στο γρασίδι και το χέρι μου ήταν ενωμένο με το δικό του. Με κρατούσε σφιχτά σαν να φοβάται πως από την μία στιγμή στην άλλη μπορεί να το σκάσω και να μην ξαναγυρίσω.

Όμως ποτέ δεν θα το έκανα αυτό.

Τον ήθελα δίπλα μου. Να νιώθω την ζεστασιά του, να μυρίζω το άρωμά του και να ακούω τους χτύπους της καρδιάς του.

Να ξεχνάω τα πάντα γύρω μου.

Όλα τα προβλήματα, το αγχος και τους τσακωμούς.

Μόνο αυτός κι εγώ.

Σηκώθηκε και έκατσε σταυροπόδι δίπλα μου. Με σήκωσε κι ένα σαν να ήμουν ένα απλό φύλλο στον αέρα και με έβαλε πάνω στα πόδια του. Το κεφάλι μου να ξεκουράζεται στους ώμους του.

Με κοίταξε στα μάτια και είδα ένα ίχνος ανησυχίας μέσα τους, σαν αμφιβολία.

-ξέρω πως είναι νωρίς... αλλά... σαγαπω!

Μου είπε και ένιωσα τους μύες του να χαλαρώνουν. Σαν να κρατούσε αυτή την σκέψη μέσα του χρόνια.

Δεν είχα αμφιβολία.

-κι εγώ!

!

-''Hale!!''

άκουσα μία φωνή και ήταν σαν όλος ο κόσμος να σειόταν.

-''Mady!!! άντε!!''

ξανά.

Και τότε ένιωσα πόνο. Έναν πολύ δυνατό πόνο στο χέρι.

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου αλλά μόλις τα άνοιξα ξανά απογοητεύτηκα.

Ήμουν ξαπλωμένη στο πάτωμα του δωματίου μου δίπλα από το κρεβάτι.

Από ότι φαίνεται το χέρι μου ανέκοψε την πτώση.

Κοίταξα προς τα επάνω προσπαθώντας να συντονίσω τα πρωινά μάτια μου με το περιβάλλον γύρω μου.

Φως... πολύ φως...

και ένας όστιν από πάνω μου...

ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΟΣΤΙΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ?

Σκέφτηκα και αμέσως άρπαξα ότι βρήκα μπροστά μου σαν να ήταν κλέφτης.

Τι στο καλό κάνει μέσα στο δωμάτιό μου?μα...?

και τότε θυμήθηκα...

όλα όσα έγιναν εχτές...

huh...

-''Mady!''

γύρισα προς εκείνον... ήταν ξαπλωμένος ακριβώς δίπλα μου και με κοιτούσε.

-''Τι?''

-''Τι ώρα θα έρθει η μαμά σου?''

-''κατά τις 7...''

κοίταξε το ρολόι πίσω του.

-''οκ... έχουμε ώρα..''

τέλεια.. σκέφτηκα με ειρωνεία..

σηκώθηκα όρθια αλλά ζαλίστηκα και ξαναέπεσα πίσω.

-''πρόσεχε πριγκίπισσα! Δεν μπορώ πάντα να σε σώζω ξέρεις...''

είπε και μου χαμογέλασε με το πρωινό του χαμόγελο που μου θύμιζε ναζιάρικο γατάκι.

Επιτέλους κατάφερα να σηκωθώ και τότε σηκώθηκε κι εκείνος.

Τεντώθηκε και τότε είδα κάτι που δεν θα ήθελα να ξαναδώ...

-''όστιν! Αηδία!! γιατί έχεις... καυ...καυλ... ούτε καν να το πω!''

ακολούθησε τα μάτια μου και σταμάτησε στο παντελόνι του.

-''έλεος ρε mady! Αφού έτσι γίνεται! Σε όλους το πρωί. Η πρωινή μου δόξα! Και τι στο καλό? Μόλις ξυπνάς εκεί κοιτάς?''

μου είπε και γελασε.

Είχα κοκκινίσει πιο πολύ από ντομάτα. Θέλω να πω οκ... ήταν φυσικό αλλά... ιουυ...

-''όχι... εγώ.. δεν...''

προσπάθησα να μιλήσω αλλά τίποτα δεν βγήκε..

-''ξέρεις, ο πεινασμένος, καρβέλια ονειρεύεται!''

είπε με το συνηθισμένο  και κατέβηκε τις σκάλες.

Το μάθημα που πήρα από αυτήν την ιστορία?

Μην αφήνετε τον νέο σας γείτονα να κοιμηθεί στο σπίτι σας.

Ειδικά αν είναι τόσο βλάκας όσο ο δικός μου:**