"Falling for the wrong prince..."

-22 "So.. I have to stay with him?"

Part 22

''So...I have to stay with him?''

---;*---

-''Πως και είσαι ξύπνια εσύ?''

γύρισε η μαμά μου και μου είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Δεν είχαν περάσει ούτε 10 λεπτά από τότε που έφυγε ο Όστιν. Αυτό το παιδί είναι πολύ κωλόφαρδο. Άμα έφευγε λίγο πιο μετά θα ερχόταν αντιμέτωπος με την ανάκριση της μητέρας μου.

Τώρα καθόμουν στον καναπέ. Κουλουριασμένη με το σεντόνι και μία κούπα γάλα βλέπω τον μπομπ σφουγγαράκι.

Τι? μην με κρίνετε! Το ξέρω πως κι εσείς τον βλέπετε!

Αυτό το μικρό σφουγγάρι ότι και να περνά πάντα είναι χαρούμενο και σου δίνει κουράγιο και φυσικά σε κάνει να γελάς.

-''Δεν μπορούσα να κοιμηθώ...''

της είπα δίχως να έχω όρεξη να ανοίξω συζήτηση.

-''Ξέρεις, σε λίγες μέρες είναι οι ιατρικές εξετάσεις του Jer στην Νέα Υόρκη''

την άκουσα να λέει από την κουζίνα.

Όταν ήμασταν μικρά και χτίζαμε αυτό το σπίτι ο Jeremy είχε ένα ατύχημα στον δρόμο.

Δεν ένιωθε καλά και ήθελε να πάει στο αυτοκίνητο που βρισκόταν απέναντι. Όμως δεν το είπε σε κανένα και πέρασε μόνος του τον δρόμο έχοντας ως αποτέλεσμα ένας οδηγός να μην τον δει και να τον χτυπήσει. Έπαθε διασειση και το κρανίο είχε ραγίσει. Το τραύμα έχει ξεκινήσει να επουλώνεται αλλά κάθε χρόνο πρέπει να κάνουμε κάποιες απαραίτητες εξετάσεις για την πρόοδό του.

-''Ναι.. το ξέρω...καλά μπορεί να χάσω λίγα μαθήματα αλλά-''

-''Όχι.. αυτό αποκλείεται. Δεν θα χάσεις μαθήματα. Είναι η τελευταία σου χρονια!''

-''Τότε τι? Μπορώ να κάτσω εδώ εαν θες.''

-''Ξέρεις...μιλούσαμε με την Michel εχτές όταν είχα πάει από εκεί και μου είπε πως δεν έχει θέμα να μείνεις μαζί της...''

έμεινα να την κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Αλήθεια μάνα? Θα με στείλεις στο σπίτι του διαβόλου? Δεν αντέχω να είμαι μαζί του σε ένα δωμάτιο για πάνω από 10 λεπτά και θα μείνω για μερες? Όοοοχι....

-''Όχι! Όχι! Όχι! Θα μείνω εδώ μόνη μου!''

-''Τέλος συζήτησης Mady... θα μείνεις μαζί τους! Έτσι κι αλλιώς κάνεις παρέα με τον Όστιν. Μια χαρά θα περνάτε οι δυο σας! Αλλά σε ξεχωριστό δωμάτιο!''

μου είπε και έκλεισε το μάτι καθώς ανέβαινε τις σκάλες. Πως μπορεί να μου το κάνει αυτό? Τι κακό της έκανα? Ελα τώρα! 

Έκλεισα την τηλεόραση και πήγα στην κουζίνα. Ούτε ο μπομπ μπορεί να μου φτιάξει τώρα την διάθεση.

Άφησα την κούπα στον νεροχύτη και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

Στον απέναντι δρόμο ήταν παρκαρισμένη μια μαύρη BMV

Τα παράθυρά της ήταν ανοιχτά και μπορούσα να διακρίνω δυο αντρικές φιγούρες.

Η πόρτα του οδηγού άνοιξε και ένα αγόρι βγήκε. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι και μία γκρι μπλούζα. Τώρα μου τον ξαναβλέπω μοιάζει πολύ με τον άλεξ.

Γύρισε και κοίταξε προς το σπίτι μου αλλά ευτυχώς όχι στο παράθυρο.

Ναιπ. Είναι ο Άλεξ.

Αλλά τι κάνει εδώ?...

αα ναι. Έχω και έναν βλάκα γείτονα που τυχαίνει να είναι κολλητός του.

Έφυγα από το παράθυρο και προχώρησα προς τις σκάλες. Κυριολεκτικά έσερνα τα πόδια μου. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου σήμερα.

Μπήκα στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα.

Ήταν κατασκότεινα γιατί τα παράθυρα ήταν κλειστά.

Άνοιξα τις κουρτίνες και έπειτα το παράθυρο όταν είδα τον άλεξ να κάθεται στο κρεβάτι του όστιν και να κοιτάει κάτι φωτογραφίες.

Ο ήχος από το παράθυρο που άνοιξε τον έκανε να γυρίσει προς το μέρος μου. Μόλις με είδε μου χαμογέλασε και ήρθε προς το παράθυρο του δικού του δωματίου.

-''καλημέρα! Δεν φαίνεσαι και στα καλύτερά σου.''

μου είπε παρατηρώντας με προσεκτικά.

-''σε ευχαριστώ Σερλοκ... δεν μπορούσα να κοιμηθώ.''

του απάντησα με ειρωνεία. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα πολύ οικία μαζί του, όπως παλιά.

-''Γιατί? Με σκεφτόσουν?''

πως γίνεται αυτό? Πως γίνεται όλη η παρέα τους να έχουν τόσο εγωισμό?

-''θα'θελες.... απλά..... δεν μπορούσα....''

απάντησα σκεπτική. Δεν ήξερα άμα έπρεπε να μιλήσω γι αυτο που έγινε με τον όστιν. Δεν ήξερα άμα ήθελε να το μάθει ο Άλεξ. Άσε που μετ΄θα έχει αυτό το πονηρό χαμόγελο όλη την ώρα.

Έπρεπε κανείς μα ΚΑΝΕΙΣ να μην μάθει για το χτεσινό βράδυ...