"Falling for the wrong prince..."

-28 2

Παρτ 28

''I will make you beg for it! I promise!'' 2

---^.^----

-Τι κάνει αυτή εδώ?

Φώναξε και παραλίγο να πέσω κάτω από την τρομάρα του. Η φωνή του ήταν βαριά και απειλητική.

Ουπσ... κάποιος έχει νευράαακια!

-Νοιώθω την αγάπη σας σήμερα!

Είπα όταν θυμήθηκα και το προηγούμενο σχόλιο του ρόμπερτ.

Νιώθω την αγάπη στον αέρα...

δεν είπε τίποτα. Με κοίταξε και τότε τα μάτια μας συναντήθηκαν.

Είχαν αυτήν την λάμψη που με έκανε να τον κοιτώ για ώρες ατελείωτες αλλά μπορούσα να διακρίνω και θυμό... πολύ θυμό..

-Μην τον ακούς Μάντη.. απλώς έχει νευράκια σήμερα και δεν μας λέει καν τον λόγο...

είπε ο Ρόμπερτ και ύψωσε την φωνή του επίτηδες για να τον ακούσει και ο Όστιν.

Δεν ξέρω γιατί αλλά ένοιωθα άσχημα. Σαν να ήμουν εγώ η αιτία που ήταν έτσι αλλά χωρίς βέβαια να ξέρω τι έκανα.

Οκ, δεν συμπεριφέρομαι σαν να είναι και ο κολλητός μου αλλά δεν του έκανα κάτι για να περάσει αυτόν τεράστιο εγωισμό.

Γύρισα την πλάτη σαν να μην υπήρχα καν και μπήκε πίσω στο δωμάτιο από το οποίο μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα είχε βγει.

-Δεν θα φας?

Του φώναξε ο ζακ λίγο πριν κλείσει την πόρτα.

Δεν έκανε ούτε καν μια κίνηση να τον κοιτάξει.

-Μου έφυγε η όρεξη...

φώναξε.

Οκ μαχοουν. Κάνε με να νιώσω ακόμη χειρότερα.

Σηκώθηκα από το πάτωμα και προχώρησα προς την πόρτα την οποία μόλις είχε κλείσει.

Είδα τα παράξενα βλέμματα των αγοριών αλλά δεν έδωσα σημασία.

Έφτασα στο πόμολο και το γύρισα σιγά σιγά προσέχοντας να μην κάνω φασαρία.

Μόλις μπήκα στο δωμάτιο παντού ήταν σκοτάδι.

Υπήρχε ένα παράθυρο στην άκρη του δωματίου από όπου έμπαινε το μοναδικό φως από το φεγγάρι και από τα φώτα έξω στο δρόμο.

Το κτήριο ήταν έξω από την πόλη οπότε στην περιοχή  είχε πολύ ησυχία.

Κοίταξα γύρω το δωμάτιο καθώς έκλεινα απαλά την πόρτα.