"Falling for the wrong prince..."

-40 "What was that...?"

Part 40

''what was that?...''

--^.^---

Πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις την γνώμη των άλλων... ή μάλλον όσο και αν θες να την καταλάβεις δεν σε αφήνει η καρδιά σου να πράξεις ανάλογα.

Είμαι εδώ και ώρα ξαπλωμένη στον καναπέ με τον Φράνκο δίπλα μου να με ανακρίνει.

''που τον γνώρισες''

''Το ξέρω πως σου αρέσει...''

''δεν μου γεμίζει το μάτι...''

και τα λοιπά. Δεν θέλω να ακούσω άλλο αλλά ταυτόχρονα θέλω να είμαι μαζί του. Έχω να τον δω τόσο καιρό και όσο να πεις τον καταλαβαίνω. Μετά από αυτό με τον Τζέικ είναι λογικό να φοβάται αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα χρειαστεί. Δεν με βλέπει έτσι. Ποτέ δεν θα με δει και όσο και αν πονάει είναι αλήθεια και θα πρέπει να ζήσω με αυτή.

-απλά... υποσχέσου μου κάτι.

Είπε με χαμηλή φωνή. Γύρισα και τον κοίταξα με απορία.

Ο αδελφός μου?... να μιλάει ήρεμα?

Κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε για να συμβαίνει αυτό!

-...άμα γίνει κάτι θέλω να μου το πεις. Φαίνεται πως έχεις φάει κόλλημα αλλά δεν θέλω να πάθεις τα ίδια και με άλλον μαλάκα...

μπορούσα να δω ξεκάθαρα πως πραγματικά νοιαζόταν. Αμέσως του χαμογέλασα και έπεσα στην αγκαλιά του.

Βλάκα μου!

....

.....

....

i Άνοιξα την πόρτα του ξενώνα και προχώρησα προς την ντουλάπα. Έπρεπε να μαζέψω να πράγματά μου. Όπως καταλαβαίνετε ακόμη και να ήθελα να μείνω και άλλο με τον όστιν δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει.

Πφφφ ίσως άμα τον γνώριζε καλύτερα να καταλάβαινε πως ακόμη κι αν είναι βλάκας είναι και καλός φίλος.

Έβγαλα την βαλίτσα την οποία είχα αφήσει κάτω από το κρεβάτι και άρχισα να μαζεύω. Πιστεύω η μητέρα μου θα είχε μιλήσει με την μητέρα του όστιν. Δεν θέλω να αγχωθεί χωρίς λόγο.

Καθώς μάζευα τα πράγματά μου είδα μια φιγούρα να στέκεται στην πόρτα.

-λοιπόοοον ήρθε ο γκόμενος και μας αφήνεις?

Η φωνή του ακούστηκε ειρωνική αλλά όχι όπως συνήθως.

Αγόρι? Ποιο αγόρι? Ααααα

θυμήθηκα τα λόγια του αδελφού μου.

Τελικά είχε δίκιο... περίπου.

-Και εσένα γιατί σε νοιάζει? 

Του είπα... χμμμ λες να έπρεπε να του πω την αλήθεια?

-Δεν με νοιάζει.

Απάντησε ψυχρά. Οκ κύριε ''ρωτάω αλλά χέστηκα''

συνέχισα να μαζεύω τα ρούχα μου όταν τον είδα να κάθεται δίπλα στο κρεβάτι.

-Δεν σου κάνει η παρέα μας κυρία Hale?

-Να μην σου γινόμαστε και βάρος κύριε Mahone. Ίσως όλες αυτές οι χαζές που έφερνες να τους λείπουν το κρεβάτι σου. Μην γίνομαι εμπόδιο.

Δεν ξέρω γιατί το είπα αυτό. Ήξερα πως ο όστιν ήταν γυναικάς αλλά ποτέ δεν του είχα μιλήσει έτσι. Ίσως... ίσως να τσατίζομαι τώρα πιο πολύ στην σκέψη.

Δεν είχα γυρίσει να δω την έκφρασή του γιατί ήξερα πως δεν θα άντεχα να μην γίνω σαν ντομάτα.

-Ίσως να θέλω κάτι καινούριο...

είπε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή όταν τον ένιωσα να στέκεται πίσω μου.

Πως στο καλό προλαβαίνει και αλλάζει θέσεις τόσο γρήγορα και αθόρυβα?

Δεν απάντησα... τι να απαντήσω?

-αλλά ξέρεις κάτι... το παλιό ίσως να μην είναι και τόσο κακό, αφού το καινούριο δεν μας καταδέχεται και από ότι φαίνεται είναι πιασμένο.

Τον άκουσα να ψιθυρίζει στο αυτί μου αλλά όταν πήγα να απαντήσω είχε ήδη βγει από το δωμάτιο.

Σπόντα ήταν τώρα αυτή?