"Falling for the wrong prince..."

-25 "What did I say?"

Part 25

''What did I say?''

---^.^---

Ξέρετε τι έχω παρατηρήσει? 

Στις ταινίες κάθε πρωί οι πρωταγωνίστριες ξυπνάνε από το φως του ήλιου και χαμογελάνε σαν να είναι το πιο ωραίο ξύπνημα που θα μπορούσε κάποιος να σου κάνει. Όπως και στα γενέθλιά σου όταν οι γονείς σου σε ξυπνάνε με μία τούρτα στο χέρι και το χαμόγελο σου βγαίνει αυθόρμητα...

όμως στην πραγματική ζωή, τουλάχιστον σε εμένα, το πρωινό ξύπνημα με φάτσα φόρα τον ήλιο δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ωραίο.

Έτσι λοιπόν ξύπνησα και σήμερα. Με το φως του ήλιου να με χτυπάει στο πρόσωπο σαν μπαστούνι του μπειζμπολ.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου.

Τι παράξενο όνειρο... 

ήταν σαν να ονειρεύτηκα πως η μητέρα μου έφυγε και πως εγώ θα έπρεπε να μένω με τον ανεγκέφαλο γείτονά μου...

μου πήρε κάμποση ώρα να συνειδητοποιήσω πως τελικά δεν ήμουν μέσα σε έναν εφιάλτη ή σε κάποια φάρσα στην τηλεόραση.

Στ'αλήθεια θα μένω μαζί του?

Κοίταξα γύρω το δωμάτιο.

Δεν ήταν το δικό του. 

Αυτό εδώ ήταν προφανώς ο ξενώνας. 

Το μάτι μου έπεσε στο ρολόι που ήταν κρεμασμένο πάνω στον τοίχο.

6:30? αλήθεια?

Πως στο καλό ξύπνησα τόσο νωρίς?

Άνοιξα την βαλίτσα μου και πήρα ένα συνολάκι που μου είχε διαλέξει η νίκη όταν είχαμε πάει για ψώνια το προηγούμενο σαββατοκύριακο.

Μπήκα στο μπάνιο (του ξενώνα γιατί στο άλλο έξω στο Hall αποκλείεται να πήγαινα ξέροντας πως μένω στο ίδιο σπίτι με τον Austin) και μέσα σε 10 λεπτά είχα βγει.

Συνήθως κάνω περισσότερη ώρα αλλά νιώθω ανασφάλεια.

Κι αν μπουκάρει σαν μαλάκας που είναι μέσα?

Δεν θέλω να μάθω τι θα γίνει οπότε για παν ενδεχόμενο.

Άλλαξα και κατέβηκα προσεκτικά τις σκάλες.

Κανείς δεν είχε ξυπνήσει ακόμα.

Ευτυχώς!

Προχώρησα προς την κουζίνα σαν να μένω σε αυτό το σπίτι εδώ και χρόνια και είδα ένα σημείωμα πάνω στο ψυγείο