"Falling for the wrong prince..."

-45 "Heart wants what heart wants"

part 45
''Because heart wants, what heart wants''

Η ζωή είναι γεμάτη εμπόδια. 

Αυτό συνήθιζαν να μου λένε όλοι. Συνήθιζαν να μου λένε πως η ζωή δεν είναι εύκολη. Πως πρέπει να παλεύω κάθε στιγμή.

Χρειάστηκε να ωριμάσω πολύ γρήγορα όμως τώρα νοιώθω σαν ένα μικρό παιδί.

Ένα παιδί παραμονή πρωτοχρονιάς, καθισμένο στην άκρη του δέντρου ξετυλίγοντας τα δώρα με ένα χαμόγελο στα χείλη τόσο αθώο και αληθινό.

Τώρα κατάλαβα πως η ζωή δεν είναι μόνο δυσκολίες. 

Δεν είναι μόνο ανηφόρες και γκρεμοί. 

Είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι ένα μισογεμάτο ποτήρι. Είναι η μεριά από την οποία θα δεις την ζωή.

Και εκεί εμφανίζονται οι φίλοι. Σε βοηθούν να δεις την ζωή με άλλο μάτι.

Και εκεί εμφανίστηκε και ο Austin.

Εμφανίστηκε την πιο δύσκολη στιγμή. 

Εμφανίστηκε και από τότε όλα άλλαξαν.

Με έκανε να ξεχάσω, να νιώσω και να πιστέψω. 

Με έκανε να τολμήσω και να πιστέψω στο ακατόρθωτο.

Μα πάνω από όλα, με έκανε να ζήσω.

Δεν άρχισα να ψάχνω για τον χαμένο μου εαυτό, αλλά ξεκίνησα να δημιουργώ τον δικό μου. Έναν καινούριο εαυτό.

Δεν μου είπε απλώς να ξεπεράσω τα εμπόδια, αλλά ήταν δίπλα μου σε όλον τον δρόμο.

Ήρθε με τον πιο αναπάντεχο τρόπο και δεν θέλω να φύγει.

Και αυτήν την στιγμή δεν το πιστεύω πως τα χείλη μου αγγίζουν τα δικά του.

Ο Austin.

Ο τρελός μου γείτονας με τις πιο πονηρές ατάκες με φιλάει.

Τα χέρια του άφησαν τις άκρες του καναπέ και κατευθύνθηκαν προς την μέση μου.

Με φιλάει, άρα αυτό σημαίνει πως του αρέσω?

Ή απλώς αποδεικνύει πως μπορεί να έχει όποιο κορίτσι θέλει?

Αυτή η σκέψη δεν έμεινε για πολύ στο μυαλό μου.

Οι πεταλούδες στο στομάχι μου δεν με άφηναν να σκεφτώ λογικά. Απλά συνέχισα να τον φιλάω τόσο παθιασμένα όπως εκείνος.

Μακάρι να μπορούσα να δω τι σκέφτεται.

Πάντως στην δική μου περίπτωση δεν θα καταλάβει και πολλά. Όλα στο μυαλό μου γυρίζουν πάνω κάτω και η μόνη σταθερή εικόνα είναι η δική του.